چقدر عوض شده ای مگر پشیمانی؟ هنوز که پیش توام چرا پریشانی؟ به فال قهوه ی من مگر چه آمده بود که مانده خیره نگاهت میان فنجانی...

اره خلاصه رفقا تا درود دیگری به درود.. به محض نوشتن متیو و آنا برمیگردم*

سلام؟ حقیقتش خودمم نمیدونم هدف از این رفتن و اومدنا چیه، ولی خب نه وقت و انرژی بودن و فعالیت کردن دارم و نه وابستگی و دلتنگی اجازه میده کلا بیخیال اینجا بشم..*

طاعات و عباداتتونم قبول باشه🤝🏻

(باید عرض کنم خدمتتون چون یه ربع دیگه میرم و خیلی پیام دارم جدی نمیتونم همه رو جواب بدم.. هم ناشناس هم پی وی.. اگرم دیدین سین خورده کار ایتاس نه من و خب معذرت میخوام،ایشالا یه روز که اوضاع بهتر شد میام اینقد حرف میزنیم سردرد بگیرین)

بی مناسبت، بی دلیل.. فقط چون دوست داشتنیه

اون رفیق intp ایم که دور سرش میگشتم یادتونه؟ رشته رفاقت بی نقصمون گسسته شد چرا؟ نمیدونم. ولی میدونم باید زودتر یه فکری به حال روابط انسانیم بکنم، الان با یه انسان اولیه غارنشین هیچ فرقی ندارم.. البته خودم مشکلی ندارم، خیلیم راضیم، منتها اینو که ملت دارن اذیت میشنو احساس میکنم

خیلی نوشتم، خیلی زیاد ولی به اشتراک گذاشتنم نمیاد..

حالا این یکی به کنار، احتمالا دوباره درست بشه ولی من کلا تازگیا شدیدا دارم به این فک میکنم که چه ایرادی دارم؟ واقعا ایراد از منه؟ اینقد هوش EQ پایینی دارم؟ کسی که باید تغییر کنه منم؟ چون همه روابط من یه روند تکراری و مزخرف دارن.. با طرف سردیم، یهو خیلی بی دلیل گرم میشیم، کل زندگیمونو میریزیم تو دایره، همه چی خوب و عالی پیش میره، شترق.. یهو به همون سرعتی که گرم شده بودیم سرد میشیم.. یهو نه سلامی، پیامی، نه احوال پرسی، حتی در حد اینکه "هوی بشر؟ زنده ای یا مرده؟".. دلیلشم واقعا درک نمیکنم

کسی جز من اینجا نیست.. سیبک گلویم از بغض تکان شدیدی می‌خورد.. این اشک ها زیادی خودسر شده اند.. نباید اینقدر گاه و بیگاه سرزیر شوند.. نباید نبودنت را فریاد بزنند.. #Matio #Ana