#بخوانید و #منتشر_کنید 👇👇 ⬛️ در مورد پدیده #بی_حجابی چه کاری می توان انجام داد؟ 💠 چند نکته درباره #کشف_حجاب ⚪️ انگیزه های افراد بی حجاب متفاوت است: اینگونه افراد، سه دسته اند: ▪️جوزَده ▪️معاند ▪️و افرادی که برای عمل خود دلیل می آورند. 🔴 دشمنی و عناد #معاندین ، عده ای هستند که از روی قصد و عناد و با انگیزۀ تهییج عواطف جامعۀ عفیف و باحیا، از بدن خود استفاده ابزاری می کنند. آنها تا جایی که ممکن است، اندام زنانگی خود را در معرض دید عموم قرار داده، تا اینکه دیگران را عصبانی نموده، و به جَو تنش و برخورد فیزیکی، دامن بزنند!! 🔴 جوزَدگی دسته دوم، بانوانی هستند که جَوزَده شده و همرنگ جماعت شده اند. اینها با توجیه منطقی، در عملِ خود، تجدیدنظر کرده و به سنت حجاب و عفاف، (که از دیرباز، ریشه در تاریخ این کشور داشته)، بازمی گردند. پوشش و حیای زن ایرانی تنها مربوط اسلام نمی شود. شما در هیچ سنگ‌نگاره یا آثار باستانیِ باقیمانده از گذشته های دور، پیکرۀ زنِ عریان یا نیمه برهنه را نمی بینید. مردان ایرانی نیز همواره در نوع پوشش، رعایتِ وقار و متانت را می کردند. (برای مثال: به آثار باستانی تخت جمشید نگاهی بیندازید که مربوط به دوره هخامنشیان است- یعنی هزار سال قبل از اسلام) 🔴 . . . و اما آن دسته از افراد که برای عمل خود دلیل می آورند 👇 🔹 اینها می گویند: می خواهیم #آزاد باشیم (یعنی بی حجابی و بی بندوباری را #آزادی می پندارند.) ⚪️ باید به آنها گفت: بلی! آزادی چیز خوبی است، که بالاترینش آزادی اندیشه می باشد. یعنی انسان، آزاد است هر آنگونه که می خواهد فکر کند و بیاندیشد که این امر، باز می گردد به خُلقیات، تصوّرات، باورها و آمال و آرزوهای او. اما در حیطۀ عمل و در کفِ جامعه، به هیچ وجه آزاد نیست، مثلاً نمی تواند بگوید: من از این پس، می خواهم به مانند کشور انگلستان، از سمتِ چپِ خیابان رانندگی کنم، فوراً دوربین ها تصویر او را می گیرند، زیرا قانون‌شکنی کرده و باید پاسخگو باشد. - آزادی مطلق وجود ندارد - آزادی، همواره در حیطۀ قانون است. 🔺 حریم خصوصی- حریم عمومی به فردی که کشف حجاب کرده، می گوییم: بانوی محترم! شما می توانی در حریم خصوصی خود، بی حجاب یا نیمه برهنه باشی؛ ولی کوچه و خیابان و محیط عمومی، حریم خصوصیِ شما نیست. هر جامعه و نظام حکومتی، نُرم و هنجارهای خود را دارد. مطابق قانون ایران، زنان در جامعه، مُلزم به رعایت حجاب و پوشش عُرفی سر و بدن خود می باشند. 🔺 قانون ممکن است فرد بی حجاب بگوید: من این قانون را قبول ندارم. از او سوال می کنیم: اگر شما احیاناً در خیابان، مورد تعرّض اراذل و افراد ناباب قرار گرفتی، چکار می کنی؟ او پاسخ می دهد: به 110 زنگ می زنم. (او هیچوقت با شهرداری، اورژانس، یا 125 تماس نمی گیرد! – اینجا پلیس باید وارد ماجرا شود) سپس به او می گوییم: خانم محترم! همان پلیس که قانوناً باید از شما (گرچه بی حجاب هستید) در برابر آدم های متعرض و هتاک حمایت کند؛ مطابق قانون، موظف است با پدیده بی حجابی و هنجارشکنی هم در جامعه برخورد کند. وی ممکن است در اینجا ابرو در هم کشیده و به شما تندی کند..... به او می گوییم: چطور در آنجا، پلیس خوب است و در اینجا بد؟! {پلیس کشور، همانگونه که موظف به دفاع از شهروندان خود است، همانطور هم وظیفه دارد از حرمت های اخلاقی جامعه، صیانت و حفاظت به عمل آورد.} 🔺 بعد روانشناسی از آدم های بی حجاب سؤال می کنیم: این چند ماهه که روسری را از سر خود برداشتید، چه چیز گیرتان آمد؟ از آنجا که دست به تجربه جدید زده اند، ممکن است پاسخ دهند: ما پس از کشف حجاب، حالمان بهتر شد و روحیه شادتری پیدا کردیم!! باید در جواب آنها گفت: بله! این اول کار است، به مرور زمان، برایتان عادی شده و لذتی از این کار نمی برید؛ جز شکار نگاه های مردان هیز!! شما به عنوان زن، عادتِ مادران و مادربزرگ های خود (از گذشته های دور) را زیر پا گذاشته، کشف حجاب کرده اید و اندام زنانگی خود را به رایگان، در اختیار نگاه آلودۀ مردها و جوان های لااُبالی و هرزه قرار داده اید!!! – این کار شما ثمری ندارد، جز تحریک غرایز جنس مخالف ....؛ -- این را مردجماعت بهتر می فهمد، . . . و تعجب از اینکه پدران و شوهران شما نسبت به این امر حساسیتی از خود نشان نمی دهند!! . . . عفت کلام را رعایت کرده و ماجرا را بیش از این کِش نمی دهم!! . . . ولی جا دارد بگوییم، حرمت بانوی ایرانی، بالاتر از آن است که ارزش خود را به مانند یک کالا، پایین آورده و خود را بی اعتبار سازد. ادامه👇👇👇