صبح از خواب بیدار می‌شوی و صورت نشسته زره جنگ می‌پوشی و آغاز به جنگیدن می‌کنی... با لشکرِ غم‌ها ، لشکرِ دلتنگی‌ها ، لشکرِ نگرانی ‌های آینده ، لشکرِ خاطرات ، لشکرِ گذشته ، لشکرِ نیازهای عاطفی ، لشکرِ مادیات ، لشکرِ شکست‌ها و اصلاً گاه لشکرِ خوشبختی‌ها و پیروزی‌ها... یک‌ روزهایی آدم به خودش می‌آید و می‌بیند آنقدر درگیر جنگ بوده که خودش را فراموش کرده ‌است! وسطِ این همه جنگ ، یک روز دلمان برای خودمان تنگ می‌شود... به آینه نگاه می‌کنیم و بعد خودمان را می‌بینیم که با بُغض ‌می‌گوید که " فلان فلان شده ، مگر برای من نمی‌جنگی؟ پس چرا من را نمی‌بینی؟! چرا من را فراموش می‌کنی؟! چرا وسطِ جنگ من را گُم می‌کنی؟! چرا اصلاً به من شمشیر می‌زنی؟ " الحق که بدترین نوع دلتنگی این است که آدم دلش برای خودش تنگ شود... این دلتنگیِ کذایی از دلتنگی برای مادر و پدر هم بدتر است... یک‌ روزهایی باید زره را از تن در بیاوریم دستِ خودمان را بگیریم و ببریم گردش به صرفِ بستنی و چلوکباب ، بی هیچ جنگ و هیاهو... #صبحتون_عاشقانه ❤️✨❤️

نِداے صُبــح بِخیــر از تو نَواے مَستی‌اش با مَن عَجب صُبحِ قَشنڪَی شُد نڪَاهَت دَر نِڪَاهِ مَن #حمیدرضایگانه #صبحتون_عاشقانه #دلنوشته 🥀 @Dlnvshte