#حکایت_ناب 🔴 فقط به خاطر او 🔴 🔵حاج محمد على يزدى: مردى فاضل و صالح که همیشه در اصلاح آخرت خود بود همسايه اى داشت كه دوران خردسالى را نزد معلم و با هم گذرانده بودند و در بزرگى گمركچى شده بود. پس از مرگ، او را در انگورستان كه نزديك منزل آن مرد صالح بود به خاك سپردند. بيش از يك ماه از مرگ گمركچى نگذشته بود كه مرد صالحی او را در خواب مى بيند كه او حال خوشى دارد و از نعمتهاى الهى بر خوردار است. نزد او مى رود و مى گويد: من از آغاز و انجام و درون و بيرون تو باخبرم. تو كسى نبودى كه درونت خوب باشد و كار زشتت حمل بر صحت شود. نه تقيه و نه ضرورتى ايجاب مى كرد كه بدان شغل اشتغال ورزى و نه ستمديده اى را يارى رساندى، كارَت عذاب آور بود و بس، پس از كجا به اين مقام رسيدى!؟ گفت: آرى، چنان است كه گفتى، من از لحظۀ مرگ تا ديروز در سخت ترين عذاب بودم، اما روز قبل همسر استاد اشرف آهنگر از دنيا رفته و در اينجا به خاكش سپردند (اشاره به جايى كرده كه پنجاه قدم از گورش دورتر بوده است)، ديشب سه مرتبه امام حسين (ع) به ديدنش آمدند. بار سوم فرمودند: عذاب را از اين گورستان بر دارند، لذا من در نعمت و آسايش قرار گرفتم. آن مرد صالح از خواب بيدار شده و در بازار آهنگران به جستجوى استاد اشرف مى رود، او را يافته و از حال همسرش مى پرسد. استاد اشرف مى گويد: ديروز از دنيا رفته و در فلان مكان به خاكش سپرديم. مرد صالح مى پرسد: به زيارت امام حسين(ع) رفته بود؟ استاد مى گويد: نه. مى پرسد:ذكر مصيبت او مى كرد؟ جواب مى دهد: نه. سؤال می كند: روضه خوانى داشت؟ مى گويد: نه، از اين سؤالات چه مقصودى دارى!؟ مرد صالح خوابش را نقل مى كند و مى گويد كه مى خواهم بدانم ميان او و امام حسين(ع) چه رابطه اى بوده؟ استاد اشرف پاسخ مى دهد: هر روز #زيارت_عاشورا مى خواند.» 🔹هفتاد و دو داستان از شفاعت امام حسین(ع) @Fahma_KanoonTaha