مُنذر بن جارود، فرماندار حضرت امیر المؤمنین علیه السلام در اصطخر فارس بود. به حضرت خبر رسید که فرماندارش در توزیع ثروتها گشادهدستی میکند و به هرکه بخواهد، بدونحساب و کتاب میبخشد. حضرت درضمن نامهای به منذر بن جارود نوشت:
…اگر آنچه که از خیانت تو، به من رسیدهاست، درست باشد، شتر اهلات و بند کفشات، باارزشتر از تو است.
…َ وَ لَئِنْ کَانَ مَا بَلَغَنِی عَنْکَ حَقّاً لَجَمَلُ أَهْلِکَ وَ شِسْعُ نَعْلِکَ خَیْرٌ مِنْک…
نهج البلاغه، نامهی .۷۱
https://eitaa.com/Dastanqm