بهترین ورزش قلب (داستانک) شب سردی بود ... زن بيرون ميوه‌فروشى زُل زده بود به مردمى كه ميوه می‌خريدند. شاگرد ميوه‌فروش، تُندتُند پاكت‌هاى ميوه را داخل ماشين مشترى‌ها می‌گذاشت و انعام می‌گرفت. زن پیش خودش فكر كرد چه می‌شد او هم می‌توانست ميوه بخرد و ببرد خانه... کمی نزديک‌تر رفت.. چشمش افتاد به جعبه چوبى بيرون مغازه كه ميوه‌هاى خراب و گنديده داخلش بود. با خودش گفت: «چه خوبه سالم‌ترهاشو ببرم خونه». می‌توانست قسمت‌هاى خراب ميوه‌ها را جدا كند و بقيه را به بچه‌هايش بدهد... هم اسراف نمی‌شد و هم بچه‌هايش شاد می‌شدند. برق خوشحالى در چشمانش دويد... ديگر سردش نبود! زن رفت جلو؛ نشست پاى جعبه ميوه. تا دستش را برد داخل جعبه، شاگرد ميوه‌فروش گفت: «دست نزن ننه! بلند شو و برو رد كارت!» زن زود بلند شد، خجالت كشيد. چند تا از مشترى‌ها نگاهش كردند. صورتش را قرص گرفت... دوباره سردش شد و... راهش را كشيد و رفت... چند قدم بيشتر دور نشده بود كه خانمى صدايش زد: «مادرجون، مادرجون!» زن ايستاد، برگشت و به آن زن نگاه كرد زن لبخندى زد و به او گفت: «اينارو براى شما گرفتم.» سه تا پلاستيك دستش بود، پُر از ميوه؛ موز، پرتقال و انار ... زن گفت: دستت درد نكنه، اما من مستحق نيستم. زن گفت: «اما من مستحقم مادر... من مستحق داشتن شعور انسان بودن و به هم‌نوع توجه كردن و دوست داشتن همه انسان‌ها و احترام گذاشتن به همه آنها بى‌هيچ توقعى؛ اگه اينارو نگيرى، دلمو شكستى. جون بچه‌هات بگير» زن منتظر جواب زن نماند، ميوه‌ها را داد دست زن و سريع دور شد... زن هنوز ايستاده بود و رفتن زن را نگاه می‌كرد.... قطره اشكى كه در چشمش جمع شده بود، غلتيد روى صورتش دوباره گرمش شده بود... با صدايى لرزان گفت: «پير شى !... خير ببينى... آبرومو خریدی مادر» هيچ ورزشى براى قلب، بهتر از خم شدن و گرفتن دست افتادگان نیست ❤️ پیشاپیش یلدای مهربانی که نماد خانواده دوستی و عشق ورزیدن به هم نوع است را شادباش می‌گوییم. 🌹 یلدای امسال در هنگام خرید میوه، سهم تنگدستان آبرومند را فراموش نکنیم. #یلدای_مهربانی 🌐 به کانون طه آبپخش بپیوندید👇 https://eitaa.com/joinchat/1294139426C495683d11e