بسم الله الرحمن الرحیم امشب بحث سخنرانی که داشتم این بود: چرا اصلا داریم بعد از ۱۴۰۰ سال عزاداری یه شخصی رو میکنیم که مُرده؟! عرض کردیم که : ۱_ سید الشهدا علیه السلام شهید شدند و شهادت با مرگ فرق دارد ، مرگ یعنی اینکه دستت از دنیا به طور مطلق کوتاه است و ن میتوانی اتصالی داشته باشی ن سخنی بشنوی ن سخنی بگویی. اما شهادت این نیست ، هم میتوانی سخن بگویی هم اتصال داشته باشی هم سخن بشنوی! ۲_ عرض کردیم که سید الشهدا ، جزء شعائر الله است ! شعائر الله یعنی پرچم های هدایت به سوی خدا ! سید الشهدا و محرم و عزا داری برای ایشان هم جزو شعائر الهی حساب میشود . خداوند در قرآن ، سوره ی حج آیه ی ۳۲ می‌فرماید که : وَمَنْ يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ. اینکه شعائر الهی را بر پا دارید و عظمت آنان را به رخ بکشید ، اینها از نشانه های تقوا و پرهیزکاری قلب هاست ! یعنی برای اینکه قلب تو پاک شود، قلب تو پرهیزکار از گناهان شود نیاز داری که این شعائر را معظم بشماری! پس بزرگداشت وجود سید الشهدا و مراسمات شهادت ایشان ، نشان دهنده ی تقوایِ وجودِ مومنان است. #منبر_دوخطی

بسم الله الرحمن الرحیم بحث امشب منبرم ، ادامه بحث دیشب بود. خب چرا عزاداری کنیم؟! اولا که عقل میگه اگر بزرگی ، عالمی، دارای فضلی از دنیا رفت ، باید تکریمش کنیم. دوما که این تکریم ما بخاطر تکریم چش و آبروی طرف نیست ، بخاطر هدف و راه طرف هست .با تکریم این شخص ، راهش رو تایید میکنیم. سوما اگر کاری رو تایید یا رد کنیم ، بر اعمال ما اثر دارد. اگر راضی به ظلم باشیم ، در گناه آن ظلم شریکیم اگر راضی به یک عمل صالح باشیم ، در ثواب آن شریکیم، ولو هیچ اقدامی انجام ندهیم. سید الشهدا راهش مشخص است. هدفش مشخص است ، ما ایشان را تکریم میکنیم تا راهش و هدفش را تایید کنیم. پس ما هم در مجاهدت های ایشان و یارانش شریک ایم. شراکت داشتن در اعمال آنان، یعنی سعادت ! #منبر_دوخطی

بسم الله الذی ارسَلَ لنا القرآن ما سه واژه داریم که هر سه ، به معنای راه هم استفاده میشن. اما هر کدوم معنی مختص به خودشون رو دارن !!! طریق سَبیل صراط! طریق به معنی راهی است ، که در آن رفت و آمد میکنن . مثل راه های عادی توی خیابون های خلوت. یا مثلاً تو کوه یا صحرا چون رفت و آمدی اتفاق افتاده ، یه راه اتفاق افتاده و کشف شده. به این میگن طریق!!. یه چیز دیگه داریم به اسم سَبیل. این هم یک راهه، اما راهی که زیاد توش رفت و آمد می‌کنند. این راه می‌تونه برای خدا باشه ، مثل نماز ، مثل دعا خواندن ، این ها راه اند. راه هایی که مردم زیاد میرن توش. یا می‌تونه سبیل شیطان باشد. مثل ارتباط با نامحرم ، مثل مال حرام ! یه چیز دیگه هست به اسم صراط! به راهی میگن که اگه بری توش ، دیگه درگیرش میشی. توش غرق میشی! اصطلاحا این راه تو رو میبلعه! حالا اگه این صراط ، صراط مستقیم بود، آدم رو راحت می‌بره به سمت بهشت و خدا . چون انقد تقویت شده که نمیتونه از این راه خارج بشه. اما اگه تو صراط شیطان بود ، راحت می‌ره جهنم ، چون غرق در پلیدی ها شده و دیگه نمیتونه ازشون خارج بشه ... مثل شمر و یزید و اونایی که تو عاشورا بودن. لذاست که تو قرآن میگیم اهدنا الصراط المستقیم‌... منبع مطالب : تفسیر سوره حمد ، مقام معظم رهبری #منبر_دوخطی