🔰 خرازی: با تمام امکانات از حزب‌الله در مقابل اسرائیل حمایت می‌کنیم 🔸دکتر کمال خرازی، رئیس شورای راهبردی روابط خارجی گفت: در صورت جنگ فراگیر علیه لبنان، با تمام امکانات از حزب‌الله حمایت‌ می‌کنیم. 🔸وزیر اسبق امور خارجه و مشاور رهبر انقلاب، در گفت‌وگو با روزنامه فایننشال تایمز هشدار داد اگر رژیم صهیونیستی حمله تمام عیار علیه حزب ‌الله لبنان انجام دهد، منطقه‌ خاورمیانه با خطر آغاز یک جنگ رو‌به‌رو خواهد شد و ایران و محور مقاومت با تمام ابزارها از لبنان حمایت خواهند کرد. 🔻فایننشال‌تایمز به نقل از سیدکمال خرازی نوشت: جمهوری اسلامی ایران علاقه‌‌ای به یک جنگ منطقه‌ای ندارد. 🔸به نوشته این روزنامه‌، خرازی در پاسخ به این سؤال که آیا ایران در صورت درگیری تمام‌عیار، از حزب‌الله حمایت نظامی خواهد کرد، گفت: همه مردم لبنان، کشورهای عربی و اعضای محور مقاومت، از لبنان در برابر اسرائیل حمایت خواهند کرد. 🔸وی با بیان اینکه گسترش جنگ به نفع هیچ‌کس نیست، نه ایران و نه آمریکا، از آمریکا خواست تا برای جلوگیری از تشدید بیشتر درگیری‌ها، اسرائیل را تحت فشار قرار دهد. خرازی درباره انتخابات گفت که بسته به آنکه چه کسی برنده شود، تفاوت‌هایی در رویکردها وجود خواهد داشت، اما راهبرد کلی سیاست خارجی توسط رهبری تعیین شده و تغییری نمی‌کند. 🔸خرازی با استناد به فتوای رهبری مبنی بر ممنوعیت ساخت سلاح هسته‌ای گفت ما موافق ساخت سلاح هسته‌ای نیستیم؛ اما او گفت که اگر موجودیت ایران با یک تهدید مواجه شود، طبعاً باید دکترین خود را تغییر دهیم. 🔸وزیر امور خارجه پیشین گفت: تاکنون تصمیمی برای غنی‌‌سازی بیش از ۶۰درصد اتخاذ نکرده‌ایم. اما سعی کرده‌ایم تجارب خود را با استفاده از ماشین ‌های مختلف و تنظیمات مختلف گسترش دهیم. #خبر_ویژه https://kayhan.ir/001Djq

📹 بمب تورم را چه کسی در اقتصاد ایران کار گذاشت؟! 🔸«موفق‌ترین وزیر اقتصاد تاریخ ایران» لقبی است که برخی رسانه‌ها برای یاد کردن از علی طیب نیا، وزیر اقتصاد دولت روحانی استفاده می‌کنند. 🔸به اعتقاد آن‌ها کاهش تورم طی سال‌های 92 تا 96 از جمله نتایج حضور وی در کابینه دولت یازدهم بوده است. 🔸علی روحانی، معاون وزیر اقتصاد در این ویدیو از اقداماتی می‌گوید که در دوره طیب نیا انجام شد و تورم‌های سنگین انتهای دهه 90، ناترازی‌های بانکی و تحمیل رکود به اقتصاد را به همراه داشت. @kayhan_online

. انتخابات روز جمعه از چشم انداز امنیت ملی ♦️روحانی و خاتمی و تیم (ضد) امنیتی اطراف شان، از شبکه رسانی ای زیر دست خواسته اند این انگاره را جا بیندازند که انتخاب نامزد مورد حمایت آنها، یعنی صلح در منطقه، و پیروزی نامزد رقیب، یعنی جنگ! 🔹این گزاره که تنه به تبلیغات گوبلزی می زند، ۱۸۰ درجه خلاف واقع است و هر گاه ائتلاف اشرافییت غربگرا در کشور صاحب موقعیت شده، تهدید های نظامی و امنیتی (علاوه بر تهدید های اقتصادی) رو به افزایش گذاشته است. ♦️در سال های أغازین دولت خاتمی که شعار گفت و گوی تمدن ها می داد، دولت آمریکا جرئت کرد در مرزهای شرقی و غربی ما جنگ راه بیندازد، ایران را محور شرارت بخواند و تهدید به حمله اتمی کند. و اگر درایت شهید سلیمانی در ناکام گذاشتن آمریکا در میدان نبود، حتما ایران، هدف بعدی حمله بود. 🔹دولت آمریکا، همچنین مقارن با دولت روحانی، در حالی که برای مذاکره در باغ سبز نشان می داد و جان کری، ظریف و حسین فریدون را د ر آغوش می کشید و وعده لغو تحریم ها را می داد، جنگ نیابتی گسترده را به مثابه سرطان، در سوریه و عراق گسترش داده و تا پشت مرزهای ایران تاخته بود. ♦️اینجا هم اگر درایت شهید سلیمانی و همرزمانش (در اوج مغازله روحانی و ظریف با طرف آمریکایی) برای تاراندن داعش و النصره نبود، آمریکا و اسرائیل و ناتو به عملیات گازانبری در منطقه دست می زدند. اما سردار سلیمانی، هر دو جنگ را که به جنگ جهانی چهارم و سوم معروف شد، مغلوبه کرد. 🔹به همین علت هم بود که آمریکا -پس از شکست در لشکر کشی ۷ هزار میلیارد دلاری- فرمانده جبهه مبارزه با تروریسم و اشغالگری را در فرودگاه بغداد ترور کرد، اما این تهدید خطرناک، پاسخ در خوری از دولت روحانی نگرفت. ♦️نکته آخر و مهم تر، به امروز بر می گردد. به احتمال قریب به یقین، یکی از دلایل تردید جدی رژیم صهیونیستی در حمله به لبنان (غیر از هراس از توان رزمی بالای حزب الله)، سرنوشت انتخابات مهم ایران است. 🔹هر تحرک جنگی علیه لبنان، قبل از نهایی شدن نتیجه انتخابات ایران می تواند به ضرر غربگرایانی تمام شود که محل امید غرب هستند. چه این که مردم ایران، تهدید دشمنان را جدی تر می گیرند و بیشتر به گزینه مقاومت، گرایش پیدا می کنند. ♦️از سوی دیگر، حتما برای صهیونیست ها فرق می کند که کدام جریان در ایران، سکان دولت را به دست می گیرد: جریان منفعل و مروّج غرب هراسی، یا جریان نترس و شجاعی که بودنش در دولت، همین چند ماه قبل موجب شد نیروهای نظامی مقتدر ایران بتوانند به پشتوانه دولت و دیپلماسی، اسرائیل متجاوز را به تحقیر آمیز ترین و بازدارنده ترین شکل ممکن، مجازات کنند. 🔹بنابراین، از این زاویه هم مهم است که روز جمعه چه کسی انتخاب می شود؟ کسی که با آمدن او و عقبه منفعلش، جرئت گسترش جنگ در منطقه به اسرائیل و آمریکا داده می شود و تهدید ها علیه ایران را فرونی می بخشد؟ یا نامزد و جریان انقلابی که جرئت گسترش جنگ را از اسرائیل و آمریکا گرفته و امنیت کشور را پاس داشته اند؟ #محمد_ایمانی

فیلم التماس ظریف به البرادعی برای توافق کردن، تا اصلاح‌طلبان انتخابات را ببرند ظریفِ خائن ! ادامه قاجار و پهلوی و تکیه بر بیگانه در بعد از انقلاب توسط اصلاح طلبان

📲🔹فروش اطلاعات محرمانه مربوط به افراد و شرکت های نفتی ایران به سرویس‌های جاسوسی توسط برادرزاده یکی از مدیران ارشد

🔴 چراغ سبز بورس به برنامه های رئیس جمهور دکتر جلیلی 🔹️شب گذشته دکتر سعید جلیلی با رونمایی از برخی برنامه‌های حمایتی خود از بازار سرمایه همچون بیمه بورس، خیال سهامداران از دولت او را راحت کرد و بازار بورس با رنگ سبز، به استقبال ریاست جمهوری سعید جلیلی رفت.

وعده جالبِ حاج مهدی سماواتی به مردم برای حمایت از جلیلی #سعید_جلیلی

⛅️ پسین‌نگار ⛅️ با قید فوریت برای آقای پزشکیان ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ اگر فلان مادر با ازدواج دخترش با فلان پسر مخالف باشد، و اگر مادرِ همان پسر نیز با ازدواج پسرش با همان دختر مخالف باشد، آیا می‌توانیم مادرِ دختر و مادرِ پسر را همسان بپنداریم؟! البته که خیر! مادر آن دختر برای مصلحت دختر خودش با آن ازدواج مخالفت می‌کند و مادر آن پسر هم برای مصلحت پسر خودش. این‌ها چه ربطی به هم دارند؟! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ نتیجه: 🔻 دلسوزان کشور با «توافق ژنو» و «برجام» مخالف بودند؛ چون آن را توافق بدی برای کشور می‌دانستند که منافع کشور را تأمین نمی‌کرد. 🔺 اما اگر نتانیاهو با توافق ژنو و برجام مخالف بود اساسا به این خاطر بود که تصور می‌کرد که کار ایران نزدیک است که یک‌سره شود و اگر آمریکا به جای توافق با ایران، مقداری به تحریم‌ها بیفزاید، ایران رو به قبله خواهد شد. در مقابل اوباما استدلال می‌کرد که حد نهایی تحریم‌ها را علیه ایران اِعمال کردیم و به نتیجه‌ی مطلوب نرسیدیم و تحریم‌ها نیز در حال سست شدن (fray) بود، اما در عوض با این توافق‌ها توانستیم صنعت هسته‌ای ایران را متوقف و به عقب برانیم. ❌ این دو نگاه «همسان» هستند؟! ✍ ابَرشاگرد

آقای پزشکیان شما واقعا نگران بازنشسته‌هایید؟ چرا دامادتون با مدرک غیرمرتبط قائم مقام صندوق بازنشستگی کشوری بوده؟ چه اتفاقی برای بازنشسته‌ها افتاد؟ 🔷حتما ببینید و منتشر کنید 🔷

حاج قاسم_ظریف این ۳/۵ دقیقه را ببینید سپس قضاوت با خودتان... ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 🔹 شهدا دلها را تصرف می‌کنند ..... 🔹 با ذکر صلوات نثار ارواح شهدا این پست را برای مخاطب هاتون هم ارسال کنید . ‌✨ الّلهُمَّ‌صَلِّ‌عَلَی‌مُحَمَّدٍوَآلِ‌مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ‌فَرَجَهُمْ

🗒 پزشکیان را می‌توان خلاصه کرد در: ۱. تکرار کلیات و واضحات نامرتبط به بحث (به‌جای راهکارهای گره‌گشا و عینی)، ۲. تکرار ارجاع محض و مقلدانه به کارشناسان (به‌جای خلاقیت فکری و فهم مستقل)، ۳. تکرار نق‌زدن‌های کوچه‌بازاری و عوامانه (به‌جای نقد و موشکافی عالمانه). شخصیت او، هیچ تناسبی با ریاست‌جمهوری ندارد.

🔻پریشان‌حالیِ اصلاح‌طلبان: در حاشیۀ یک نمایش ناخواسته 🖊مهدی جمشیدی [یکم]. میزگردِ فرهنگیِ مسعود پزشکیان، یک آئینۀ تمام‌نما از «وضع هویّتی و معرفتی اصلاح‌طلبان» است و هرچه آن را بیشتر و دقیق‌تر بخوانیم، به فهم عمیق‌تری دربارۀ ماهیّت و غایت اصلاح‌طلبیِ سکولار دست خواهیم یافت. نباید از کنار این نمایش رسانه‌ای، به‌سادگی عبور کرد، بلکه باید لحظه‌لحظۀ آن را با دقت و تأمّل، دید و واقعیّت‌های نهفته را از این «متنِ رسانه‌ایِ افشاشده»، دریافت کرد. اما دربارۀ شخص پزشکیان باید گفت همچنان‌که وی دربارۀ سیاست و اقتصاد، داشته و اندوخته‌ای ندارد و یک هوس و سودای شخصی، وی را به میدان انتخابات کشانده، دربارۀ فرهنگ نیز گرفتار «فقر مطلق» است. در طول این میزگرد، احساس نکردم که وی حتی اندکی از نظریۀ فرهنگی و هویّتِ فرهنگیِ انقلاب اسلامی، فهم و شناخت دارد و بر اساس آن، سازوکارهای سیاستی را طراحی کرده است. او با بی‌خیالیِ نامسئولانه، «هیچ» را به نمایش گذاشت و نشان داد که اصلاح‌طلبی، دیگر سخنی ندارد و به پایان راه رسیده است. هرچه که از او دربارۀ امر فرهنگی پرسیده می‌شد، وی به «غیرفرهنگ» ارجاع می‌داد و می‌کوشید با «برداشت‌های عوامانه» و «تحلیل‌های سطحی»، نقصان‌های رسوای خود را جبران کند، درحالی‌که مخاطب به‌آسانی فهمید که وی، فکر پخته‌ای و چارۀ اندیشیده‌ای برای علاج دردهای فرهنگی ندارد، بلکه حتی خودِ «فرهنگ» را نیز نمی‌شناسد. فاصلۀ ذهنیِ او با فرهنگ، فرسنگ‌ها بود و اگر در طول سال‌های نمایندگی در مجلس، او نتوانسته به یک «فهم ابتدایی» و «برداشت حداقلی» از فرهنگ دست یابد، روشن است که چنانچه جامۀ ریاست‌جمهوری به تن کند نیز نخواهد توانست که چیزی بر ذهنیّتِ فرهنگیِ خویش بیفزاید. پاسخ‌های «کلّی»، «نامرتبط»، «نافرهنگی»، «توده‌ای»، «سلبی»، «روزمرّه»، «عوام‌فریبانه»، «تکه‌تکه»، «بدیهی»، «غیرتجویزی» و ... همۀ داشته‌های فرهنگی او بود که در رسانه ارائه کرد. [دوّم]. اصلاح‌طلبان، محمد بهشتی را از قعر دهۀ شصت به انتخاباتِ اکنون آوردند تا شاید گره‌ای از کار فروبستۀ آنها بگشاید، غافل از این‌که رویکردهای «انقباضی» و «تنگ‌‌نظرانۀ» او در دهۀ شصت، فراموش‌شدنی نیست. او در آن دوران، در کنار میرحسین موسوی و زهرا رهنورد و محمد خاتمی و محسن مخملباف و ...، حلقۀ تمامیّت‌خواهی را تشکیل می‌دادند که کمترین تفاوت و زاویه‌ای را برنمی‌تابیدند و نگاه «تمرکزگرایانه»‌شان در فرهنگ، فرصت‌ها را سوزانده بود. اینان بودند که روایت «سخت‌گیرانه» و «انعطاف‌ناپذیر» از سیاست فرهنگیِ انقلاب را در دهۀ شصت، ساخته‌وپرداخته کردند و همگان را دیگری و معارض انگاشتند و طریق «سرکوب» و «نفی» و «طرد» و «تحقیر» را در پیش گرفتند. اما اکنون، محمد بهشتی با نسخۀ جدیدِ خود به میدان مددرسانی به پزشکیان آمده و می‌خواهد گذار ایدئولوژیک خویش را از «توتالیتاریسم فرهنگی» به «لیبرالیسم فرهنگی» نشان بدهد و گزاره‌هایی را بیان کند که از نظر اصلاح‌طلبان، رأی‌ساز است و خاکستری‌ها را شکار می‌کند. بااین‌حال، مسأله این است که کسی همچون او که در دهۀ شصت، آنچنان «غلیظ» و «فروبسته» و «انسدادی» رفتار کرده، اینک نمی‌تواند از «گشاده‌دستی» و «انبساط» و «آزادی» سخن بگوید؛ خاکستری‌ها، صداقت وی در گفتار فرهنگی‌اش را باور نخواهند کرد و وی را به گذشتۀ سیاستی و مدیریّتی‌اش ارجاع می‌دهند و او را به چالش می‌کشند. دست‌کم، او کسی نیست که بتواند لیبرالیسمِ فرهنگی را به مخاطب خاکستری بخوراند؛ این مواضع برای چون اویی، «نچسب» و «نمایشی» و «تصنّعی» است. افزون‌براین، وی در موضع نقادیِ وضع موجود، متوقف ماند و از اثبات‌ها و ایجاب‌ها و راهکارها سخنی نگفت، درحالی‌که وی به عنوان مشاوری که می‌خواهد برای دولت آینده، بسترسازی فکری کند، باید به پرسش «چه باید کرد؟» پاسخ بدهد،؛ نه این‌که همچون روشنفکرانِ بی‌مسند سخن بگوید. جالب و تأسف‌برانگیز این‌که پزشکیان به دلیل «ناآگاهیِ فرهنگی»، از پیشینۀ فرهنگیِ محمد بهشتی بی‌اطلاع بود و تازه در لحظه‌های پایانیِ میزگرد درمی‌یابد که یک مُهرۀ سوخته و فرصت‌سوز را به میدان کنشگری رسانه‌اش آورده است. [سوّم]. رسواترین پاره از این میزگرد، محمد فاضلی بود که در مواضع رادیکال و انقلاب‌ستیزانه، شهره است. اگر محمد بهشتی را به سیاه‌کاری‌اش در دهۀ شصت ارجاع می‌دهند، او را نیز به نسبتِ مستقیمش با دولت نامتعادلِ حسن روحانی ارجاع می‌دهند. او نیز، «بخشی از روند اختلالی» بوده و نه یک روشنفکرِ مظلومِ حاشیه‌نشینِ بی‌بهره از منصب و قدرت. او در آنچه که هست، سهیم و شریک بوده و بدون تردید باید وی را از بانیان و همکاران فلاکتِ دهۀ نود قلمداد کرد. او در آن فرصت ناچیز، خودش را بر جریانش ترجیح داد و کوشید از گذشته‌اش، روایت سفید بسازد، اما ناگهان، غضبِ مخاطب‌سوز بر وی غالب شد و کارِ پزشکیان را بساخت.