*از امروز فهمیدم که...* باید در تکبیر چهارم افعال خدا را هم از توصیف منزه بدانم. خدایا! این که من فعل تو هستم... این که عالم و هر چه در آن هست فعل ِ حی تواَند.. همه تو را می شناسند و تسبیح گوی تو ... چقدر جهانم را پر از لطافت، همسویی و هوشیاری کرد... من با همه ذرات عالم آشنا هستم! با تمام چیزهایی که دوروبرم هستند....یاد سنگی افتادم که همیشه به پیامبر سلام میکرد! من و همه جهان اطرافم با هم ثنای تو را بر لب داریم... ثنای اویی که هر چه هم در موردش بگویم فقط به اندازه علم وجود خودم است...که من کوچکِ ناتوان در مقابل عظمت خلقت تو چیزی نیستم ولی تو به من عزت دادی که اجازه دادی نماز بخوانم و ثنایت را زمزمه کنم. چقدر فرق هست بین من و آدمی که تو را باور ندارد! دستم هر روز با نماز به دست تو می رسد دست قدرتمندت به من توانی تازه می بخشد...قدرت و توانِ فائق آمدن به همه اضطراب ها، مشکلات و دردسرهای جهان اطرافم.. با اوی بی نهایت، چقدر مشکلاتم کوچکند و قابل حل...چون او پشت و پناهم است و هر چه را برایم بپسندد نهایت رحمت و لطف و کرمش است...هر چند ظاهر دلخواهم را نداشته باشد! چقدر زندگی لذتبخش است وقتی تو هستی.. و اویی که تو را ندارد پس چه دارد! #کشفیاتم_از_اذان #کلیپ_آرامش_بخش_از_طبیعت_فعل_او @hobbenamaz