#ظهور_صیغه_امر
#معالم
#اجمال معنای صیغه امر در کلام امامان معصوم
صاحب معالم پس از اثبات ظهور صیغه امر در وجوب
بین ظهور صیغه امر در (قرآن و حدیث پیامبر) و (حدیث اهل بیت) فرق می گذارد.
او می گوید:
بر پایه #لغت و #آیات و #روایات باید بگوییم: «موضوع له صیغه امر وجوب است».
اما با توجه به کثرت استعمال امر در استحباب از سوی ائمه اطهار ،
نمی توان بلافاصله و با تمسک به اصل حقیقت، امر در کلام اهل بیت را بر معنای حقیقی (وجوب) حمل کرد.
زیرا
کثرت استعمال صیغه امر برای استحباب در زبان ائمه،
مانع اجرای #اصالة_الحقیقة است.
به عبارت دیگر:
در
#تعارض بین #اصالة_الحقیقة و #مجاز_مشهور
هیچ کدام بر دیگری ترجیح ندارد.
پس برای ترجیح یکی از وجوب و استحباب، باید به قرائن خارجی تمسک کرد و عند عدم القرینه کلام مجمل خواهد بود.
منبع:
معالم الدین، ص ۵۳
و يستفاد من تضاعيف احاديثنا المروية عن الائمة : ان استعمال صيغة الأمر في الندب كان شايعاً في عرفهم، بحيث صار من المجازات الراجحة المساوى احتمالها من اللفظ الاحتمال الحقيقة عند انتقاء المرجح الخارجي، فيشكل التعلق في اثبات وجوب أمر بمجرد ورود الأمر به منهم.
https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB