‼️ نسلی پارو ندیده ... تازه سیاه ⛺️چادرها و 🛖کپرها جای خود را به خانه سازی داده بود . مصالح🏡 ساختمانی خانه ها ساده و از جنس طبیعت بودند.سنگ های کنار آبادی با وسیله ای که سوار🦓 خر و قاطر می کردند #خرک چو نام داشت به آبادی حمل می شدند .گل ها با کاه قاطی می شد و بنای ساختمان بالا می رفت سقف را سفید چوب های چنار یا بلوط با نی پوشانده می شد .سقف خانه سوراخی برای بخاری هیزمی داشت و باز قصه کاه وگل بود پوشاندن سقف خانه به آن نمکی به آن می زدند تا گیاه پشت بام نروید . 🌙ماه که پا در بهمن می نهاد برف⛄️ شروع به باریدن🌧 می کرد . گاهی پیدا کردن کاه برای دام ها در حکم حیات وممات زندگی بود به همین خاطر برف را خالو سگ ها صدا می کردند .چرا که گاو و گوسفند از گرسنگی می مردند و لاشه آنها باعث می شد دلی از عزا در بیاورند .شاید حق داشتند در هنگامه بارش برف دم تکان دهند . ❄️بارش برف در شب هنگام آکنده از دلشوره های والدین بود . اطمینان از وسیله ای به نام #پارو پدافند غیر عامل خانه بود پارویی که نسل جدید نمی دانند چیست ! 🧹یک تخته و یک میخ و یک دسته اجزای تشکیل دهنده پارو بود . در آن شب های سرد گاهی دست ها از حس وحال می رفت و توان راندن برف ها را نداشت .شاید سوراخ بخاری ها قوتی می بخشید دستان یخ زده را . صدای زوزه 🐕گرگ ها در تپه ها و واق واق 🐕‍🦺سگ ها موسیقی دلهره آوری بود که در کنار بیم فرو ریزی سقف بام ها در اثر شدت برف آن سرد شب ها را طولانی می کرد .صبح که می آمد کوچه های باریک آبادی روایتگر میزان انبوه برف بود که همسایه ها را به گفتمان همسا همسا نچو (همسایه به خانه همسایه نمی رود )شکل می داد ... ✍﴿محمدرستمی فعال فرهنگی﴾ ┏━━━🏝🕌🏝━━┓ 🆔@Dr_Qanbarbeigi ┗━━━🏝🕌🏝━━┛