غر زدن یکی از نشونه های آدمای بی رسالته... چون در مسیری هستن که بهش علاقه ندارن... آدم با رسالت اصلا غر نمیزنه... چون داره کاری رو انجام میده که دوستش داره...چون میدونه وقتش محدوده و باید بین غر زدن یا تلاش کردن یکی رو انتخاب کنه ... بخاطر همین #تلاش میکنه و #اصلا خسته نمیشه !

چون دست خدا برای یاری رسوندن به بنده هاش میشی... بخاطر همین خدا هم بهت برکت میده... وقتی در مسیر رسالتت باشی #اصلا وقت گناه کردن و تنبلی نداری... اینو یادن نره : آدم با رسالت اصلا تنبل نیست...چون زندگیش مسیر داره... تو اول باید رسالت زندگیت رو پیدا کنی و بعدش هدف بریزی ! اگه رسالت نداشته باشی چجوری میخوای برای خودت هدف بریزی ؟ خب معلومه گیج و دمدمی مزاج میشی... بعضی ها همه کاره اما هیچ کاره ان... دلیلش همینه دیگه... در این مسیر رسالت موانع میاد...ولی واقعا چقدر حاضری برای عشقت که رسالتته بهاء بدی ؟ رسالت عشقه...یه عشق خالص.... خدا به کسایی که پا رو ترساشون میذارن و میرن سمت رسالتشون پاداش میده... بخاطر همین کمکشون میکنه... اگه بگی من رسالت دارم اما پارتی ندارم... یا مامانم نمیذاره برم سمتش و منو دعوا میکنه... اینا بخاطر اینه که اولا عاشق نیستی...ثانیا نمیخوای بهاء بدی...ثالثا ایمانت ضعیفه .... رسالت هر کسی اینه که سمت عشق و علاقش بره و در این مسیر به همه چی برسه... تو نمیتو نی یه دست فروش رو قضاوت کنی... چون شاید به دست فروشی علاقه داره... پس در مسیر رسالتشه.... همین....حرفام تموم شد...