متنِ قشنگی تو اینستا دیدم، که نوشته بود:
هیوقت از ورزشتون، خوابتون، درستون، کارِتون و وقتتون برای هیچکسی نزنید.
از یک جایی به بعد میفهمی که "پذیرش" مهمترین چیزه. پذیرش غمها، پذیرش از دست دادنها، پذیرش تنهایی، پذیرش واقعیتهایی که نمیشه تغییرشون داد و در نهایت، پذیرش همون چیزی که هستی.
ستارهٔ آبی(؟)
ویلا دختر جنگل
فرصت بشه حتما میخونم ، کنجکاو شدم درباره داستان..