نمیدونم چی میشه که دستم میره به قلم برایِ نوشتن ، با اینکه چیزی ازش حالیم نیست. نمیدونم چی میشه که تو رابطه ی کاغذ و قلم دخالت میکنم ولی میدونم حاکی از دلتنگی‌ِ .. دلِ تنگی که به سطوح اومده از خستگی ، دلی که پر میزنه برایِ نشستن رویِ زمینِ دلت! گاهی باید پذیرفت که آدمی لیاقت آغوش نداره ، نمیخوای بگی که من ازون بی لیاقتام ؟ آخه من خیلی دوست دارم :) درسته تو مرام‌ تو بی مرامی کردم ولی تو که آدم ول کردن نبودی ، ول کردی‌م ؟ چپ میرم راست میام میبینم دلم تنها برا تو قیلی ویلی میره :) بابا به جون امام رضا [ع] ی جور عجیبی عاشقتم ، آدمی از سرما فراریِ ولی من مجنون سردی کاشی‌ای بین الحرمین‌تم مخصوصا اگه نم نم بارون‌م باشه :))) گویا قصد مستی دارد دل من امشب! مستی با یاد و نام‌ت یااباعبدالله :) پس‌م نزنیا ، الکی نیست که شدی[ سَیِّدُ شَبابِ أهلِ‌الْجَنَّة ] منو به آبرویِ سه سال‌ت بخر. قربون لب‌های تشنه‌ت ، تشنه لب نذاری‌‌م آقا من تشنه ی کربلاتم .. بدم به والله میدونم چقدر بدم ولی تو تنها امام حسینِ خوبا نبودی که ، بودی ؟ شدم اون بچه ۵ ساله ها که از باباشون میپرسن واقعا منو دوست داری ؟ اون بچه ها که دنبال اثبات‌ن که باباشون حواسشون بهشون هست. بابا دوست‌م داری ؟ بابا من خیلی دوست دارم ، عاشقتم ، اصلا زندگیمی مگه میشه جایگاه‌تو مشخص کرد ؟ نمیدونم ، نمیدونم و نمیدونم تنها چیزی که میدونم اینِ که حکایت من و شما پایان ندارد ... #به‌قلم‌‌دلآرام پنچم‌خرداد‌هزاروچهارصدو‌سه(: