☑️⁠اندیشیدن، لذت بخش است ▪️لذت اندیشیدن، از اندیشیدن به دست می‌آید. اندیشیدن خودکفا بوده و خودکفائی بدون مقام حضور، معنی معقول و محصل ندارد. اندیشیدن، برای «منِ اندیشنده» فعالیت دائمی است ولی این اندیشیدن، به یک اعتبار، از خفا به ظهور رسیدن است و به اعتبار دیگر از مقام حضور به حصول درآمدن است. ◾️ابن سینا در مورد اندیشیدن بر اعتبار دوم سخن می‌گوید. بسیاری از اندیشمندان دیگر برای اعتبار اول اهمیت قائل می‌شوند. البته تعدد اعتبار به یگانه بودن حقیقت لطمه وارد نمی‌آورد. اندیشیدن، همواره اندیشیدن است. ▪️کسانی که از «تسلّای فلسفه» سخن می‌گویند و می‌کوشند به #فلسفه نزدیک شوند، اندیشیدن را #لذت بخش می‌دانند. کسی که به تسلای فلسفه باور دارد، به وجود شرور و بدی یا باور ندارد یا آن را مغلوب خوبی می‌شناسد. ▪️تفکر عمیق فلسفی و ژرف اندیشی بسیار، با روند عادی زندگی چندان سازگار نیست. #فیلسوف ژرف اندیش، روند عادی زندگی را تحمل می‌کند و از خود بردباری نشان می‌دهد، ولی کسانی که به روند عادی #زندگی دل بسته‌اند و جز به آن سبک و اسلوب نمی‌اندیشند، به اندیشه‌های ژرف فلسفی خصومت می‌ورزند و با فلاسفه به مخالفت بر می‌خیزند. ▪️آگاهی تاریخی نشان می‌دهد که شماری از فلاسفه به دست این گونه اشخاص کشته شده‌اند و یا اینکه در تبعید و آواره شدن از خانه و کاشانه خود با سختی‌های بسیار روبرو گشته‌اند. ◾️متن: مقدمه کتاب «فلسفه چیست؟ یک پرسش فلسفی است» نوشته دکتر دینانی◾️ @mohamad_hosein_tabatabaei