روضه‌ی تنها ماندن ِ تنها امام ِ کربلا، بیشتر از تشنگی‌اش جگر آدمی را می‌سوزاند ..

ما تشنه‌ی عشقیم و شنیدیم ‌که ‌گفتند؛ رفع ِ‌عطش ِ‌عشق، فقط‌ نامِ‌ حسین‌ است :`)

وعده‌ی دیدارِ ما، بارِ دگر، کِی؟ کجا؟ اشک امانم نداد؛ خوب نگاهت کنم .!

گذرم تا به در ِ خانه‌ات افتاد حسین . .

خانه آباد شدم، خانه‌ات آباد حسین .!

-

- من نوشتم دلتنگم، تو نوشتی ما بیشتر :)

اون لحظه‌ای که تو روضه می‌خوای همراه جمعیت، امام حسین رو صدا بزنی و یهو یاد لحظات سیاه و چرکی میفتی که سرگرم از گناه بودی و از امام حسین خجالت می‌کشی و صدای یاحسینت توی گلوت می‌شکنه! واللّه که امام حسین خجالت‌زده‌هایی که خودشون رو بین جمعیت روضه قایم می‌کن، پناه می‌ده .

- یه کاری کن برای ِ این دل ِ آشوب ِ من :)

آقای ِ امام رضا، حتی خوش به حال ِ فرش‌های ِ عاقبت به خیر ِ حرم . .

روزها رفت ‌و ‌فقط حسرت دیدارِ رُخت، مانده بر این دلِ یعقوبی ما . .

- خوش به حالِ خانه‌ی خشتیِ نزدیکِ حرم .

- من چه کردم که ز وصل ِ تو جدا افتادم ؟

خاطراتم را بالا و پایین میکنم؛ به مشهد که می‌رسد، حالم دگرگون می‌شود .

- تا تو مُراد ِ من دهی، کُشته مرا فراق ِ تو .

آقای ِ امام رضا؛ حال خوب ِ من رو فقط خودت میتونی بهم برگردونی :)

مرا در آغوش بگیر، خسته‌ام و از دار ِ دنیا فقط دوست داشتن ِ تو برایم باقی مانده :)

خبر از دل ِ تنگم میدهد، لرزش ِ عکس ِ حرم، در پیش ِ چشمانم . .

اگر دنیا جوابم کرده، دنیای ِ جوابی تو .

من هوای تو را به سر دارم، تو هوای دل مرا داری.. دلشکسته کسی به من می‌گفت، خوش به حالت امام رضا داری :`)

‌ما هر وقت تنها شدیم، امام رضا بود که دست کشید رو سرمون و گفت غصه نخور، من هستم؛ دیگه پناه امن‌تر از این :) ؟