﷽ #مردے‌در‌آئینہ 💙 #قسمت‌شصت‌وپنجم #رمان‌معرفتے :) #قلم‌شہید‌سید‌طاها‌ایمانے 🌱 پیشرفت رشتہ پزشڪے بساط شون رو جمع ڪردن و از اونجا رفتن ... ڪمے طول ڪشيد تا اون قيافہ هاے خمار، بتونن درست و حسابے مسير خروجے رو پيدا ڪنن ... - واقعا مےخواے جوونيت رو با اين همہ استعداد اينطورے دود ڪنے؟ ... ولو شد روے مبل ... گيج بود اما نہ بہ اندازه بقيہ ... - زندگے من بہ خودم مربوطہ ڪارآگاه ... واسہ چے اومدے اينجا؟ ... در یڪے از آبجوها رو باز ڪردم و نشستم جلوش ... - دفعہ قبل ڪہ پيشنهادم رو قبول نڪردے بیاے واسہ پليس ڪار ڪنے ... حالا ڪہ تو نيومدے ... اداره اومده پيش تو ... خودش رو يڪم جا بہ جا ڪرده و پاش رو انداخت روے دستہ مبل ... چنان چشم هاش رو مےماليد ڪہ حس مےڪردم هر لحظہ دستش تا مچ ميره تو ... - اون وقت ڪے گفتہ من قراره باهاتون همڪارے ڪنم؟ ... هيچ ڪس نمےتونہ منو مجبور ڪنہ ڪارے ڪہ نمےخوام بڪنم ... ڪامل لم دادم بہ پشتے مبل ... و پاهام رو انداختم روے هم ... اونقدر ڪهنہ بود ڪہ حس مےڪردم هر لحظہ است فنرهاش در بره و پارچہ روے مبل رو پاره ڪنہ ... حالت نيمہ جدے با پوزخند مصممے ضميمہ حالت قبليم ڪردم ... - بعيد ميدونم ... آخرين بارے ڪہ يادم مياد بايد بہ جرم مشارڪت توے دزدے اطلاعات و جا بہ جا ڪردن شون مےرفتے زندان ... اما الان با اين هيڪل خمار اينجا نشستے ... مےدونے زندان بہ بچہ‌هاے لاغر مردنےاے مثل تو اصلا خوش نمےگذره؟ ... با شنيدن اسم زندان، ڪمے خودش رو جا بہ جا ڪرد ... اما واسہ عقب نشينے ڪردنش هنوز زود بود ... صداش گيج و بم از توے گلوش در مےاومد ... - اما من ڪہ ڪارے نڪردم ... - دقيقا ... تو از همہ چيز خبر داشتے اما ڪارے نڪردے و چيزے نگفتے ... گذاشتے خيلے راحت نقشہ شون رو پياده ڪنن ... و ازشون حمايت ڪردے ڪہ قسر در برن ... تازه يادت رفتہ نوشتن يڪے از اون برنامہ ها ڪار تو بود؟ ... اگہ فراموش ڪردے مےتونم بہ برگشت حافظہ‌ات ڪمڪ ڪنم ... من عاشق ڪمڪ بہ پيشرفت رشته پزشڪے ام ... خيلے نوع دوستانہ است ... با اڪراه خودش رو جمع و جور ڪرد ... پاش رو از روے دستہ مبل برداشت و شبيہ آدم نشست ... - دستمزدم بالاست ... از روے اون مبل قراضہ بلند شدم ... ديگہ داشت ڪمرم رو مےشڪست ... رفتم سمتش ... دست ڪردم توے جيبم ... از توے ڪيف پولم دو تا 100 دلارے در آوردم و گرفتم سمتش ... - دويست دلار ... پول اون آبجوهايے رو هم ڪہ برات خريدم نمےخواد بدے ... باحالت تمسخرآميزے بهم خنديد ... و با پشت دست، دستم رو پس زد ... - فڪر ڪنم گوش هات مشڪل پيدا ڪرده ... يہ دڪتر برو ... بستہ بہ نوع ڪارے ڪہ بخواے قيمت ميدم ... با اون صورت خمار و نيمہ نعشہ بهم زل زده بود ... ابروهام رو انداختم بالا و پوزخند تمسخرآميزش رو بهش پس دادم ... پول ها رو بردم سمت ڪيفم پول ... تظاهر ڪردم مےخوام برشون گردونم توش ... - باشہ هر جور راحتے ... انتخابت براے ڪمڪ بہ پيشرفت علم پزشڪے رو تحسين مےڪنم ... واقعا انتخاب فداڪارانہ اے ڪردے ... مثل فنرهاے اون مبل از جا پريد و دويست دلار رو از دستم گرفت ... - فقط يادت باشہ من هيچ چيزے رو گردن نمےگيرم ... تو پليسے و هر ڪارے مےخواے بڪنے گردن خودتہ ... چہ خوب يا بد ... آبجوها رو از روے ميز برداشت و رفت سمت يخچال ... لبخند پيروزمندانہ اے صورتم رو پر ڪرد ... قطعا خوب بود ... - مطمئن باش ... من هيچ وقت تو رو نديدم و اين صحبت ها هرگز بين ما رد و بدل نشده ... فقط يہ چيزے ... برگشت سمتم ... - تا تموم شدن ڪار ... نہ چيزي مےخورے ... نہ چيزے مےڪشے ... مےخوام هوشيارِ هوشيار باشے... بايد ڪل مغزت ڪار ڪنہ ... نہ اينطورے دو خط در ميون ... ─┅═ঊঈ🌸ঊঈ═┅─ @Dokhtarane_parva