#کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۷) – قسمت اول - ۱ 🌀دنبال رقم‌زدن «اتفاق‌های خوب» در ذهنت باش! 🌀یکی از آثار قرآن‌خواندن این است که اتفاق‌های خوبی در ذهنت می‌افتد 🔹 گاهی در ذهن انسان، اتفاق‌های خوبی می‌افتد که موجب سعادت می‌شود؛ مثل یک آرزوی خوب که در ذهن مرور شود. اینها برای خدا ارزش دارد و گاهی مقدّرات ما را بر اساس همین خطورات مثبت ذهنی تنظیم می‌کند. مثلاً آدم پیش خود می‌گوید «خدا هوای مرا دارد» و قبلاً بنا بوده یک بلایی بر سرش بیاید، اما خدا به‌خاطر همین حسن‌ظنِ او، آن بلا را برمی‌دارد. 🔹 مادرِ حضرت مریم گفت: خدایا، نذر می‌کنم این فرزندی که دارم حمل می‌کنم، برای تو باشد. (رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما في بَطْني مُحَرَّراً؛ آل‌عمران/۳۵) بچه‌اش شد حضرت مریم! به‌خاطر اینکه به ذهنش خطور کرد: «خدایا این بچۀ من، صرف تو بشود.» 🔹 یکی از اتفاق‌های خوبِ ذهن «حسرتِ درست» یا «مذمّتِ نفس» است که از ۴۰سال عبادت بهتر است (ذَمُّكَ لِنَفْسِكَ أَفْضَلُ مِنْ عِبَادَتِكَ أَرْبَعِينَ سَنَةً؛ کافی/۲/۷۳) مثلاً می‌گویی: «ای وای! چقدر از خدا دور بودم!» یعنی به نفسِ خودت نهیب می‌زنی. به‌ظاهر کار خاصی نکرده‌ای، فقط یک‌سری افکار خوب را در ذهن خودت مرور کرده‌ای. 🔹 دنبال اتفاق‌های خوب در ذهن خودمان باشیم. یکی از آثار قرآن‌خواندن این است که اتفاق‌های خوبی در ذهنت می‌افتد. اول بگو «أعوذُ بالله مِنَ الشیطانِ الرّجیم» به خدا پناه ببر، تا پای آیه‌های قرآن، چیزهای خوب به ذهنت برسد. 🔹 امیرالمؤمنین(ع) فرمود: مؤمن وقتی قرآن می‌خواند، به پاداش‌های خدا شوق پیدا می‌کند (نهج‌البلاغه/خطبه۱۹۳) خدا به این خطورات ذهنیِ ما بها می‌دهد. اصلاً قرآن بخوان برای اینکه حرف‌های خوب، به ذهنت برسد. @Etr_Meshkat

#کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۷) – قسمت دوم 🌀 چشمت را به دنیای دیگران ندوز و به آن فکر نکن 🌀 کسی که مدام به نعمت‌های دیگران فکر کند، دچار حسادت و ناشکری می‌شود 🔹 برای فاصله‌گرفتن از دنیا از کنترل ذهن شروع کن! قرآن می‌فرماید: «لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ» (طه/۱۳۱) چشمت را به دنیای دیگران ندوز! یعنی به نعمت‌هایی که به دیگران داده‌ام، فکر نکن. چرا ذهنت را درگیر می‌کنی؟! تو چه‌کار داری من به کی، چی داده‌ام؟! این واقعاً اخلاق آدم را فاسد می‌کند. 🔹 اگر آدم مدام دربارۀ نعمت‌های دنیایی دیگران فکر کند، دچار حسادت و ناشکری می‌شود. می‌دانید ناشکری چقدر بد است! قرآن می‌فرماید: «هَلْ نُجازي إِلاَّ الْكَفُورَ» (سبأ/۱۷) آیا ما جز افراد ناسپاس(کفران‌کننده) کسی را مجازات می‌کنیم؟! 🔹 امام‌صادق(ع) می‌فرماید: وقتی یک چیزِ دنیایی را دوست داری، زیاد در ذهنت، از آن یاد نکن، داغونت می‌کند! «إِذَا أَحْبَبْتَ شَيْئاً فَلَا تُكْثِرْ مِنْ ذِكْرِهِ فَإِنَّ ذَلِكَ مِمَّا يَهُدُّك» (کافی/۶/۴۵۹) اگر ذهنت، غرق این مسائل بشود، خیلی صدمه می‌خوری. کنترل ذهن برای این جاها لازم است. @Etr_Meshkat

#کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۸) قسمت اول 🔹تمرکز پیدا کردن-به چیزهایی که خصوصاً ماورایی و غیبی باشند- دشوار است؛ اما پرت‌کردنِ حواس یا غافل‌شدن، آسان است، یعنی آدم می‌تواند حواس خودش را-از اموری که نباید به آنها فکر کرد- پرت کند. این یکی از مهم‌ترین تمرین‌ها برای کنترل ذهن است. لذا هرکسی باید بداند: «من به چه چیز‌هایی نباید فکر کنم؟» 🔹آقای بهجت(ره) می‌فرمود: علاجِ ریا این است که ریا کنی؛ یعنی برای خدا ریا کن! (به‌سوی محبوب/۷۰) بگو: خدایا چرا من خودم را به دیگران نشان بدهم؛ خُب به تو نشان می‌دهم! نفسِ تو می‌خواهد خودش را پیش یک کسی عزیز کند، خُب برو پیش خدا ریا کن و خودت را عزیز کن. 🔹علاجِ غفلت هم غفلت است! هروقت دنیا به فکرت آمد، کنارش بزن. آقای بهجت(ره) می‌فرمود: «خواطر سوء را-که غیرِ ارادی به ذهنت می‌رسد- از ذهنت بیرون کن. اگر دوباره آمد، دوباره بیرون کن!» نمی‌خواهد خودت را اذیت کنی. هر موقع متوجه شدی که فکرت دارد به یک سمتی می‌رود، آن فکر را از ذهنت بیرون کن. 🔹یکی از بهترین راه‌های کنترل ذهن «غفلت» است. عملیات غفلت می‌تواند ارادی باشد؛ ما که غیرِ ارادی از خدا غافل می‌شویم؛ خُب سعی کنیم ارادی از دنیا غافل بشویم! این ذهنی که از خدا غافل می‌شود، وادارش کنیم به اینکه از دنیا غافل بشود و این‌طوری انتقام بگیریم! @Etr_Meshkat

#کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۸) قسمت دوم 🔹بعضی‌ها مجسّمۀ غفلت هستند و ذهن شما را به سمت لجنزاری از افکار منفی می‌برند. شما سعی می‌کنی به برخی امور باطل فکر نکنی، ولی آنها فکر شما را به آن امور مشغول می‌کنند. اصلاً با این افراد مصاحبت و همنشینی نکن! در روایت هست: با کسی همنشینی کن که تو را به یاد خدا و خوبی‌ها بیندازد. (کافی/۱/۳۹) 🔹هنرِ «فکرنکردن» داشته باش و افکار منفی را به ذهنت راه نده! افکار منفی هم فهرست فراوانی دارد؛ مثلاً امام‌صادق(ع) می‌فرماید: دربارۀ فقر، فکر نکن «لَا تُحَدِّثْ نَفْسَكَ بِفَقْر» (تحف‌العقول/۲۱۱) 🔹قرآن می‌فرماید: «الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْر» (بقره/۲۶۸) شیطان به شما وعدۀ فقر می‌دهد. البته فقر، فقط فقرِ مالی نیست، شیطان در هر عرصه‌ای ما را می‌ترساند که «یک‌وقت، کم نیاوری!» نترس و بگو: من خدا را دارم! «وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ» (فاطر/۱۵) خدا غنیّ است و دارایی‌های خدا هم مال من است! 🔹یک تکنیک برای مقابله با افکار منفی این است که-طبق روایت- اگر چیزی از دنیا را می‌خواستی و به آن نرسیدی، فکر کن اصلاً به ذهنت نرسیده که آن را بخواهی! (کشف‌الغمه/۱/۵۷۲) مثلاً اگر می‌خواستی فلان ماشین یا فلان خانه را بخری و نشد؛ دیگر فکر آن را از ذهنت خارج کن، فقط همین‌قدر به ذهنت بیاید که «می‌خواستم، ولی نشد» و الا فکرکردن دربارۀ آن، به تو صدمه می‌زند. @Etr_Meshkat

#کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۹) – قسمت اول تربیت ذهن، دو وجه دارد: 📌 منصرف‌کردنِ ذهن از امور بد 📌 متوجّه‌کردنِ ذهن به امور خوب 🔹قدرت ذهنیِ انسان از اینجا آغاز می‌شود: «به چیزی که نمی‌خواهی، ذهنت سراغش نرود و به چیزی که می‌خواهی، ذهنت را روی همان متمرکز کنی» این بزرگترین منشأ قدرت در روح انسان و آغاز قدم‌هایی است که انسان به‌سوی رشد و کمال برمی‌دارد. 🔹البته قبل از این هم می‌توان مقدّماتی برای رسیدن به قدرت ذهنی در نظر گرفت؛ مثل سبک‌زندگیِ درست و برخی رفتارهایی که انسان باید انجام بدهد یا انجام ندهد؛ مثلاً اینکه انسان نباید هرزه‌چشمی و هرزه‌گوشی کند؛ یعنی نباید هر چیزی را گوش بدهد که ذهنش به‌سمت هر فکری برود. 🔹اسلام اصلی‌ترین برنامه‌اش یعنی نماز را برای تمرین کنترل ذهن گذاشته است. اصلِ اصلِ نماز این است که «به چی نیندیشی و به چی بیندیشی؟» 🔹اگر ذهن انسان تربیت نشود، غالباً دربارۀ امور منفی فکر می‌کند. ذهن را باید تربیت کرد؛ یک وجهِ این تربیت، منصرف‌کردن ذهن از امور بد است، وجه دیگرش، متوجّه‌کردن ذهن به امور خوب است. 🔹به چه چیزهایی نباید بیندیشیم؟ هر چیز بدی دربارۀ گذشته و آینده! باید ذهن را از آینده‌اندیشیِ بد که موجب نگرانی می‌شود و از گذشته‌اندیشیِ بد که موجب حسرت می‌شود، بازداشت. اگر قدرت ذهنی نداشته باشی، در اثر صفات خوبی مثل «کمال‌طلبی» و«خوف از خطر» ذهنت به‌طور خودکار سراغ امور منفی می‌رود. از یک‌طرف، چون کمال‌طلب هستی، نقص‌هایت تو را اذیت می‌کند. از طرف دیگر، چون می‌خواهی خودت را از خطرها نجات بدهی و دنیای اطراف پُر از عوامل خطر است؛ لذا دچار ترس و نگرانی می‌شوی. @Etr_Meshkat

#کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۹) – قسمت دوم 🌀 چگونه ذهنمان را به امور خوب متوجه کنیم؟ 🌀 متمرکزشدن بر یادِ خدا دشوار است اما «مکرّر به یادِ خدا افتادن» آسان! 🔹برای تربیت ذهن، دو نوع عملیات باید انجام شود: یکی منصرف‌کردنِ ذهن از امور بد و دیگری متوجّه‌کردنِ ذهن به امور خوب؛ که در رأس امور خوب، خود پروردگار است! 🔹خدا با آن عظمت، خودش را وسیلۀ تربیت ما قرار می‌دهد؛ از بس ما را دوست دارد! وقتی می‌خواهد به ما قوّت ذهن بدهد، می‌گوید: به من فکر کن؛ به قدرت من، به علم من، به مهربانی من، به اینکه همه‌چیز دست من است... 🔹اگر انسان نمی‌توانست به امور خوب-خصوصاً به خدا- توجّه پیدا کند، خدا دستور نمی‌داد که او را زیاد یاد کنیم (اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيراً) حتی نمی‌فرمود: کسی که از یاد خدا خودداری کند مجازات می‌شود! (مَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا) پس ما حتماً می‌توانیم! 🔹توجه به خدا را از کم شروع کن؛ اول سعی کن یک‌لحظه به یاد خدا بیفتی، وقتی ذهنت منصرف شد، دوباره آن را برگردان و بعد، این کار را ادامه بده و تعدادش را زیاد کن؛ یعنی تعدادِ «به‌یاد خدا افتادن» را در زندگی‌ات زیاد کن، تا مقدارِ یاد خدا افزایش پیدا کند. 🔹متمرکزشدن روی یادِ خدا، بسیار دشوار است اما «مکرّر به یاد خدا افتادن» بسیار آسان است. لذا توصیه کرده‌اند که تسبیح به‌دست بگیرید. همان‌طور که نخ تسبیح نمی‌گذارد دانه‌ها پراکنده شوند، ذکرگفتن با تسبیح هم نمی‌گذارد ذهن تو پراکنده شود. مثلاً ده تا را بدون توجه می‌گردانی، یک‌دفعه‌ای در یازدهمی یادت می‌افتد و توجه پیدا می‌کنی. @Etr_Meshkat

#کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۱۰) - ۱ 🔹امروزه اسبابِ پراکندگی ذهن و عوامل ضعفِ کنترل ذهن، در دنیا زیاد شده است؛ فضاهای رسانه‌ای با انواع و اقسام سرگرمی‌ها هرلحظه ذهن انسان‌ها را به خود مشغول می‌کنند؛ لذا کنترل ذهن، یک ضرورت برای زندگی شده است. 🔹روان‌شناسان سعی می‌کنند با برخی ابزارها و تکنیک‌ها، قدرتی در انسان ایجاد کنند تا بتواند ذهن خود را کنترل کند، اما ابزار حقیقی کنترل ذهن و چیزی که آن‌قدر باعظمت و باشکوه باشد که توجه انسان را متمرکز کند، سراغ ندارند! 🔹ولی ما-در قرآن و فرهنگ دینی‌مان- موضوعاتی داریم که می‌توانیم به آنها عمیقاً توجّه کنیم تا قدرت کنترل ذهن ما افزایش پیدا کند؛ موضوعاتی مثل خدا، قیامت، بهشت و جهنم... 🔹دوزخ، این قدرت را دارد که توجّه ما را عمیقاً جلب کند و اراده‌ای برای کنترل ذهن در انسان پدید آورد. درباره مؤمن، فرموده‌اند: «لایُصلِحُهُ الا الخوف»(کافی/۲/۷۱) مؤمن جز با خوف اصلاح نمی‌شود، چون یکی از خاصیت‌های خوف، ایجاد تمرکز است. 🔹یک موضوع دیگر برای توجه، محبتِ شدیدی است که ائمۀ هدی(ع) به ما دارند. امام‌زمان(ع) خیلی بیشتر از پدر و مادرمان، ما را دوست دارد! چرا حضرت، هر هفته پروندۀ اعمال ما را نگاه می‌کند و اگر گناهی در پروندۀ ما ببیند، برای ما طلب مغفرت می‌کند؟ چون واقعاً نگران ماست. 🔹ما موضوعات بسیار باعظمتی برای توجّهِ عمیق، سراغ داریم(خدا، قیامت و...)؛ اما آسان‌ترینش «حسین» است، چون خودش توجّه ما را به خود جلب می‌کند. البته امام‌حسین(ع) خیلی هزینه کرده تا برای ما توجّه عمیق ایجاد کند... @Etr_Meshkat

#کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۱۰) - ۲ 🔹یکی از وجوه کنترل ذهن این است که بتوانیم ذهن خودمان را از اموری که به‌طور طبیعی به آنها توجّه می‌کنیم منصرف کنیم و به آنها توجه نکنیم. البته این‌کار خیلی سخت است؛ چون موضوعات زیادی وجود دارد که ذهن انسان را به‌شدت درگیر می‌کند. 🔹انسان موجود خودخواهی است. وقتی پای درد و بلای خودش به‌میان بیاید به چیز دیگری فکر نمی‌کند! لذا فرموده‌اند مواظب باشید موقع مرگ، شیطان ایمان‌تان را نگیرد؛ چون آن لحظه، اوجِ درد انسان است. 🔹ابلیس در لحظۀ مرگ انسان، وسوسه می‌کند و می‌گوید: «ببین خدا دارد جانت را می‌گیرد؛ این کارِ خداست!» یعنی می‌خواهد او را در لحظۀ مرگ، بی‌دین کند، می‌خواهد در قلب انسان نسبت به خدا ناراحتی و دشمنی ایجاد کند. 🔹علاقه‌هایی که در دنیا به آن توجّه می‌کنی و گمان می‌کنی که «زیاد هم مهم نیست!» موقع مرگ به ذهنت می‌آید و برایت بزرگ و مهم می‌شود، لذا نمی‌توانی از این علاقه‌ها جدا بشوی و دل بکَنی! 🔹سختیِ جان‌کندن برای این است که توجّهت از دوست‌داشتنی‌‌های دنیایی‌ات کنده شود. لحظۀ وحشتناک و هولناکی است؛ اما گریه‌کن امام‌حسین(ع) در این لحظۀ سخت، یک سرمایۀ بزرگ دارد؛ موضوعی که هروقت به آن فکر می‌کند، اصلاً خودش را فراموش می‌کند، آن هم «حسین» است... @Etr_Meshkat

#کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۱۱) - ۱ 🌀من نمی‌توانم به خدا توجّه کنم چون عوامل غفلت در دنیا زیاد است! 🌀به مهربانی خدا هم نمی‌توانی توجّه کنی؟! 🔹خداوند در پشت پردۀ غیب است و اگر بنا باشد ما فقط به امورِ ظاهری توجّه کنیم و قدرت کنترل ذهن نداشته باشیم-جز در برخی لحظات خاص و گذرا- نمی‌توانیم به یاد خدا بیفتیم. 🔹توجّه به خدایی که او را نمی‌بینیم-خصوصاً برای مدت طولانی- کار بسیار دشواری است، چون عذاب‌ها و ثواب‌های خدا فوری نیست و زود عکس‌العمل نشان نمی‌دهد، لذا غفلت از این خدا آسان است. 🔹در میان اسماء الهی، نگاه به «رحمانیت خدا» قدرت توجهِ طولانی به خدا را به ما می‌دهد. چون مهربانی برای انسان شیرین است و با طبع او سازگار است، ضمن اینکه خدا دوست دارد به مهربانی‌اش نگاه کنیم. 🔹اگر کسی بگوید «من نمی‌توانم به خدا توجّه کنم چون عوامل غفلت در دنیا زیاد است» می‌گوییم: به مهربانی خدا هم نمی‌توانی توجّه کنی؟! توجه به مهربانی خدا که آسان است و تو هر لحظه به مهربانی او نیاز داری! 🔹مرحوم قاضی(ره) می‌فرماید «در عالم مکاشفه دیدم که مظهر رَحمَةُ اللهِ الواسعة، امام‌حسین(ع) است» اگر به رحمت خدا فکر نمی‌کنی، به امام‌حسین(ع) هم نمی‌توانی فکر کنی؟! بدون حسین زندگی نکن. از حسین جدا نشو؛ حسین(ع) یعنی مهرباني خدا! @Etr_Meshkat

#کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۱۱) - ۲ 🌀 اگر به مهربانی خدا بی‌توجه باشیم، چه خطری ما را تهدید می‌کند؟ 🔹چرا این‌قدر تأکید شده است در آغاز کارها «بسم‌الله الرحمن الرحیم» بگویید؟ چون توجه به مهربانی خدا واقعاً مورد نیاز ماست! این ذکرِ پرتکرار، دوبار ما را به یاد مهربانی خدا می‌اندازد: یک‌بار با کلمۀ «رحمن» و یک‌بار با «رحیم» 🔹اگر به مهربانی خدا بی‌توجه باشیم، بدبخت می‌شویم! قرآن می‌فرماید: «وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرينٌ» (زخرف/۳۶ ) هر کسی در زندگی‌اش به یادِ خدای رحمن(یعنی خدایی که به همه مهربان است) نباشد، یک شیطان به‌سراغش می‌فرستیم که به او بچسبد و با او همنشین شود! 🔹اینکه مدت زیادی به یاد خدای رحمن (خدای مهربان) نباشیم، برایمان خطرناک است! اگر مدّت‌ها غرق زندگی باشیم و به یاد مهربانی خدا نیفتیم، خدا یک شیطان به ما می‌چسباند که دائماً همراه و همنشین ما باشد. 🔹بیایید قرار بگذاریم دائماً به یاد رحمانیّت و مهربانی خدا باشیم. هر سکون و حرکتی را با «بسم‌الله الرحمن الرحیم» شروع کنیم؛ این یک برنامۀ عمومی است که اهل‌بیت(ع) به ما داده‌اند. هر کاری خواستی انجام بدهی «بسم‌الله الرحمن الرحیم» بگو و به مهربانی خدا توجه کن @Etr_Meshkat

#کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۱۲) – قسمت اول 🔹ذهن انسان اگر رها باشد، سراغ امور منفی و نگرانی‌ها می‌رود. اگر بخواهیم ذهن‌ ما سراغ نداشته‌ها نرود و دچار حسرت گذشته و نگرانی از آینده نشود، باید تمرین بسیار برجسته‌ای را که دین به ما داده است، اجرا کنیم و آن «شکر» است. 🔹شکر نعمت-که این‌همه پاداش برایش شمرده‌اند- در واقع می‌خواهد زاویۀ دید ما را تغییر بدهد. یعنی «به خودمان عادت بدهیم همیشه نیمۀ پُر لیوان را ببینیم؛ به داشته‌های خودمان نگاه کنیم و به‌خاطرش خدا را شکر کنیم» 🔹روی داشته‌هایت متمرکز بشو و فکر کن که «می‌شد همین‌ها را هم نداشته باشی؛ یعنی خدا می‌توانست اینها را به تو ندهد» اگر به این نوع نگاه، عادت کنی، کلاً ذهنت مثبت و گرم می‌شود و تحت کنترل درخواهد آمد. 🔹امروزه در دنیا مباحث زیادی دربارۀ مثبت‌نگری و مثبت‌اندیشی مطرح می‌شود که مورد استقبال مخاطبان هم قرار می‌گیرد. اما در این حرف‌ها یک نوع تقلّب وجود دارد و آن اینکه نقش خدا و مقدّرات او برای بندگانش را حذف می‌کنند. 🔹اگر بخواهیم «مثبت‌نگریِ با خدا» را تحلیل کنیم اسمش همان «شکر» می‌شود. شکر، یک‌نوع تمرین کنترل ذهن و عادت‌دادن ذهن به مثبت‌اندیشی است. طبق روایت، همین‌که نعمت‌های خدا را یادآوری کنی، خودش شکراست ( وسایل الشیعه7/40) @Etr_Meshkat

#کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۱۲) –قسمت دوم 🔹امام‌باقر(ع) می‌فرماید: خدا از مردم فقط دو چیز می‌خواهد، یکی اینکه اقرار کنند به نعمت تا خدا نعمتشان را زیاد کند و دیگر اینکه اقرار کنند به گناهشان تا خدا آنها را ببخشد (کافی/۲/۴۲۶) اقرار به نعمت هم کار پیچیده‌ای نیست و احساس درونی نمی‌خواهد؛ همان نگاه و توجه به نعمت کافی است. 🔹در روایات برای اینکه توجهِ ما به نعمت‌های خدا عمیق‌تر شود، راهکارهایی یاد داده‌اند که در واقع، تکنیک‌های تقویت توجّه است. مثلاً اینکه: وقتی انسان به یاد نعمتی افتاد، به‌خاطر شکر خدا، سجده کند (کافی/۲/۹۸) این‌کار در تقویت توجّه انسان، مؤثر است. 🔹شکر بالاتر از صبر است (امالی صدوق/۶۱۳) وقتی به تو خوش گذشته است و از تهِ قلب می‌گویی «خدایا شکر»؛ این قیمتش بالاتر از صبر در بلاست! خدا خوشحال می‌شود بنده‌اش از نعمت‌ها استفاده کند، لذّت ببرد و از او تشکر کند. 🔹اگر همیشه به نعمات نگاه کنیم، نعمات‌مان زیاد می‌شود و حال‌مان هم همیشه خوب خواهد بود. منتها اگر می‌خواهی تمرین کنی که زیاد به یاد نعمت‌های خدا بیافتی، باید به یک چیزهایی هم توجه نکنی؛ مثلاً به چیزهایی که خدا به دیگران داده، زیاد نگاه نکن (زیاد نگاه نکردن از مقولۀ کنترل ذهن است) 🔹امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که زیاد به نعمت‌هایی که خدا به دیگران داده نگاه کند، اندوهش طولانی می‌شود و هیچ ‌وقت ناراحتی‌اش برطرف نمی‌شود، نعمت‌هایی را که خدا به خودش داده است، کوچک تلقّی می‌کند لذا شکرش برای خدا کم خواهد شد. پس همیشه نگاه کن به کسی که کمتر از توست، این‌طوری بهتر می‌توانی شاکر نعمت‌های خدا باشی و مستحق زیادکردن نعمت می‌شوی (اصول‌سته‌عشر /۲۰۹) پایان. @Etr_Meshkat