تفاوت نگاهِ امیرالمؤمنین (صلوات الله علیه) با معاویه تاریخ_اسلام

🎥 کلیپ تصویری: سفر آرام 👤حجت الاسلام محمدرضا رنجبر

🍁 در محضر امیر المومنین (ع) 💥 حکمت ۲۹۲ - عظمت مصیبت رحلت پیامبر اکرم (ص) 🌴 *وَ قَالَ عليه‌ السلام عَلَى قَبْرِ رَسُولِ اَللَّهِ صلى‌ الله‌ عليه‌ و آله‌ و سلم سَاعَةَ دَفْنِهِ : إِنَّ اَلصَّبْرَ لَجَمِيلٌ إِلاَّ عَنْكَ وَ إِنَّ اَلْجَزَعَ لَقَبِيحٌ إِلاَّ عَلَيْكَ وَ إِنَّ اَلْمُصَابَ بِكَ لَجَلِيلٌ وَ إِنَّهُ قَبْلَكَ وَ بَعْدَكَ لَجَلَلٌ* 👈 و درود خدا بر او، فرمود: (به هنگام دفن رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) همانا شكيبايى نيكوست جز در غم از دست دادنت، و بى‌تابى ناپسند است جز در اندوه مرگ تو، مصيبت تو بزرگ، و مصيبت‌هاى پيش از تو و پس از تو ناچيزند.

✅ از اموری که پیامبر اکرم(ص) از آن تنفر داشتند ! 🔹 به قدری پيغمبر اکرم(ص) از اين جلال و حشمت‌ها تنفر داشت که سراسر زندگی او پر از اين قضيه است. 🌴 اگر يک جا می‌خواست راه بيفتد، چنانچه عده‌ای می‌خواستند پشت سرش حرکت کنند اجازه نمی‌داد. 🔸اگر سواره بود و يک پياده می‌خواست با او بيايد می‌فرمود برادر! يکی از اين کارها را بايد انتخاب کنی: يا تو جلو برو و من از پشت سرت می‌آيم، يا من می‌روم تو بعد بيا. 🍁 يا احياناً اگر ممکن بود که دو نفری سوار بشوند می‌فرمود: بيا دو نفری با هم سوار می‌شويم؛ من سواره باشم تو پياده؟! اين‌ جور در نمی‌آيد. محال بود اجازه بدهد او سواره حرکت کند و يک نفر پياده. 🔹در مجلس که می‌نشست مي‌گفت به شکل‌ حلقه بنشينيم که مجلس ما بالا و پايين نداشته باشد. اگر من در صدر مجلس بنشينم و شما در اطراف، شما می‌شويد جزء جلال و دبدبه من، و من چنين چيزی را نمی‌خواهم. پيغمبر(ص) تا زنده بود از اين اصل تجاوز نکرد. 📚 شهید استاد مطهری، سیری در سیره نبوی، ص۹۸

💠 سیاست چیست؟ ▪️ از وجود مبارك امام_مجتبی_سلام_الله_علیه سؤال كردند سیاست چیست؟ در مورد سیاسی_واقعی مستحضرید که در زیارت جامعه امام هادی (صلوات الله و سلامه علیه) آمده است كه به اهل بیت در مزار آنها در مشاهد مشرّفه عرض می ‌كنیم: «اَلسَّلامٌ عَلَیكُم یا سَاسَةِ العِباد»؛[1] ای #سیاستمداران بندگان الهی! از امام مجتبی سؤال كردند سیاست چیست؟ فرمود: «أُن تَرعَی حُقُوق الله وَ حُقوق الأحیاء وَ حُقوق الأموات»[2]، می ‌بینید سیاست را #امام_مجتبی در اضلاع سه‌گانه این مثلث بابركت معنا كرد. ▫️ فرمود: رابطه خود را با خدا از نظر شناخت خدا, اسما و اوصاف خدا, افعال و اقوال و آثار خدا, رهنمودهای خدا, عمل به دستورهای خدا مستحكم كنید یك. ▫️ رابطه ‌تان را با زنده ‌ها، آن‌كه انسان است، رابطه انسانی‌ تان را با او حفظ كنید، به كسی خیانت نكنید، در عهد و پیمان خود وفادار باشید، خیرِ دیگران را بخواهید و حقوق احیا را زنده كنید؛ برخی ‌ها مسلمان ‌اند، برخی ‌ها اهل كتاب ‌اند، برخی ‌ها كافرند، فرمود شما به احدی ظلم نكنید، ظلم حرام است ولو نسبت به كافر، مگر اینکه آن كافر بخواهد محارب باشد و حمله كند و مسلمان‌ ها را آزار برساند. ▫️ بخش سوم و ضلع سوم، اموات ‌اند، حقوق اموات را رعایت كنید. آنها كه كاری كردند، كتابی نوشتند، مدرسه ‌ای ساختند، راهی را احداث كردند، پلی ساختند و خدماتی به جامعه ارائه كردند، حقّ آنها را رعایت كنید. ▪️ سیاست آن است كه این انسان با خدایش #رابطه_ناگسستنی داشته باشد اولاً, با جوامع بشری در سه بخش ـ هم بخش ملّی و محلّی, هم بخش منطقه ‌ای, هم بخش بین‌ المللی ـ حفظ كند. در بخش مسلمان ‌ها که بخش ملّی و محلّی ماست، در بخش با اهل كتاب كه خدا را قبول دارند و وحی و نبوّت را قبول دارند بخش منطقه ‌ای ماست، بخش سوم بخش بین ‌المللی ماست، زیرا ذات اقدس الهی پیغمبر را به عنوان ﴿رَحْمَةً لِلْعالَمینَ﴾[3] فرستاد, كتاب او را ﴿ذِكْری‏ لِلْبَشَرِ﴾[4] فرستاد, ﴿نَذیراً لِلْبَشَرِ﴾[5] فرستاد, ﴿لِلْعالَمینَ نَذیراً﴾[6] فرستاد, ﴿كَافَّةً لِلنَّاسِ﴾[7] فرستاد، ما باید پیغمبری فكر كنیم؛ یعنی با جهان, #رابطه_حسنه داشته باشیم، مگر آنها قطع [جنگ] كنند كه ما ناچاریم قیام كنیم، وگرنه اساس بر این است كه ما نسبت به تمام مردم روی زمین #عادل_و_عاقل باشیم. [1] . من لا یحضره الفقیه، ج2، ص610. [2] . الحیاة، ترجمه احمد آرام، ج6، ص620. [3] . سوره انبیاء، آیه107. [4] . سوره مدثر، آیه31. [5] . سوره مدثر، آیه36. [6] . سوره فرقان، آیه1. [7] . سوره سبإ، آیه28. آیت الله جوادی آملی

💠 تجلّی اعظم ▫️ وجود مبارك رسول گرامی آن طوری كه در دعای شب 27 رجب آمده است، #تجلی_اعظم خدای سبحان است. وقتی ما پیامبر را از دست می ‌دهیم، قهراً آن تجلّی اعظم از ما گرفته می ‌شود، لذا در همین نهج ‌البلاغه وجود مبارك امیرمؤمنان (سلام الله علیه) به مناسبت ارتحال پیامبر (علیه و علی آله آلاف التحیة والثناء) آمده است: «لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِكَ مَا لَمْ ینْقَطِعْ بِمَوْتِ غَیرِكَ»؛ به پیامبر عرض می ‌كند با ارتحال شما چیزی از ما گرفته شد كه با مرگ هیچ كس از ما گرفته نمی‌ شد! شما كه رحلت كردید، وحی تشریعی، منقطع شد؛ جبرئیل بیاید احكامی بیاورد دستوراتی بیاورد حِكَم الهی را برای ما به صورت شریعت بیان كند، دیگر نیست. چون این‌ چنین است یعنی با ارتحال رسول گرامی، چیزی از جوامع بشری گرفته شده است كه با ارتحال هیچ كس از بشر گرفته نمی ‌شد، این مصیبت می ‌شود #مصیبت_عظمی و این مصداق كامل آن ثلمه‌ای است كه «لَا یسُدُّهَا شَی‏ءٌ». ثلمه‌ های دیگر فاجعه ‌های دیگر، تا حدودی جبران پذیر هستند؛ اما ارتحال رسول گرامی، بی جبران است. ▫️ مرحوم كلینی (رضوان الله علیه) نقل كرده است كه درباره ائمه (علیهم السلام) «كُلَّمَا غَابَ نَجْمٌ طَلَعَ نَجْمٌ»؛ هر وقت ستاره ای از ستاره‌ های ولایت غروب بكند، ستاره دیگر طلوع می ‌كند. امام اول رحلت كرد امام دوم آن خلأ را پر كرد، امام دوم رحلت كرد امام سوم آن خلأ را پر كرد، تا برسد به وجود مبارك ولی‌ عصر (ارواحنا فداه) كه همه خلأها را پر كرده است؛ اما درباره نبوت این ‌چنین نیست؛ این ‌چنین نیست كه اگر رسول خدا رحلت كرده است، دیگری بتواند رسول بعدی باشد، زیرا آن حضرت، خاتَم انبیاست. آیت الله جوادی آملی

🏴 چراغ علم و هدایت ▪️ در تبیین سخنان نورانی امام مجتبی (صلوات الله و سلامه علیه) طبق نقل مرحوم كلینی كه فرمود: «كُونُوا أَوْعِیةَ الْعِلْمِ وَ مَصَابِیحَ الْهُدَى»،[1] این هماهنگی استنباط می‌ شود كه انسان هم باید چراغ علم داشته باشد و هم چراغ هدایت; چراغ علم داشته باشد كه راه خود را ببیند, چراغ هدایت كه راه دیگران را نبندد و به دیگران راه بدهد؛ ولی هماهنگی علم و عمل در این است كه آن چراغ به دست همین علم افروخته می ‌شود، روغن زِیت و زیتونه آن را باید همین علم فراهم كند. اگر علمی باشد كه چراغ ‌افروز نباشد این علم, دودمان‌ سوز است نه چراغ ‌افروز, اگر علمی باشد كه «زیتونه» فراهم نكند, «مشكاة» فراهم نكند, «مصباح» فراهم نكند, «زجاجه» فراهم نكند, دیگر ﴿نُّورٌ عَلَی نُورٍ﴾[2] نخواهد بود و مصباح هدایت نمی ‌شود. ▪️ شرح حدیث نورانی امام مجتبی (صلوات الله علیه) كه مرحوم كلینی نقل كرد: «كُونُوا أَوْعِیةَ الْعِلْمِ وَ مَصَابِیحَ الْهُدَى» یعنی چراغ ‌ساز باشید, «مشكاة»‌ ساز باشید, «زجاجه»‌ ساز باشید, «زیتونه» ‌ساز باشید, فتیله این چراغ را خود بسازید و این فتیله را بالا بیاورید تا این چراغ به همگان نور دهد. اینكه فرمود: ﴿وَ جَعَلْنَا لَهُ نُوراً یمْشِی بِهِ فِی النَّاسِ﴾[3] از همین قبیل است و مردم از نورانیت یك عالِم طَرْفی می‌ بندند از همین قبیل است و اگر در نماز و تعقبیات نماز به ما گفتند بگویید: خدایا به ما علم نافع بده! از همین قبیل است, به ما دستور دادند از علم غیر نافع محفوظ بمانیم از این قبیل است. ▪️ سه مطلب را از بیان نورانی امام مجتبی می‌ شود استفاده كرد: یكی تحصیل علم, دوم افروختن چراغ و سوم اینکه چراغ‌ افروزی به بركت همان علم باید باشد كه انسان هم در علم مستقل و به بیگانه نیازمند نباشد، هم در چراغ به بیگانه محتاج نباشد، هم در تأمین نیازهای این مصباح هدایت از چراغ بهره‌ ببرد. [1] . الكافی(ط ـ اسلامی), ج1, ص301. [2]. سوره نور, آیه35. [3]. سوره انعام, آیه122. آیت الله جوادی آملی

چرا به امام رضا (ع) غریب می‌گویند؟ فقط به خاطر عزیمت به مرو؟ مگر در آنجا شناخته شده نبودند؟ معنای غربت، ناشناس بودن نیست، بلکه «تنها» و بی‌یار و یاور بودن است و چه بسا انسان در میان انبوهی از آشنایان نیز غریب می‌شود. مضافاً بر این که حضرت امام علی بن موسی الرضا علیه السلام به «مرو» عزیمت ننمودند، بلکه به صورت تبعید و به اجبار به مرو منتقل شدند. از عمده‌ترین دلایل لقب «غریب» برای امام رضا (ع) می‌توان به نکات ذیل اشاره نمود: الف – تغییر مکان جغرافیایی زندگی، نه تنها برای معصوم (ع) که حجت خدا در زمین و آسمان‌هاست، ناگوار و غربت نیست، بلکه در صورت ضرورت به عنوان یک استراتژی بدان عمل می‌گردید. چنان پیامبر اکرم (ص) برای تشکیل حکومت از زادگاه خود مکه به مدینه عزیمت نموده و پس از استقرار حکومت و فتح مکه نیز او خواستند که به شهرش برگردد، فرمود: «ما از جایی که برویم، دیگر بر نمی‌گردیم». یا امیرالمؤمنین (ع)، پس از اصرار مردم به پذیرش حاکمیت، از مدینه به کوفه هجرت نموده و آن شهر را مرکز حکومت قرار دادند. بردن امام رضا (ع) به سوی مرو نیز به خاطر فشار اذهان عمومی مردم ایران بود که حکومت را حق اهل بیت (ع) می‌دانستند و مأمون برای فریب اذهان عمومی چنین نمود. پس صرف جا به جایی مکانی غربت نیست، بلکه سلب اختیار از اتخاذ محل اقامت برای یک امام این تبعید غربت است. غربت این است که بسیاری از مردم طرفدار و حتی شیعیان خوشحال شدند که «الحمدلله» امام به مرکز حکومت رفتند و حتی نخواستند تأمل کنند که اگر او را برای حکومت می‌برند، پس چرا اجازه نمی‌دهند خانواده‌اش را به همراه ببرد؟! این یک اسارت بود، لذا ایشان وقت خروج به اهل خانه‌ی خود فرمودند: من می‌روم و شما برای من مجلس عزا برگزار کنید [یعنی به جای خوشحالی و راضی شدن بفهمید و بفهمانید که این سفر شهادت است]. پس «غربت» در این سفر اجباری بدین معنا است نه به خاطر نقل مکان از مدینه به مرو. ب – پدر ایشان، حضرت موسی‌ بن جعفر علیه السلام که سالیان درازی از عمر امامت خود را در زندان‌ها و تحت شکنجه‌ها گذراندند و عاقبت نیز در حبس و زیر شکنجه به شهادت رسیدند، نمایندگانی تحت عنوان «نماینده‌ی امام» در میان مردم داشتند که از سویی رابط بودند و از سوی دیگر وجوهات شرعیه را اخذ و در موارد امر امام مصرف می‌کردند. این نمایندگان پس از شهادت ایشان، به خاطر آن که وجوهات اخذ شده را تصاحب کنند، هیچ یک امامت علی بن موسی (ع) را نپذیرفتند، برخی گفتند: امام شهید نشده، برخی دیگر گفتند او همان امام زمان است و بر می‌گردد ... و شیعه‌ی هفت امامی نیز آنجا تأسیس گردید. و این خود نشانی دیگر بر غربت آن امام عزیز است. ج – حتی عموها و عموزاده از ایشان نمی‌پذیرفتند که امام جواد (ع) فرزند ایشان است. خوب تأمل کنید که چه غربتی از این بالاتر است که بستگان نزدیک،‌ فرزندی اولاد انسان را نپذیرند؟! عاقبت گفتند: باید نسب‌شناس بیاوریم. امام (ع) قبول نکردند، چرا که فرمودند: حضرت رسول اکرم (ص) از نسبت دادن اولاد به تأیید نسب‌شناس منع کرده‌اند. اما آنها تنها شرط برای پذیرش را رأی نسب‌شناسان بیان داشتند و به امام نیز گفتند: چون ممکن است هیبت شما نسب‌شناسان را تحت تأثیر قرار دهد، نباید در جمع ما باشی. بلکه باید مثل یک کشاورز ساده، با لباس مندرس و کلاه حصیری و ... در مزرعه مشغول کار و بیل زدن باشی. امام (ع) به خاطر ضرورت شناساندن امام بعد از خود،‌ مجبور به پذیرش شدند. نسب‌شناسان آمدند و این بستگان نزدیک امام جواد (ع) را آوردند و به آنها گفتند: شما بگویید این فرزند کدام یک از ماست؟ آنها نیز پاسخ دادند: هیچ کدام. وقت خروج چشم‌شان به امام در مزرعه افتاد و گفتند: به یقین فرزند آن کشاورزی است که روی زمین کار می‌کند و دلایل خود را نیز بیان داشتند. سپس این عموها و عموزاده که نه امام می‌شناختند و نه حرمتی برای او قائل شده بودند، مجبور به پذیرش و عذرخواهی شدند. و این هم خود غربتی بزرگ بود. د- شایعه‌پراکنی‌های مأمون و دروغ‌پردازی به نام امام (ع) از دیگر دلایل غربت آن حضرت بود و دیگر آن که تا مرگ مأمون (لعن الله علیه) که ده سال پس از شهادت امام (ع) واقع شد، هیچ کس حق نداشت بگوید که ایشان به شهادت رسیده‌اند و باید می‌گفتند که به مرگ طبیعی از دنیا رفته‌اند. و - غربت بالاتر، نشناختن تعریف امام، حق امام، جایگاه امام و منزلت امام، حتی در میان شیعانش می‌باشد که شامل همه‌ی معصومین (ع) می‌گردد. چنان چه در زیارت عاشورا، ابتدا کسانی که «مقام و رتبه» امام را نشناختند مورد لعن (دوری از رحمت الهی) شناخته می‌شوند و در انتها به کسانی که به جنگ با امام پرداختند اشاره می‌گردد. «و لعن الله امة دفعتکم عن مقامکم، و ازالتکم عن مراتبکم الّتی رتبکم الله فیها، و لعن الله امة قتلتکم».

🚩 من، نه شیعه اهل کویته بلوچستان پاکستانم، که گوشت و خونم به جرم شیعه بودن گاه و بی گاه به در و دیوار شهر بپاشد 🚩 نه شیعه اهل ارومچی چین هستم که کلاس های درس حوزه و مراسم کفن و دفن برگزاری مراسمات جشن و عزای اهل بیت را ممنوع کرده باشند و مخفیانه و به دور از دید حکومت شیعه گری کنم... 🚩 نه شیعه ی اهل کره جنوبی هستم که حتی یک عالم شیعی در دسترس برایم وجود نداشته باشد و تمام مراجعات دینی ام اینترنتی برطرف شود! 🚩 نه شیعه قطیف عربستان که برای فعالیت های دینی سیاسی ام تحت پیگیرد قانونی و در انتظار اعدام باشم!؟ 🚩 نه شیعه ی هند هستم که بریزند وسط عزاداری های دست جمعی مان و نام حسین و خون در دهانم باهم آمیخته شود... 🚩 نه شیعه منامه #بحرین ام که در زندان ها حبس شده باشم و حکومت آل خلیفه منتظر که ویروس کرونا را وارد زندان ها کند تا نسل کشی بیولوژیکی در زندان برایم رقم بخورد 🚩 نه شیعه اهل میرزا اولنگ #افغانستان که تکه تکه اعضای بدنم سنگفرش خیابان ها شود. آری من #شیعه ایرانم و حتی یک زخم.! نه تو بگو اصلا یک اخم ..! به خاطر شیعه بودنم متحمل نشده ام همیشه راحت و آسوده در فرم ها جلوی کلمه ی دین ، نوشته ام: اسلام-تشیع.! هر عید و شهادت خاندان مولا علی و فرزندانشان بوده لیست هیات ها بوده که ردیف میشد تا انتخاب کنیم کجا برویم.! من نه حتی یک زخم برداشته ام و نه حتی میدانم شیعه بودن در هرجای این دنیا جز #ایران چه هزینه ها و چه رنج هایی بر تن شیعیان گذاشته و اگر برسد آن زمان که بپرسند برای رسیدن تشیع به بعد خود چه کرده ای زبانم بسته است و سرم پایین در مقابل انچه برادران و خواهران شیعه ام در جای جای دنیا به غیر از ایران متحمل شدند تا بماند نسل و راه دوستداران مولا علی و فرزندانش ... پی نوشت: راحت آسوده در مجالس علی و اولاد علی قد کشیدیم و ندانستیم خیلی ها برای شیعه بودن و شیعه ماندن چه خون دل ها خورده اند. به راستی برای رسیدن تشیع به کل دنیا که هیچ برای نسل بعدی همین ایران خودمان چه کار کرده ایم؟

🔰 دکتر گوستاو لوبون فرانسوی از مورخین و نویسندگان مشهور مسیحی در کتاب معروفش مینویسد👇 ⭕️ اگر بنا شود درجه بزرگی و اهمیت رجال از روی میزان عمل و کارهای آنها سنجیده شود میگوییم که پیامبر اسلام در میان رجال تاریخ یکی از اشخاص بزرگ نامی محسوب است. مورخین قدیم به واسطه تعصبات مذهبی اهمیتی به کارهای او نداده اند ولی در عصر حاضر مورخین نصاری حاضر شده اند که در این باب از روی انصاف سخن گویند. مسیو بارتلمی سنت هپلر که از مورخین مشهور معاصر است در باره وی مینویسد که، پیغمبر اسلام از حیث عقل و فهم، خدا پرستی، رحم و انصاف بر تمام معاصرین زمان خود تفوق و برتری داشته است. حکومتی که او برای خود حاصل نمود مبنی بود بر مزایا و فضائل نفسانی خویش و مذهبی را که اشاعت داد آن مذهب برای اقوامی که آنرا قبول نمودند یک نعمت بزرگی گردید. این مذهب چگونه مذهبی بود که کرورها مردم را تابع قانون خود قرار داد چه حقایق تازه بود که او به تمام عالم آنها را ظاهر و آشکار ساخت. آری همان حقایقی است که الحال قلم را به بیان آن ها معطوف میداریم. 🔺تاریخ تمدن اسلام و عرب، تالیف گوستاو لوبون، ترجمه آقای گیلانی

○ پرسش: پلنگ در حال تعقیب آهو: خدایا کمکم کن بچه هایم گرسنه اند آهوی در حال فرار از پلنگ: خدایا نجاتم بده بچه‌هایم منتظرند. به نظر شما خدا دعای کدام این دو حیوان را قبول می‌کند؟ ● پاسخ پرسش: 🔷️ این سوال اشکال دارد. حیوانات طبق غرایز خود عمل می‌کنند و چنین دعایی ندارند. آهو برای نجات جان خود فرار می‌کند و پلنگ هم برای بقای خود به دنبال شکار می‌دود. 🔷️ اما در هر حال دعاهای مردم ممکن است گاهی در تضاد و تعارض با هم باشند؛ در چنین حالتی خداوند متعال چه می‌کند؟ خداوند دعاها را اگر بالا روند و حبس نشده باشند و مانعی نداشته باشند حتما مستجاب می‌کند. در دعای کمیل داریم: اللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِىَ الذُّنُوبَ الَّتِى تَحْبِسُ الدُّعَاءَ خدایا، بیامرز برایم آن گناهانی را که دعا را از اجابت بازمی‌دارند. 🔷️ خداوند متعال در استجابت دعاها مصالح و مفاسد افراد و جامعه را در نظر می‌گیرد و آنها را به شش صورت برآورده می‌کند: 1️⃣ گاهی عین چیزی را که فردی از خدا تقاضا کرده به او می‌دهد؛ مثلا دعا کرده و یک ماشین خواسته. 2️⃣ گاهی عین آن خواسته را چون صلاح نیست نمی‌دهد اما بهتر از آن را می‌دهد. مثلا به جای ماشین صاحب خانه می‌شود. 3️⃣ گاهی عین خواسته‌ی ما را نمی‌دهد اما مشابه آن را می‌دهد. مثلا از خدا ازدواج با فلان دختر را می‌خواهد اما خدا به خاطر مصالحی ازدواج با دختری در همان حد و شبیه او را نصیبش می‌کند. 4️⃣ گاهی به خاطر دعایی که انجام داده‌ایم پروردگار متعال بلایی را از ما دور می‌کند. 5️⃣ گاهی عین خواسته‌ی ما به ما داده نمی‌شود ولی ذخیره می‌شود به فرزندان و نسل ما داده می‌شود. 6️⃣ گاهی درخواست اما اجابت می‌شود اما چون در دنیا به مصلحت نبوده در آخرت به ما بهتر از آن داده می‌شود. 🔷️ همان گونه که دعا تحت قضا و قدر الهی است و خدای متعال به شکلی که مصلحت بداند آن را مستجاب می‌کند؛ تلاش انسان نیز تحت همین قضا و قدر الهی است و اگر خدا بخواهد مؤثر واقع می‌شود. در مورد دعا داریم: ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ / مرا بخوانید تا (دعای) شما را بپذیرم. (غافر، ۶۰) در مورد تلاش انسان هم داریم: وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى / و اينكه براى انسان جز حاصل تلاش او نيست. (نجم، ۳۹) 🔷️ انسان قطعا باید کار و تلاش کند و بدون تلاش مسلما کسی به جایی نرسیده و نمی‌رسد. اما تنها تکیه کردن به تلاش خود و اینکه خیال کنیم تنها تلاش ما کافی است کاری اشتباه است. سعی و تلاش انسان هم اگر خدا بخواهد نتیجه خواهد داد و چه بسا افرادی که تلاش بسیاری می‌کنند اما به دلایلی نتیجه‌ی کافی نمی‌گیرند. بنابراین علاوه بر تلاش باید دعا و درخواست از خدا هم داشته باشیم تکیه‌ی ما به توجهات و عنایات پروردگار متعال باشد. دعای حقیقی انسان را به کار و تلاش بیشتر سوق می‌دهد و بدون تلاش، دعا اصلا دعا نیست. 🔷️ دعای حقیقی سرنوشت انسان را تغییر می‌دهد. امام‌ صادق علیه السلام: اَلدُّعَاءُ يَرُدُّ اَلْقَضَاءَ بَعْدَ مَا أُبْرِمَ إِبْرَاماً / دعاء قضاء مبرم شده را برگرداند. (کافی، ۲، ۴۷۰) حتی اگر دعا آن گونه که ما انتظار داریم مستجاب نشود؛ خود، عبادت پروردگار است و ثواب خاص خود را دارد. رسول خدا صلى الله عليه و آله : الدُّعاءُ مُخُّ العِبادَةِ، و لا يَهلِكُ مَعَ الدُّعاءِ أحَدٌ . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: دعا مغز عبادت است و با وجود دعا هيچ كس هلاك نمى شود. (بحارالانوار، ۹۰، ۳۰۰)

آیت الله سعادت پرور(ره) فرمودند: هفته ای یک بار، صد مرتبه صلوات و صد مرتبه سوره مبارکه توحید بخوانید و ثوابش را هدیه کنید به روح مادربزرگها و پدربزرگها و فامیل‌های پدری و مادری تون. این عمل برای حلّ مشکلات مختلف مثل تأخیر در ازدواج دختران و پسران، مشکلات روحی و خانوادگی و ... بسیار مجرّب است، به شرط مداومت بر آن! 📚سلوک سعادت، ص ۱۵۷-۱۵۸.

🌺 قصّه ما هم این بود . . . 🏴 شهادت حضرت «علی بن موسی الرضا» علیه السلام 📌 حضرت آیت الله جوادی آملی

🎥 روایت رهبر انقلاب از داستان شعری که دعبل برای حضرت امام رضا سرود و در مدت کوتاهی در بلاد اسلامی گسترش یافت. 📣 رسانه اثرگذار یعنی این! ◼️ فرارسیدن شهادت حضرت امام علی‌بن‌موسی‌ الرضا (علیه‌السلام) تسلیت باد.

نماز شب امام رضا علیه السلام فرموده‌اند: بر شما باد خواندن نماز شب؛ زیرا هیچ بنده اى نیست که در آخرِ شب برخیزد و هشت رکعت [نماز]و دو رکعت [نماز]شَفع و یک رکعت [نماز]وَتر بگزارد، سپس قنوت بخواند و در قنوتش هفتاد بار از خدا آمرزش بخواهد، مگر آن که از عذاب قبر و از عذاب آتش [دوزخ]، پناه داده مى شود. 📚 الدعوات: ص۲۷۲ ح۷۷۸

💠 نور عقل ▫️ از وجود مبارک امام رضا (سلام الله علیه) سؤال کردند که امروز حجت خدا بر مردم چیست؛ مردم با چه معیاری، حق را از باطل، صدق را از کذب، خیر را از شرّ و حَسن را از قبیح تشخیص بدهند؟ «فَقَالَ ع الْعَقْل‏»؛ فرمود حجت_خدا_بر_مردم، عقل است. این عقل، عبارت از عقل برهانی است و آن قدر قدرتمند است که وهم را از خودپردازی و خیال را از خودپروازی و همچنین شهوت و غضب را از پروازِ بی جا عقال کند. ▫️ حدیث دیگری که از وجود مبارک امام رضا (سلام الله علیه) رسیده است این است که فرمود: «صَدِیقُ كُلِّ امْرِئٍ عَقْلُه وَ عَدُوُّهُ جَهْلُه‏»؛ دوست هر فرد یا ملّتی، عقل آن فرد یا ملّت است و دشمن هر فرد یا ملّتی، جهل آن فرد یا ملّت است. اوّل عقل را معنا کردند؛ عقل یعنی قدرتی که بتواند دهان آدم را ببندد، چشم آدم را کنترل کند، آدم هر محرم و نامحرمی را نبیند، هر بد و خوبی را نگوید، هر زشت و زیبایی را نگوید، هر حق و باطلی را ننویسد و جامعه را ملتهب نکند. ▫️ در این بیان شریفِ «صَدِیقُ كُلِّ امْرِئٍ عَقْلُه»، «صدیق»، خبر مقدم و «عقله»، مبتدای مؤخر است و تقدیم این خبر بر آن مبتدا برای افاده حصر است؛ یعنی انسان_یک_دوست_دارد و آن فهم اوست. «صَدِیقُ كُلِّ امْرِئٍ عَقْلُه وَ عَدُوُّهُ جَهْلُه‏»؛ انسان_یک_دشمن_دارد و آن بی ‌ادبی اوست بی‌ عقلی اوست؛ حرف خلافی می ‌زند خودش را به زحمت می ‌اندازد، کار خلافی می ‌کند خودش را به زحمت می ‌اندازد. این امام است؛ ما در زیارت اینها می‌ گویم: «کَلامُکُم نُورٌ»! اینکه می ‌گوییم: «کَلامُکُم نُورٌ»، برای همین بیانات نورانی است. آیت الله جوادی آملی

◇ گفتۀ شیطان با چاپ اوّلین پول 📌تعبيرات گوناگونی در روايات داریم. در امالی صدوق آمده است که ابن عبّاس نقل می کند: «إِنَّ أَوَّلَ دِرْهَمٍ وَ دِينَارٍ ضُرِبَا فِی الْأَرْضِ»؛ اوّلين درهم و ديناری که روی زمین ضرب شد و پول درست شد، «نَظَرَ إِلَيْهِمَا إِبْلِيسُ»؛ ابليس به آن نگاهی كرد، «فَلَمَّا عَايَنَهُمَا»؛ پول را معاينه كرد، «أَخَذَهُمَا»؛ آن را گرفت، «فَوَضَعَهُمَا عَلَى عَيْنِهِ»‏؛ روی دو چشمش گذاشت، «ثُمَّ ضَمَّهُمَا إِلَى صَدْرِهِ»؛ بعد هم روی سينه اش گذاشت، «ثُمَّ صَرَخَ صَرْخَةً»؛ بعد يك آهی هم كشيد، «ثُمَّ ضَمَّهُمَا إِلَى صَدْرِهِ»؛ دوباره روی سينه اش گذاشت، «ثُمَّ قَالَ»؛ بعد اين را گفت: «أَنْتُمَا قُرَّةُ عَيْنِی»؛ شماها نور چشم من هستيد، «وَ ثَمَرَةُ فُؤَادِی»؛ و ميوۀ دلم هستيد. عمدۀ مطلبی که می خواهم بگویم، در اين قسمت روایت آمده است: «مَا أُبَالِی مِنْ بَنِی آدَمَ إِذَا أَحَبُّوكُمَا أَنْ لَا يَعْبُدُوا وَثَناً»؛ من از اين به بعد باكی ندارم از اینکه انسان ها شما را دوست بدارند، ولی بُت نپرستند. «حَسْبِی مِنْ بَنِی آدَمَ أَنْ يُحِبُّوكُمَا لَا يَعْبُدُوا وَثَناً» برای من كافی است كه فقط انسان ها شما را دوستتان بدارند. اين خيلی حرف است. همين كه انسان ها شما را دوست بدارند، برای من كافی است. 1️⃣ مستدرک‏الوسائل، ج12، ص63 〰️〰️〰️〰️〰️ 📕 مرحوم حاج‌آقا مجتبی تهرانی

سخنرانی حاج آقا قرائتی ✍️ موضوع: نگاه نکن

کرامتهایی که یکی از رفقای شیخ رجبعلی خیاط از او دیده بود 🎙حجت الاسلام والمسلمین استاد عالی

- "لیلة المبیت، یک مرتبه نبود !" حجةالاسلام حامد کاشانی

سفارش حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا (ع) به حضرت عبدالعظیم حسنی (ع): سلام مرا به دوستانم برسان! به آنان بگو برای شیطان، راهی به درونشان باز نکنند! ... و [از سوی من] سفارش کن راستگو و امانتدار باشند. در اموری که مهم نیست، «سکوت» کنند. و با هم جدال و مشاجره نکنند. و تأکید کن که با هم باشند و مدام به دیدار و زیارت هم بروند. که این رفتار، آنان را به «من» نزدیک می‌کند. مبادا پیروانم پرده از اسرار هم بردارند یا آبروی هم را ببرند. 📚 بحارالانوار، ج ۷۱، ص۲۳۰

💠 مقتدر ستّار 🔹 یك وقت است كه خدا نمی ‌خواهد پرده كسی دریده بشود. در #دعای_كمیل ما چه می‌ خوانیم؟ خب خدا اصلاً بعضی از ملائكه را فرستاده و مأمور كرده كه اعمال ما را ببینند و یادداشت كنند، اصلاً كارشان همین است: ﴿إِنَّ عَلَیكُمْ لَحَافِظِینَ ٭ كِرَاماً كَاتِبِینَ﴾؛ اما گاهی خدا برای اینكه آبروی ما را حفظ بكند اجازه نمی ‌دهد آنها ببینند! 🔹 در دعای «كمیل» می‌ خوانیم خدایا! «وَ جَعَلْتَهُمْ شُهُوداً عَلَىَّ مَعَ جَوارِحى» اما «وَ كُنْتَ اَنْتَ الرَّقیبَ عَلَىَّ مِنْ وَراَّئِهِمْ وَالشّاهِدَ لِما خَفِىَ عَنْهُمْ وَ بِرَحْمَتِكَ اَخْفَیتَهُ وَ بِفَضْلِكَ سَتَرْتَهُ»؛ خدایا! اصلاً اینها را فرستادی که مواظب ما باشند ولی گاهی اجازه نمی ‌دهی آ‌نها ببینند تا یادداشت كنند، برای اینكه آبروی ما نزد آنها نرود! تو چنین خدایی هستی، ما با تو كار داریم. 🔹 ذات مقدّس پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) به خدای سبحان عرض كرد كه خدایا اعمال امّت مرا به من واگذار كن تا به اجازه شما و از طرف شما حسابرس اینها باشم كه امّت من در حضور دیگران خجل نشوند، خداوند فرمود آنها حسابشان با من است، من برای اینكه آبروی آنها محفوظ باشد حتی اجازه نمی ‌دهم تو ببینی! بعضی ‌ها هستند كه با من كار دارند، من مستقیماً حسابرسی آنها را بر عهده دارم؛ آنها كسانی هستند كه #آبروی_هیچ_كس_را_نبردند، حالا اگر غفلتی كردند من هم نمی‌ خواهم آبرویشان برود، حتی نزد تو! اینها در تمام مدّت سعی كردند آبروی دیگران را حفظ بكنند، حالا یك بار غفلتی كردند، حساب اینها را من خودم به عهده می‌ گیرم كه حتی توی پیغمبر هم نبینی كه نزد تو خجالت بكشند؛ این خداست! 🔹 خب اگر اینها [پیامبر اکرم و امامان معصوم (علیهم السلام)] شاهدند، این‌ چنین نیست كه شهید بالذّات باشند؛ این ﴿مَا كُنتَ﴾ اشاره به همین بود. آنكه در سوره مباركه «آل‌عمران» بود این بود كه ﴿لَیسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَی‏ءٌ﴾؛ درست است كه ما همه این چیزها را به توی پیامبر دادیم اما بالذّات كه برای تو نیست، تو مخلوقی، اگر دادیم می ‌دانی و اگر ندادیم نمی‌ دانی، ما بعضی از موارد را به تو هم نمی ‌گوییم؛ این خداست! آیت_الله جوادی_آملی

جمع کردن مال، آرامش نمی دهد بلکه اضطراب می آورد يك عدّه اشتباه فکر می كنند و خيال می كنند اگر بخواهند دلشان آرام شود و اضطرابش از بين برود، بايد مال جمع كنند و روی هم بگذارند. در صورتی که آنچه به دل انسان آرامش می دهد، مال و كثرت مال نيست. این ها پوچ هستند. آنچه به دل انسان آرامش می دهد، ذكر الله و ياد خداست.( أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ) ؛ یاد خدا به قلب‏ها آرامش می دهد. انباشته كردن مال، انسان را بيچاره می كند. انسان به جايی می رسد كه اگر تمام عالم را هم به او بدهند، يك گره ای برایش به وجود می آيد که هيچ كدام از اين ها نمی تواند بازش بكند. وقتی سرت به سنگ بخورد، تازه این حرف ها را می فهمی . آنچه اضطراب را از دل می برد، برعكس مال است. مال حتّی از نظر دنيايی هم اضطراب آفرين است. امام علی(ع) به كُميل گفت: علم تو را حِراست می كند، امّا تو بايد بروی و مال را حفظ بكنی . 1️⃣سورۀ مبارکۀ رعد، آیۀ 28 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 حاج آقا_مجتبی_تهرانی