#حکم #فرار_از_مناطق_آلوده سید نعمت الله جزایری کتابی دارد که دربارۀ اسمش سه نقل است: الف- مسكن الشجون في وجوب الفرار من الطاعون. (خود سید در زهر الربیع این عنوان را نوشته است.) ب- مسكن الشجون في جواز الفرار من الطاعون (سید بحر العلوم در کتاب تحفة العالم فی شرح خطبة المعالم این عنوان را نوشته است.) ج- مسكن الشجون في حكم الفرار من الوباء و الطاعون‏ (آقابزرگ تهرانی در الذریعه این عنوان را نوشته است.) آقابزرگ محتوای کتاب را چنین گزارش نموده است: باب اول: مرگ و حقیقت آن باب دوم: مبادی طاعون باب سوم: حکم فرار از آن باب چهارم: در توضیح اجل (سررسید عمر) باب پنجم: وظیفۀ مسئولین حکومتی و علماء در زمان وقوع چنین رویدادهایی چیست؟ انگیزه سید از نوشتن این کتاب: در سال 1102 در روم وبا و طاعون و مرگ مفاجات زیاد شد و به استامبول و شامات و بغداد و عتبات عالیات و خوزستان و بصره و حویزه و دورق هم رسید و بسیاری از بزرگان و علماء را به کام مرگ کشاند به حدی که این سال را «عام الحزن» (سال اندوه) نام نهادند. در این سال بسیاری از مردم برای نجات خویش از این مناطق کوچ کردند اما برخی معتقد بودند این مهاجرت و فرار جایز نیست زیرا مخالف ارادۀ الهی و به معنای نارضایتی از تقدیرات خداست. اینان معتقد بودند باید در مردم این مناطق باید در همان شهر و محل خویش بمانند و فرار عملی حرام است. سید نعمت الله جزایری که معتقد بود کوچ کردن و فرار از این مناطق جایز است این کتاب را نوشت تا ثابت کند فرار از مهلکه (جایی که احتمال مرگ می رود) یک واجب عقلی است که با روایات و حکم شرع نیز تأیید شده است. #بارگذاری مطالب، با ذکر #آدرس_کانال، مانعی ندارد. #دروس_الشباب https://eitaa.com/DUROUS_ALSHABAB