✴️آیین #زُروانی مشتق از زُروان است که به نظر زروانیان وجودِ غایی یک انسان است. واژه زروان مشتق شده از کلمه هندوایرانی سروا(Sarva) است. بنابراین نام درست این آئین سروانی یا سروائی است، که این منطبق با جایگاه مقدس درخت سرو در فرهنگ ایران(آئین مهر) می باشد. خسروانی(خور سرو یا سروی که به خورشید رسیده است) نظیر کیخسرو، بایزید و عطار از این جرگه هستند. ♨️زروانیان ابتدا از مزدیسنان(زرتشتیان) بودند اما در باورهای خود با دیگر مزدیسنان دچار انشعاباتی شده و از آیین مزدیسنا خارج شدند. آیین زروانی صورتی از دین زرتشتی است ولی مسلماً زرتشتی نیست. ⭕️در این باور، باورمندان به تجسمِ زروان، اهورامزدا و دیگر عناصرِ اصلیِ مزدیسنا روی آورند. زُروان همچنین یکی از ایزدانِ #مزدیسنا است. 🔆این نام در اوستا به صورت #زَروان یا #زُروان آمده‌است. به عقیده‌ی آنان زروان منشأ غایی هم خیر و هم شر و پدر دو برادر یعنی اورمزد و اهریمن است. به اعتقاد زروانیان وجود مطلق زروان دو قطب متضاد خیر و شر را در خود دارد. 💢در این‌گونه افسانه‌ها چهار وجود اصلی فرض شده‌است: 1⃣خدای نخستین، #زروان یا زمان یا تاق آسمان و اکنون یک خدای بی‌اثر از زمانی‌که او به دو همزادش(اهورامزدا و اهریمن) فرمانروایی را واگذار کرده‌است. 2⃣#اهورامزدا، آسمان روز، آفریننده و خدای نیکی، بالاترین سرور کیهانی. 3⃣#اهریمن، آسمان شب و آفریننده‌ی زشتی، همچنین خدای جهان مرگ تاریک، فرمانروای زمان حاضر، هر چند که از نظر ترتیب پایین‌تر از برادر همزادش اهورامزدا قرار گرفته‌است. 4⃣#میترا، مرد میانجیگر، خورشید که در وضع میانین در میان روز و شب و نیز آسمان و جهان مرگ قرار گرفته‌است که هر دو را باید پس از پایان یافتن روز و شب بپیماید، گذشته از این هم میانجی است و هم خدای پیمان و عهد. 💠اوستای نو ، انباشته از عقاید زروانی است. موبدان مزدیسنا حتی پیش از دورهٔ ساسانی نیز از خطر رقابت شدید آیین زروانی با مزداپرستی آگاه شده و بیش از پیش به مبارزهٔ خود ضد آن افزودند. 🔴دو بدعت و بدکیشی در زروان عبارت بودند از : نخست اعتقاد به همسانی و برابری دو بن نیک و بد و دیگری باوری به زور(جبر).