🌀 #رمان ❤️ #جان_شیعه_اهل_سنت ✳️ #قسمت297 _ ما هم نتونستیم بریم حرم!😕 که آسید احمد دستی سرِ شانه‌اش زد و با مهربانی پاسخ داد: _عیب نداره بابا جون! می‌شد ما یه زمان خلوتی بیایم حرم و راحت بریم زیارت و کلی هم با آقا حال کنیم💞! ولی حالا که خدا توفیق داده اربعین زائر امام حسین (ع) باشیم، دیگه نباید به لذت خودمون فکر کنیم!😉☝️ با اوج دلتنگی با حرم امام علی (ع) وداع کرده و به سمت جاده نجف به کربلا به راه افتادیم.🚶 شیعیان عراقی🇮🇶 در اکرام عزاداران اربعین حسینی که گویی به عشق امام حسین (ع) مست شده و در آیینه چشمان خمارشان جز صورت سید الشهدا (ع) چیزی نمی‌دیدند😍 که هر یک به هر بضاعتی خدمتی می‌کردند. مجید به نیم رخ صورتم نگاه کرد و با لحنی لبریز حیاء سؤال کرد: _الهه! تو اینجا چی کار می‌کنی؟ تو این جاده این همه زن و مرد شیعه دارن به عشق امام حسین (ع) میرن! ولی تو چی کار کردی که طلبیده شدی؟😔 الهه! من احساس می‌کنم اون شب تو امامزاده، خدا برای من و تو اینجوری تقدیر کرد که بعد از همه اون مصیبت‌ها به خونه آسید احمد برسیم و حالا تو این راه باشیم! شاید این چیزی بود که تو سرنوشت ما نبود و اون شب به ما عنایت شد!🙏 زیر گوش مجید زمزمه کردم: «مجید! این غذاهایی که اینجا می‌خوریم، مزه همون شله زردی رو میده که تو به نیت من گرفته بودی و اُوردی درِ خونه‌مون😋!» _الهه! اون روز هم اربعین بود!🙂 من تو رو هم از امام حسین (ع) دارم! اون روز تا شب پای تلویزیون نشسته بودم و فقط با امام حسین (ع) دردِ دل می‌کردم!☺️ @rahpouyan_nasle_panjom