ساجده #پارت_83 +این مسئله رو هم حل کنی دیگه کاریت ندارم...تمومه موهام رو تو دستم گرفتم و کلافه گفتم. _اخ علیرضا نمیتونم ن..می.. تو..نم با همون چهره ی آروم و صبورِش گفت: +غر نزن...اینو حل کن شما این امتحان ات رو خوب بدی...پیش من هدیه داری ذوق زده گفتم: _بستنی لبخندی زد +چشم شما امتحانت رو خوب بده _یا اصلا خودت ی چیز بخر...ببینم سلیقه ی سید چجوریه😌 +ساااجده...بنویس. شروع کردم به حل کردن آخرین مسئله....سه ساعت مفید باهام ریاضی کار کرده بود...چون خودش هم رشته ی کامپیوتر می خونده خیلی تو این زمینه قوی بود. خندون رو بهش گفتم _خب حل شد. پهن شدم رو زمین _حالا بزار یکم بخوابم دارم می....می...رم +یکم خوش خط تر می نوشتی😅 _اععع...خب عجله ای شد دستم رو گذاشتم زیر سرم و چشم هام رو بستم +ساجده خانم پاشو برو سرِجات بخواب اینجوری اذیت میشی چشم هام رو باز نکردم _باشه...میرم دیگه حرفی نزد...منم درحال خواب بودم که بالشتی رو زیر سرم گذاشت. +شب بخیر ی ذره خوابیدم اما باید می رفتم سرویس....به زور از جام بلند شدم...علیرضا دفتر و کتاب هام رو سرجاشون گذاشته بود...رفتم بیرون. از جلوی اتاق علیرضا رد شدم. لایِ در باز بود....یواشکی نگاهی انداختم. داشت نماز می خوند. نگاهی به ساعت انداختم...این وقت شب حتما نماز شب می خونه خیلی آروم و با تواضع...اصلا انگار اینجا نیست. یادم باشه ازش بپرسم چطور انقدر تو نماز حضور قلب داره. تو دلم برای صدمین خداروشکر کردم که همچین مردی تویِ زندگیم هست و رفتم پایین. ،،،،،، گوشی رو از گوشش فاصله داد +عاااطفه جان...آروم باش خواهر من خب قسمت نبوده دیگه صدای عاطفه از پشت تلفن میومد اما واضح نبود +بمون قم من میام اونجا همدیگه رو می بینیم وقتی علیرضا اومد شیراز عاطفه سادات رفت قم...برای همین همدیگه رو ندیده بودن و دنبال راهی برای دیدن همدیگه بودن +من نمی تونم بمونم شیراز عزیزم...باید برم فروشگاه. کار دارم علیرضا با لحن غمگینی گفت +عاطفه...قهر نکن دیگه. .... +باشه عزیزم....خداحافظ سری تکون داد و گوشی رو قطع کرد _خب راست میگه دیگه....یک روز دیگه بمون شیراز +نمی تونم ساجده خانم...کلی کارهام عقب افتاده....یک ماه دیگه عروسیشه میام دوباره بادَم خوابید _یعنی تا یک ماه نمیایی!؟ َلُپ ام رو کشید +امتحانات شروع شده دیگه ساجده☝️🏻 نبینم نشستی اسم من و می نویسی تو کتابات هاا😌 بشین بخون خندیدم اما دلم می گرفت از اینکه یک ماه نمی تونستم ببینمش. ابرویی بالا انداخت +امتحان ریاضی چطور بود!؟؟ _خوب بود دست هام رو گرفت +اِی بابا...مگه قراره بمیرم که اینجوری می کنی _اع علیرضا..از این حرف ها نزن بدم میاد خندید +باشه...امتحان و نگفتی چند شدی هاا؟؟ از جام بلند شدم و برگه رو از کوله ام درآوردم‌....به دست اش دادم +به به...نونزده...خانومِ ما هم باهوش بوده و نمی دونستم لبخند محوی زدم +کمک های تو بوده +شما خودت استادی عزیزم....خب بلند شو بریم پایین....تا از مامان بابا هم خداحافظی کنم. ،،،،،،