#نامه‌ای‌برای‌پدر ببخش مرا که اینقدر بوی ناامیدی میدهم ببخش که گرد و غبار یأس , هوایی برای نفس کشیدن نگذاشته برایم! اگر اجازه هست برایت بگویم که اینجا کسی بی جان افتاده در گوشه ای تاریک, شده درختی پوسیده که دیگر آواز هیچ پرنده ای بر سر ذوق نخواهد آورد اورا! راستش را بخواهی به سرم زده که فرار کنم، از "خودم"، بگریزم از این حال و روزم؛ ولی خب،بعد فرارم ،به چه کسی پناه ببرم!؟ خودت که بهتر میدانی، چه کسی پناه می دهد به آدمی که قلبش شده تیره ی گناه،شده سنگ معصیت!؟ آری ، هیچکس حاضر نیست به چون منی پناه بدهد ، تنها کسی که شاید بپذیرد مرا , شما هستید, همان مهربان همیشگی! شما فقط می توانید خورشید امید را به آسمان تیره ی این روز هایم برگردانید! کار شماست فقط جان دوباره دادن به دل مرده ی من! مسیحای جان و دل! میخواهم التماسمت کنم که بیایی نگاه مهربانت را برای چشمان هراسان و گریانم تجویز کنی ! میخواهم التماست کنم که بیایی، دست به سر و رویم بکشی و به زیر عبایت پناهم بدهی! میخواهم التماست کنم که بیایی با لبخند حیات بخشت ، جان بدهی من مرده را، و بگویی که هرچند گنهکارم ، "اما هنوز از روی مهر پدرانه، دوستم داری !" من اینجا باتنی رنجور ، منتظر آن لحظه میمانم، که بیایی ،دستم را بگیری و بگویی "چرا در این کنج تاریک نشسته ای؛ بلند شو عزیز پدر! " https://eitaa.com/GOOLLEYAS✨