أَمَّا ابنُهُ مُحَمَّدٌ الجَوادُ عَلَیهِ‌السَّلامُ فَإِنَّهُ شَقَّ جَیبَهُ، وَلَم یَتَمالَك مِنَ البُکاءِ وَالنَّحیبِ، إِلیٰ أَن أُغمِيَ عَلَیهِ... «امام جواد"ع" در سوگ پدر گریبان خود را درید. آن حضرت نتوانست جلوی گریه و شیون خود را بگیرد، آن‌قدر گریه و شیون کرد تا جایی که از هوش رفت! وقتی که به هوش آمد، فریاد می‌زد: وا أبتاه، واماماه، واعلياه، وامحمداه وا أبا القاسماه واحسناه، واحسيناه، وا انقطاع ظَهراه بعدك يا أبتاه!» وَ حَثَّى التُّرابَ عَلَى رَأسِه. «و خاک بر سر مبارکش می‌ریخت!» #مؤجج‌الأحزان‌في‌وفاة‌غریب‌خراسان/الأوالي،ص۹۸ پ.ن: الحمدالله که جسم مبارک پدرتان، عریان نشد... الحمدالله بدنش زخمی از تیر و نیزه‌ها نبود... الحمدالله که سر مبارکش بر بدنش بود...