*فنا و فلاح * در قران داریم: کل شی هالک الا وجهه یا کل من علیها فان: معنا این است که هر چیزی غیر او همین الان هالک است..هر چیزی الان فانی است! حضرت علی وقتی می فرماید مولای یا مولای انت الحی و انا المیت یک حقیقت را بیان کردند که من الان میتم! اگر مشیت تو به من تعلق نگیرد من میتم. اگر یک آن رحمت تو قطع بشود من نیستم دم به دم دارد فیض او می رسد و من زنده ام! اینطوری انسان خودش را عین فقر و ربط می بیند. مثلا مستحب است که وقتی بیدار شدیم بگوییم: الحمدالله الذی احیانی بعد ما اماتنی خداروشکر من را زنده کردی! بعد از این که من را از دنیا بردی! پیامبر در موقع بیدار شدن سجده میکردند و این دعا را میخواندند، یعنی اولین توجهشون موقع بیداری به این است که من ربط محضم و اگر خدا روحم را ارسال نکرده بود من بیدار نمیشدم! در سوره زمر آیه۴۲ هم می فرماید من تحویل میگیرم جان ها را در دو وقت: وقتی که باید از دنیا برود و وقت خواب یعنی در خواب خدا روح را میگیرد و در عده ای که اجلشان فرا رسیده دیگر روح به آنها برنمیگردد اما به کسانی که اجلشان فرا نرسیده است روح را ارسال میکنند. ان فی ذلک ایات لقوم یتفکرون!! وقتی انسان به اینجا رسید که خودش را ربط محض دید می بیند که دارد با زبانِ حق ثنایِ حق میگوید این می شود فنا و فلاح مطلق.... نماز رسیدن به همه مراتب توحید است. توحید افعالی صفاتی و ذاتی، پس نماز می شود فلاح مطلق، *پس حی علی الفلاح رسیدن به اینجاست،برای این که انسان خود را قبل نماز آماده بکند نتیجه نماز را به خودش اعلام میکند که همان فلاح است!* *استاد سعادت فر* #من_و_اذان_