🔆 #پندانه ✍ آنچه برای ما اتفاق می‌افتد، نتیجه اعمال خودمان است 🔹عارف نامداری در بازار راه می‌رفت که مردی از پشت‌سر، بر گردن او نواخت. 🔸به‌ناگاه متوجه شد که او فلان عارف بزرگ و نامدار است. بسیار ناراحت شد و به دست‌وپای او افتاد. 🔹عارف گفت: من همان لحظه که بر گردنم زدی تو را حلال کردم. آنچه تو زدی، تو نبودی. من ساعتی پیش او را (خدا) ندیدم و معصیت او کردم و تو نیز مرا ندیدی و معصیت بر من کردی. 🔸اگر من ساعتی پیش او را (خدا) دیده و معصیتش نکرده بودم، تو نیز مرا می‌دیدی و به اشتباه بر گردن من نمی‌زدی. 👤 حضرت علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: 🔺تَوَقُّوا الذُّنوبَ، فما مِن بَلِيَّةٍ و لا نَقصِ رِزقٍ إلاّ بذنبٍ، حتّى الخَدشِ و الكَبوَةِ و المُصيبَةِ؛ از گناهان دورى كنيد؛ زيرا هيچ بليّه‌اى رخ ندهد و هيچ رزقى كم نشود، مگر به سبب گناهى، حتى خراش برداشتن و به سر در آمدن و مصيبت. 📚 بحار الأنوار، ج۴۷، ص۳۵٠ #داستان اموزنده🎐 📚 @Dastane_amozande

✨﷽✨ #پندانه 🔴 دنبال تکیه‌گاهی برای دعاهایت باش ✍دو دوست با هم برای سفری مهیا شدند. روز نخست سفر، شب را برای استراحت و در امان ماندن از گزند درندگان و حیوانات در کاروان‌سرایی اتراق کردند. 🔸در کنج کاروان‌سرا مرد جوان معلولی را یافتند که گرسنه بود. یکی از آنان طعام خود با آن جوان تقسیم کرد. 🔹دیگری همه طعامش را خورد و گفت: تو دیوانه‌ای که در این سفر طعام خود به کسی می‌دهی و نمی‌دانی در این بیابان از گرسنگی تلف می‌شوی و از طیِ طریق باز می‌مانی و کسی نیست به تو رحم کند و طعامی به تو دهد. 🔸چون صبح شد به راه خود ادامه دادند. نزدیک ظهر بود که متوجه شدند مشک آب خود در کاروان‌سرا جای گذاشته‌اند که نه توانِ برگشت به آنجا داشتند و نه توانِ طی طریق برای یافتن آبی در بیابان برای زنده‌ماندن! 🔹هر دو از مرکب پایین آمدند و به سجده رفتند و از خدا طلبِ نشان‌دادن آبی در بیابان کردند. 🔸رفیق بخیل چون دقت کرد دید رفیق صاحب سخاوتش در سجده گریه می‌کند. 🔹چون از سجده برخاستند پرسید: من هرچه کردم مرا اشکی نیامد، تو به چه فکر کردی و خدا را چگونه خواندی که گریه کردی؟! 🔸رفیق مؤمن گفت: من زمانی که سجده رفتم و خود را نیازمند خدا یافتم، یادم آمد شب طعام خود با بنده‌ای تقسیم کرده‌ام پس جرئت یافتم تا از خدا طلب حاجتی کنم. 🔹به خدا گفتم: خدایا! تو را به عزتت سوگند به‌خاطر آن که بر من رحم نمودی و عنایتی کردی که طعامی از خویش بخشیدم، بر من رحم فرما و در این بیابان آبی بر ما بنمای. 🔸تو هم از خدا این را بخواه و بگو: خدایا! شب من طعام خود سیر خوردم و به کسی ندادم، به حرمت آن شکمی که شب سیر کردم و خوابیدم دعای مرا اجابت فرما و مرا آبی نشان ده! 🔹رفیق از این کلام دوست خود احساس تمسخر شدن کرد و گفت: مرا مسخره کرده‌ای؟ این چه دعایی است که مرا به آن سفارش می‌کنی؟ 🔸رفیق مؤمن گفت: دوست من! بدان ما در سختی‌های زندگی به خورده‌ها و خوابیده‌ها و لذت‌هایی که از زندگی برده‌ایم نزد خدا تکیه نمی‌کنیم تا حاجتی از او بخواهیم؛ بلکه به سختی‌هایی که در راه او کشیده‌ایم در خود احساسِ طلب از رحمت او کرده و در زمان دعا به آن تکیه می‌کنیم. 🔹پس باید سعی کنیم در دنیا، کاری برای رضای خدا کنیم تا در زمان سختی، تکیه‌گاهی برای دعا و خواستن از خدا داشته باشیم. #داستان اموزنده🎐 📚 @Dastane_amozande

#خودمونی در سریال امام علی(علیه‌السلام) بازیگری به نام علی آزاد، در سکانسی باید وارد خیمه‌ی فرضی امیرالمومنین(علیه السلام) میشد. داوو میرباقری (کارگردان) میگوید: علی آزاد حالتی منقلب داشت و خود را وامدار امام علی(علیه‌السلام) میدانست به داوود گفت: من از حضور در مقابل مولایم علی شرم دارم! نمیشود صحنه را عوض کنی؟ مثلا از کنار چادر عبور کنم؟! گفت نه همین را میخواهیم. کارگردان و اطرافیان به او گفتند: که این فقط یک سکانس از فیلم است چرا بزرگش کرده‌ای؟ فقط وارد چادر شو و تمام. وارد چادر شد و دیگر برنگشت! از شرم خود و عظمت وجودی امیرالمومنین جان به جان آفرین تسلیم کرده بود...! #معرفت 🏴الّلهُـمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَـــ الْفَـــرج #داستان اموزنده🎐 📚 @Dastane_amozande

سلام منجی دلها 🌻 🍁تا کی در انتظارِ تو شب را سحر کنم ؟ شب تا سحر به یاد رخت ناله سر کنم ؟ 🍁ای غایب از نظر ، نظری کن به حالِ من تا چند سیلِ اشک روان از بصر کنم ؟ #اربعین 🚩 #امام_زمان عج #اللهم_عجلـــ_لولیڪ_الفرجـ

شخصی از امام صادق علیه‌السلام پرسيد: بلائی که دامنگير ايوب شد برای چه بود؟ حضرت در پاسخ او چنين فرمود: بلائی که بر ايوب وارد شد به خاطر کفران نعمت نبود بلکه به خاطر شکر نعمت بود که ابليس بر او حسد برد و به پيشگاه خدا عرضه داشت که اگر او اين همه شکر نعمت تو را بجا آورد به خاطر زندگی وسیع و مرفهی است که به او داده‌ای و اگر مواهب دنيا را از او بگیری هرگز شکر تو را بجا نخواهد آورد مرا بر دنیای او مسلط کن تا حقيقت گفته‌ام معلوم شود خداوند برای اينکه اين ماجرا سندی برای همه رهروان راه حق باشد به شيطان اين اجازه را داد او آمد و اموال و فرزندان ايوب را یکی پس از دیگری از ميان برداشت ولی اين حوادث دردناک نه تنها از شکر ايوب نکاست بلکه شکر او افزون شد سرانجام شيطان از خدا خواست بر زراعت و گوسفندان او مسلط شود اين اجازه هم به او داده شد و تمامی آن زراعت را آتش زد و گوسفندان را از بين برد ولی باز هم حمد و شکر ايوب افزون شد سرانجام شيطان از خدا خواست که بر بدن ايوب مسلط گردد و سبب بیماری شديد او شود و اين چنين شد به طوری که از شدت بیماری و جراحت قادر به حرکت نبود بی آنکه کمترین خللی در عقل و درک او پيدا شود بالاخره جمعی از رهبانها به ديدن او آمدند و گفتند: بگو ببینیم تو چه گناه بزرگی کرده‌ای که اين چنين مبتلا شده‌ای؟ و به اين ترتيب شماتت ديگران آغاز شد و اين امر بر ايوب گران آمد ايوب گفت: به عزت پروردگارم سوگند که من هيچ لقمه غذائی نخوردم مگر اينکه يتيم و ضعیفی بر سر سفره با من نشسته و هيچ طاعت الهی پيش نيامده مگر اينکه سخت ترين آن را انتخاب نمودم در اين هنگام که ايوب از عهده تمامی امتحانات در مقام شکيبائی و شکرگزاری برآمده بود زبان به مناجات و دعا گشود و حل مشکلات خود را با تعبيری مؤدبانه و خالی از هرگونه شکايت از خدا خواست و درهای رحمت الهی گشوده شد و مشکلات به سرعت برطرف گشت و نعمت‌های الهی شامل فرزندان و دام و مال و مکنت افزونتر از آنچه قبل از امتحان متعلق به حضرت بود از طرف خداوند به او عطاء گردید • #داستان اموزنده🎐 📚 @Dastane_amozande

از مرحوم سيد احمد بهبهانى نقل شده در ايام توقفم در كربلا حاج حسن نامى در بازار زينبيه دكانى داشت كه مهر و تسبيح مى‌ساخت و مى‌فروخت معروف بود كه حاجى تربت مخصوصى دارد و مثقالى یک اشرفى می‌فروشد روزى در حرم امام حسين عليه السلام حبيب زائرى را دزدى زد و پولهايش ‍ را برد زائر خود را به ضريح مطهر چسبانيد و گريه كنان می‌گفت: يا اباعبدالله در حرم شما پولم را بردند در پناه شما هزينه زندگی‌ام را بردند به كجا شكايت ببرم؟ حاج حسن مزبور متأثر شد و با همين حال تأثر به خانه رفت و در دل به امام حسين علیه‌السلام گريه می‌کرد شب در خواب ديد كه در حضور سالار شهيدان به سر می‌برد به آقا گفت: از حال زائرت كه خبر دارى؟ دزد او را رسوا كن تا پول را برگرداند امام حسين فرمود: مگر من دزد گيرم؟ اگر بنا باشد كه دزدها را نشان دهم بايد اول تو را معرفى كنم حاجى گفت: مگر من چه دزدى كردم؟ حضرت فرمود: دزدى تو اين است كه خاک مرا به عنوان تربت می‌فروشی و پول میگیرى اگر مال من است چرا در برابرش پول میگیرى و اگر مال توست چرا به نام من میدهی؟ عرض كرد: آقا جان از اين كار توبه كردم و به جبران می‌پردازم امام حسين علیه‌السلام فرمود: پس من هم دزد را به تو نشان می‌دهم دزد پول زائر گدايى است كه برهنه می‌شود و نزدیک سقاخانه می‌نشيند و با اين وضعيت گدايى می‌کند پول را دزديد و زير پايش دفن كرد و هنوز هم به مصرف نرسانده حاجى از خواب بيدار می‌شود و سحرگاه به صحن مطهر امام حسين علیه‌السلام وارد می‌شود، دزد را در همان محلى كه آقا آدرس داده بود شناخت كه نشسته بود حاجى فرياد زد: مردم بيائید تا دزد پول را به شما نشان دهم گداى دزد هر چه فرياد می‌زد مرا رها كنيد اين مرد دروغ می‌گوید كسى حرفش را گوش ‍ نداد مردم جمع شدند و حاجى خواب خود را تعريف كرد و زير پاى گدا را حفر كرد و كيسه پول را بیرون آورد بعد به مردم گفت: بیائید دزد ديگرى را نشان شما دهم آنان را به بازار برد و درب دكان خويش را بالا زد و گفت: اين مالها از من نيست حلال شما بعد تربت فروشى را ترک کرد و با دست فروشى امرار معاش می‌کرد ↲حكاياتى از عنايات حسينى، صفحه۳۴ #داستان اموزنده🎐 📚 @Dastane_amozande

حكایت حاج محمدعلى یزدى در زیارت عاشورا محدث نورى در كتاب دارالسلام از ثقة الدین حاج محمدعلى یزدى كه مرد فاضل صالحى در یزد بود حكایتى نقل می‌كند حاج محمدعلى دائماً مشغول كارهاى آخرتى خود بود و شب‌ها در مقبرهاى كه جماعتى از صلحا در آن مدفونند به سر می‌برد این مقبره خارج شهر یزد بود كه به مزار معروف است همسایه‌اى داشت كه از كودكى با هم بودند و نزد یک معلم می‌رفتند تا آنكه بزرگ شدند و او شغل عشارى پیش گرفت پس از آنکه مُرد او را نزدیک همان جائیکه دوست صالح وى شب‌ها در آن بیتوته می‌کرد دفن كردند یک ماهى از فوت او نگذشته بود كه حاج محمدعلى او را در خواب دید كه در هیئت نیكویى است نزد او رفت و گفت: من مبداء و منتهاى كار تو را می‌دانم تو از كسانى نیستى كه احتمال نیكى درباره او رود شغل تو هم مقتضى عذاب سختى بود پس به كدام عملت به این مقام رسیدى؟ گفت همین طور است كه می‌گوئى من گرفتار عذاب سختى بودم تا دیروز كه زوجه استاد اشرف آهنگر را در این مكان دفن كردند (اشاره به مکانی كرد كه نزدیک به صد متر از او دور بود) در شب وفات او امام حسین علیه السلام سه مرتبه به زیارت وى آمدند و در مرتبه سوم امر فرمودند كه عذاب از این مقبره رفع شود و حالت ما نیكو شد و در وسعت و نعمت افتادیم از خواب بیدار شدم در حالی كه متحیر بودم آن شخص آهنگر را نمی‌شناختم در بازار آهنگران به جستجو پرداختم و او را پیدا كردم پرسیدم آیا زوجه‌اى داشتى؟ گفت: آرى داشتم دیروز فوت كرد و او را در فلان (مكان همان موضع را نام برد) دفن كردم پرسیدم آیا به زیارت ابا عبدالله علیه‌السلام رفته بود؟ گفت: نه گفتم ذكر مصائب او می‌کرد؟ گفت نه گفتم مجلس عزادارى داشت؟ گفت نه آنگاه پرسید چه می‌خواهى؟ خواب خود را نقل كردم و گفت او فقط مواظبت بر خواندن زیارت عاشورا داشت #داستان اموزنده🎐 📚 @Dastane_amozande

من جوانی بودم که سال‌ها با رفتارم دل امام زمانم رو به درد آوردم و خیری برای خانواده‌ام نداشتم همش با رفقای ناباب و اینترنت و ... شب تا صبح بیدار و صبح تا بعدازظهر خواب زمانی که فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی اومد منم از این باتلاق انحراف و بدبختی بی‌نصیب نماندم و اگر قرار باشد فردای قیامت موبایل بر اعمالم شهادت دهد حتی جهنم راهم نمی‌دهند تا یه روز تو یکی از گروه‌های چت یه آقایی پست‌های مذهبی میذاشت، مطالبش برام جالب بودند رفتم توی پی وی اون شخص و مثل همیشه فضولیم گل کرد و عکس پروفایلشو بزرگ کردم عکس شهیدی دیدم که غرق در خون بدون دست و پا، با سری خورد شده از ترکش افتاده بر خاک، کنار او عکس دوبچه بود که حدس زدم باید بچه‌های او باشند و زیر آن عکس یه جمله‌ای نوشته شده بود: «می‌روم تا #حیاوغیرت جوان ما نرود» ناخودآگاه اشکم سرازیر شد، دلم شکست باورم نمی‌شد دارم گریه می‌کنم اونم من کسی که غرق در گناه و شهواته منه بی‌حیا و بی‌غیرت منه چشم چرون هوس باز از اون به بعد از اینترنت و بدحجابی و فضای مجازی و گناه و رفقای نابابم متنفر شدم دلم به هیچ کاری نمیرفت حتی موبایلم و دست نمی‌گرفتم تصمیم گرفتم برای اولین بار برم مسجد اولین نماز عمرمو خوندم با اینکه غلط خوندم ولی احساس آرامش معنوی خاصی می‌کردم آرامشی که سال‌ها دنبالش بودم ولی هیچ جا نیافتم حتی در شبکه‌های اجتماعی از امام جماعت خواستم کمکم کنه ایشان هم مثل یه پدر مهربان همه چیز به من یاد می‌داد نماز خوندن، قرآن، احکام، زندگی امامان و... کتاب می‌خرید و به من هدیه میداد، منو در فعالیت‌های بسیج و مراسمات شرکت میداد توی محله معروف شدم و احترام ویژه‌ای کسب کردم توسط یکی از دوستان به حرم حضرت معصومه برای خادمی معرفی شدم نزدیکای اربعین امام حسین یکی از خادمین که پیر بود بمن گفت: دلم میخواد برم کربلا ولی نمی‌تونم، میشه شما به نیابت از من بری؟ خرج سفر و حق الزحمه شما رو هم میدم زبونم قفل شده بود! من و کربلا؟ زیارت امام حسین؟ اشکم سرازیر شد قبول کردم و باحال عجیبی رفتم هنوز باورم نشده که اومدم کربلا پس از برگشت تصمیم گرفتم برم حوزه علمیه که با مخالفت‌های فامیل و دوستان مواجه شدم اما پدرم با اینکه از دین خیلی دور بود و حتی نماز و روزه نمی‌گرفت قبول کرد حوزه قبول شدم و با کتاب‌های دینی انس گرفتم در کنار درسم گاهی تبلیغ دین و احکام خدارو می‌کردم و حتی سراغ دوستان قدیمی ناباب رفتم که خدا روشکر توانستم رفیقام رو با خدا آشتی بدم یه روز اومدم خونه دیدم پدر و مادرم دارن گریه میکنن منم گریه‌ام گرفت تابحال ندیده بودم بابام گریه کنه! گفتم بابا چی شده؟ گفت پسرم ازت ممنونم گفتم برای چی؟ گفت: من و مامانت یه خواب مشترک دیدیم تو رو می‌دیدیم با مرکبی از نور می‌بردن بهشت و ما رو می‌بردن جهنم و هر چه به تو اصرار می‌کردن که وارد بهشت بشی قبول نمیکردی و میگفتی اول باید پدر و مادرم برن بهشت بعد من یه آقای نورانی آمد و بهت گفت: آقا سعید! همین جا بهشون نماز یاد بده بعد با هم برین بهشت و تو همونجا داشتی به ما نماز یاد میدادی پسرم تو خیلی تغییر کردی دیگه سعید قبل نیستی همه دوستت دارن تو الآن آبروی مایی ولی ما برات مایه ننگیم میشه خواهش کنم هر چی یاد گرفتی به ما هم یاد بدی منم نماز و قرآن یادشون دادم و بعد از آن خواب پدر و مادرم نمازخوان و مقید به دین شدند چند ماه بعد با دختری پانزده ساله عقد کردم یه روز توی خونشون عکس شهیدی دیدم که خیلی برام آشنا بود گریه‌ام گرفت نتونستم جلوی خودم رو بگیرم صدای گریه‌هام بلند و بلندتر شد این همون عکسی بود که تو پروفایل بود خانمم تعجب کرد و گفت: سعیدجان چیزی شده؟ مگه صاحب این عکس و میشناسی؟ و من همه ماجرا رو براش تعریف کردم خودش و حتی مادرش هم گریه کردند مادر خانمم گفت: میدونی این عکس کیه؟ گفتم: نه گفت: این پدرمه منم مات و مبهوت دیوانه وار فقط گریه می‌کردم مگه میشه؟ آره شهیدی که منو هدایت کرد آدمم کرد آخر دخترشو به عقد من درآورد چند ماه بعد با چند تا از دوستانم برای مدافعان حرم اسم نوشتیم تابستون که شد و حوزه‌ها تعطیل شدند ما هم رفتیم خانمم باردار بود و با گریه گفت: وقتی نه حقوق میدن نه پول میدن نه خدماتی پس چرا میخوای بری؟ همان جمله شهید یادم اومد و گفتم: «میرم تا #حیاوغیرت جوانان ایران بماند» #داستان اموزنده🎐 📚 @Dastane_amozande

🌹#داستان_آموزنده مرد عربى خدمت پيامبر (ص) آمد و گفت: علِّمنى ممّا علّمك اللّه؛ یعنی از آنچه خدا به تو آموخته به من بياموز. پيامبر او را به يكى از يارانش سپرد تا آيات قرآن را به او تعليم دهد، آن صحابی سوره «زلزال» را تا آخر به آن مرد تعليم داد. هنگامی که به آیه «فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّة خَيْراً يَرَه...» (یعنی «پس هر کس ذره‌ای کار خوب انجام دهد میبیند» رسیدند؛ تازه وارد به فکر فرو رفت و از معلم خود پرسید: آیا این جمله از جانب خداست؟! معلم پاسخ داد: آری! آن مرد ایستاد و گفت: همين آیه مرا كافى است! من درس خود را از این آیه فرا گرفتم؛ اکنون که خدا ریز و درشت کارهای ما را میداند و همه اعمال ما حساب دارد، تکلیفم روشن شد؛ این جمله برای زندگی من کافی است؛ او پس از این سخن خداحافظی کرد و از مسجد خارج شد. صحابی نزد پیامبر بازگشت و با تعجب گفت: این شاگرد امروز خیلی کم حوصله بود و حتی نگذاشت من بیش از یک سوره کوچک برایش بخوانم و سخنی به این مضمون بر زبان آورد: «در خانه اگر کس است، یک حرف بس است!» پيامبر اكرم(ص) فرمود: «او را به حال خود واگذاريد كه مرد فقيهى شد». #داستان اموزنده🎐 📚 @Dastane_amozande

✨﷽✨ #پندانه 🔴يكی همیشه ما را می‌بيند ✍فقیری پسری کم سن و سال داشت. روزی به او گفت: بیا با هم برویم از میوه‌های درخت فلان باغ دزدی کنیم. پسر اطاعت کرد و با پدر به طرف باغ رفتند. با اینکه پسر می‌دانست این کار زشت و ناپسند است ولی نمی‌خواست با پدرش مخالفت کند. سرانجام با هم به کنار درخت رسیدند، پدر گفت: پسرم! من برای میوه چیدن بالای درخت می‌روم و تو پایین درخت مواظب باش و به اطراف نگاه کن، اگر کسی ما را دید مرا خبر بده. فرزند پای درخت ایستاد. پدرش بالای درخت رفت و مشغول چیدن میوه شد. بعد از چند لحظه، پسر گفت: پدرجان، یکی ما را می‌بیند. پدر از این سخن ترسید و از درخت پایین آمد و پرسید: آن کس که ما را می‌بیند کیست؟ فرزند در جواب گفت: «أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى؛ آيا او نمی‌داند كه خداوند همه اعمالش را می‌‏بيند؟!»(علق:14) پدر از سخن پسر شرمنده شد و پس از آن دیگر دزدی نکرد!خیلی از اعمال ما مانند غیبت، تهمت و ... هم به اندازه دزدی و چه‌بسا بیشتر قبیح است اما چون مثل دزدی در ذهن ما جلوه بدی از آن شکل نگرفته، بدون توجه به اینکه یک نفر نظاره‌گر رفتار ماست همچنان آن را ادامه می‌دهیم. •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• #داستان اموزنده🎐 📚 @Dastane_amozande

حضرت آیت الله بروجردی می‌فرمودند: در بروجرد مبتلا به درد چشم سختی بودم هر چه معالجه کردم رفع نشد حتی اطباء از بهبودی چشم من مأیوس شدند تا آنکه روزی در ایام عاشورا که معمولاً دسته‌جات عزاداری به منزل ما می‌آمدند نشسته بودم اشک می‌ریختم درد چشم نیز مرا ناراحت کرده بود در همان حال گویا به من الهام شد از آن گِل‌هایی که به سر و صورت اهل عزا مالیده شده بود به چشم خود بکشم مقداری گِل از شانه و سر یک نفر از عزاداران به طوری که کسی متوجه نشود گرفتم و به چشم خود مالیدم فوراً در چشم خود احساس تخفیف درد کردم و به این نحو چشم من رو به بهبودی گذاشت تا آنکه به کلی کسالت آن رفع شد بعداً نیز در چشم خود نور و جلائی دیدم که محتاج به عینک نگشتم در چشم معظم له تا سن هشتاد سالگی ضعف دیده نمی‌شد و اطباء حاذق چشم اظهار تعجب نموده و می‌گفتند: به حساب عادی ممکن نیست شخصی که مادام العمر از چشم این همه استفاده خواندن و نوشتن برده باشد باز در سن هشتاد و نه سالگی محتاج به عینک نباشد ↲مردان علم در میدان عمل، جلد ۱ #داستان اموزنده🎐 📚 @Dastane_amozande