#روز_حماسه_و_ایثار_شهرستان #چهارم_دیماه_آران_و_بیدگل در دلم هزاران حرف است که باید برای مادری بگویم که در این چهل سال، درخت صبرش تنها با گذر زمان ریشه دوانده است. مادری که هر روز، هر لحظه، هر آن چشم به در دوخته است ؛ می رود و می آید. در دلش شمع امیدی روشن کرده که شاید روزی، فرزند شهیدش در را بکوبد . هر صدایی که ز در می آید به گمانش که پسر می آید در این سال ها همه چیز تغییر کرده ، جوانی به پیری ، چابکی در راه رفتن به عصا و واکر به دست گرفتن ، توانایی به سستی و ناتوانی حتی یادها به فراموشی همه چیز تغییر کرده الا یک تغییر آن انتظار ! ، گویی هیچ چیزی فراموش نمی‌شود، الا دعا الا انتظار ، الا امید بازگشت علی محمد . اگر بگویم ماندنش در این خانه به خاطر دیدار است گزاف نگفته ام . به خاطر مادر،آن چه بر فکر و دست و زبانش جاری می شود شکر است هر شب برای فرزند شهیدش دعای سلامتی می‌کند و می‌گوید: «باز هم برگرد، باز هم بیا. این خانه، منتظر توست.» روزها به شب تبدیل می‌شود و شب‌ها به صبح. اما در دل مادر هیچ چیزی تغییر نکرده است. او هنوز در انتظار همان لحظه‌ای است که در خانه را باز کند و فرزندش را در آغوش گیرد، همان فرزند که یادش همچنان در قلب او زنده است. او منتظر است، چون می‌داند حتی در چهل سال، انتظار یعنی زندگی کردن با امید. زندگی‌اش پر از درد است، اما امیدش هنوز زنده است؛ چون این خانه همیشه برای او باز است 📡#انتشار_با_شما https://eitaa.com/Delkadeh_313