🎞 داستان فیلم در بهار سال ۱۹۱۷ و در طی جنگ جهانی اول در شمال فرانسه رقم می‌خورد. در سال ۱۹۱۷ میلادی و در بحبوحه جنگ جهانی اول، دو سرباز جوان بریتانیایی مامور می‌شوند که به عمق خاک دشمن نفوذ کنند و یک پیام بسیار مهم را به نیروهای خودی برسانند تا از گرفتار شدن ۱۶۰۰ سرباز در دام مرگبار دشمن جلوگیری نمایند و... فیلم ۱۹۱۷ را می‌توانید از لینک‌های زیر تماشا نمایید: 🖥 فیلیمو (تماشای تمامی فیلم‌های فیلیمو با اینترنت رایتل و ایرانسل نیازی به خرید اشتراک ندارد.) 🖥 آپ تی وی (حجم مصرفی در آپ تی وی نیم‌بها محاسبه می‌شود) 🌿 @GeraFilm1

#معرفی_فیلم_۱۹۱۷ 📌 فیلم "۱۹۱۷" اثری است در ژانر جنگی که به وقایع جنگ جهانی اول می‌پردازد. سم مندس کارگردان فیلم‌ تلاش کرده از طریق نوع فیلم‌برداری احساس رزمنده‌هایی که در این جنگ شرکت داشته‌اند را به تماشاگر منتقل کند. 📌 برای رسیدن به این هدف او فیلم ۱۹۱۷ را در یک سکانس-پلان فیلم‌برداری کرده تا فیلم از نظر حس و حال و زمان روایی احساس زمان واقعی را ایجاد کند. 📌ساخت فیلم‌هایی که به صورت تک سکانس‌‌-پلان فیلمبرداری می‌شوند بسیار دشوار است و نیاز به هماهنگی و برنامه‌ریزی بسیار دقیقی دارد. سختی کار با توجه به فضای جنگی فیلم دو چندان می‌شود و اگر این هماهنگی به خوبی شکل نگرفته باشد فیلم ارزش خود را کاملا از دست داده و برای مخاطب به شدت خسته کننده و حتی آزار دهنده میگردد. 🌿 @GeraFilm1

🎥 تعریف سکانس، پلان و سکانس-پلان از زبان فریدون فرهودی 📌 فیلم 1917 به روش «سکانس-پلان» کارگردانی و فیلم‌برداری شده است. 🌿 @GeraFilm1

🎥 سکانسی دیدنی و محوری در فیلم #دیده_بان از #ابراهیم_حاتمی_کیا ⁉️ آیا به نظر شما فیلم #1917 کپی برداری از فیلم #دیده_بان است؟ ✅ برای گرفتن پاسخ این سوال و دیگر سوالات خود جلسه تحلیل و بررسی با استاد خواجه زاده را از دست ندهید! 🌿 @GeraFilm1

📲 لینک ورود به جلسه تحلیل فیلم ۱۹۱۷ (بعنوان میهمان وارد شوید): https://www.skyroom.online/ch/gerafekr1/gerafilm 👤 با حضور آقای #نادر_خواجه‌زاده ⏱ شروع راس ساعت ۱۶، امروز 🌿 @GeraFekr

💬 #دیالوگ 💠جبر و اختیار ... 💠مورفیوس: نئو، تو به سرنوشت اعتقاد داری؟ 👈نئو: نه 💠مورفیوس: چرا نه؟ 👈نئو: چون دوست ندارم این فکر رو کنم که اختیار زندگیم دست خودم نیست. 🎞The Matrix (1999) 🌿 @Gerafilm1

#چگونه_فیلم_ببینیم #قسمت_7⃣ ✅پرسش‌های تعیین‌كننده 📌 هیچ فرمول واقعی در مورد سینمای كلاسیك وجود ندارد؛ سینمایی كه هیچ وقت از تماشایش خسته نمی­‌شویم. سینمای كلاسیك حس درست بودن فضاسازی و داستان را در زمانه ی خود در ما ایجاد می‌­كند و هر بار كه فیلمی كلاسیك را تماشا می­‌كنیم؛ این حس وجود دارد. 📌 بدین ترتیب با گذشت زمان، توان چنین آثاری از بین نمی‌­رود یا كم نمی­‌شود بلكه عملاً رشد كرده و زیاد می­‌شود كه دلیلش را باید در نقش‌مایه‌­ها و درونمایه­‌هایی جستجو كرد كه مربوط به مكان یا فرهنگ خاصی نیستند و همه­‌گیر و جهانی‌­اند. البته چنین سخنی به این معنا نیست كه ما برای آثاری كه درونمایه­‌های جهانی و كلی ندارند؛ ارزشی قائل نیستیم. حتی اگر داستان فیلمی محدود به اقلیمی خاص و زمان به‌خصوصی باشد، چه بسا ممكن است به تجربه‌ی زندگی ما ربطی پیدا كند. 📌 با این حال به‌طور طبیعی، درونمایه­‌ای توجه ما را جلب می‌­كند كه نكته‌ی مهمی را برای ما بازگو كند. چنین فیلم‌­هایی برای ما الویت بیش‌­تری پیدا می‌­كنند تا آثاری كه فاقد چنین درونمایه­‌هایی هستند. به عبارت دیگر اگر فیلمی تلاش می‌­كند تا چیز مهمی را برای ما بازگو كند؛ موضوع و درونمایه‌­اش نباید كسل‌­كننده یا بدیهی باشد، بلكه می بایست توجه ما را جلب كرده یا ما را به تردید انداخته و باعث شود در آن كنكاش كنیم. 🌿 @GeraFilm1 🔴 تجزیه و تحلیل درونمایه به نظر شما اولین چیزی كه در یك فیلم باعث می­‌شود چهارچشمی به فیلم خیره شویم چیست؟ طرح داستانی، تأثیر عاطفی فیلم یا حال‌و‌هوا، شخصیت، سبك، بافت یا ساختار و یا ایده­‌ها و افكاری كه مطرح می­‌سازد؟ برای این كه بتوانید از همان ابتدا بدانید كه كدام‌شان است، به یكی از پرسش‌­های زیر پاسخ بدهید: ۱- اگر دل‌مشغولی ابتدایی شما در فیلمی، طرح داستانی آن است، طرز عمل آن را در یك جمله‌ی واحد یا پاراگراف كوتاهی از مابقی فیلم جدا كرده و خلاصه‌­اش را بنویسید. ۲- اگر فیلمی هست كه از نظر تأثیر عاطفی یا حال‌وهوایش ذهن شما را به خودش مشغول كرده، این حال‌و‌هوا یا حسی را كه فیلم سعی دارد منتقل سازد؛ تشریح كنید. ۳- اگر فیلمی روی یك شخصیت منحصربه‌فرد تمركز دارد، وجوه نامعمول این شخصیت را شرح دهید. ۴- اگر به نظرتان می­‌رسد كه فیلمی با یك سبك خاص و یا بافت و ساختار به‌خصوصی ساخته شده، آن ویژگی‌­هایی را شرح دهید كه حس می‌­كنید در فیلم وجود دارند یا آن‌­ها را در فیلم مشاهده می‌­كنید. ۵ - اگر فیلمی روی یك ایده یا فكر متمركز است، به این پرسش‌­ها پاسخ بدهید: الف- موضوع اصلی فیلم چیست؟ چكیده‌ی آن­‌چه كه واقعاً در فیلم می­‌بینید، چیست؟ اصل موضوعی را كه تشخیص داده‌­اید؛ در یك جمله یا یك عبارت بنویسید. ب- خود فیلم درباره‌ی موضوعش چه می­‌گوید؟ جمله­‌ای را تنظیم كنید كه به طرز دقیقی، چكیده و خلاصه‌ی ایده‌­ای را كه فیلم به شكلی دراماتیك ارائه كرده، بیان كند. 🌿 @GeraFilm1 🔴 تشخیص درونمایه ۱ - اگرچه ممكن است كارگردان فیلمی، تلاش كند كه چندین چیز را با هم بگوید، اما معمولا ً‌یك هدف كلی هست كه از همه مهم­‌تر است. ببینید كه كدام یك از اهداف زیر، قصد و هدف«اولیه» بوده و دلایل خود را هم در انتخاب هر یك بنویسید. الف- فقط و فقط سرگرم كردن؛ یعنی موقتاً گریختن از جهان واقعی ب- فراهم ساختن حال‌و‌هوایی نافذ یا خلق یك اثر عاطفی پ- فراهم آوردن شخصیتی جذاب و منحصر‌به‌فرد ت- ایجاد حسی بی­‌همتا و استوار یا بافتی كه عناصر پیچیده‌ی فیلم را به اتفاق هم به تجربه­‌ای سینمایی بدل سازد ث- انتقاد از جامعه یا نهاد­های اجتماعی و ازدیاد آگاهی بیینده­‌ها از معضلی اجتماعی و نیاز به اصلاح ج- تبدیل درونیات به ماهیتی انسانی (فیلم، نشان بدهد كه انسان­‌ها به‌­طور كلی شبیه به هم هستند) چ- ارائه‌ی تفسیری اخلاقی یا فلسفی برای بیننده‌­ها تا به فكر فرو بروند ح- ارائه‌ی مفهومی اخلاقی تا بر روی ارزش‌­ها یا رفتارهای بیننده­‌ها تأثیر بگذارد خ- دراماتیزه كردن تلاش‌­های یك یا چند فرد در مقابل نابرابری­‌های بزرگ، برای به دست آوردن كرامت انسانی د- كاوش معضلات پیچیده و لذت­هایی كه در ارتباطات انسانی وجود دارند ذ- فیلم می­‌خواهد نشان دهد كه چگونه درون‌­بینی می­‌تواند باعث رشد بشود و انواع خاصی از موقعیت‌­ها یا تضاد­ها باعث می‌شوند تغییرات مهمی در یك یا چند شخصیت به وجود بیاید ۲- كدام یك از بخش­‌هایی كه در پرسش قبلی ارائه شدند؛ به آن اندازه مهم هستند كه به عنوان مقاصد و اهداف فرعی تعیین شوند؟ 🌿 @GeraFilm1

#چگونه_فیلم_ببینیم #قسمت_8⃣ ✅ تجزیه و تحلیل فیلم و ادبیات 📌 آلفرد هیچكاك گفته است: «دوست ندارم فیلم تكه­‌ای از زندگی باشد چون مردم با چنین چیزی توی خانه‌شان، توی خیابان یا حتی جلوی یك سالن سینما روبه‌رو می­‌شوند... ساختن یك فیلم یعنی اول از همه تعریف كردن یك داستان. احتمال وقوع چنین داستانی ممكن است اندك باشد اما هرگز نباید پیش‌پا افتاده و معمولی باشد. درام، به هر جهت همان زندگی است كه لحظات خسته­‌كننده‌­اش را درآورده­‌ایم.» 📌 سینما خصوصیاتی دارد كه آن را از نقاشی، مجسمه‌­سازی، رمان و نمایش‌نامه مجزا می­‌کند. البته چیزی كه در سینما یافت می‌شود كه خواستاران زیادی دارد و خیلی هم قدرتمندانه عمل می‌­كند، قصه‌­گویی آن است كه از خیلی جهات شبیه همان كاری است كه داستان كوتاه و رمان انجام می­‌دهد. چون سینما داستان­‌هایش را به شكلی دراماتیك ارائه می‌­كند، حتی می‌شود گفت كه نزدیكی بیش­‌تری به نمایش و تئاتر دارد. هم یك نمایش و هم یك فیلم به گونه‌­ای دراماتیك، بیش از آن كه بگویند چه شده، نشان می‌­دهند كه چه اتفاقی رخ داده است. 📌 البته بر خلاف رمان، داستان كوتاه یا نمایش، سینما را به راحتی نمی­‌شود بررسی كرد؛ سینما را نمی­‌شود روی صفحه‌های كاغذ آورد. بررسی رمان و داستان كوتاه، ‌نسبتاً راحت­‌تر است چون آن­‌ها را می­‌نویسند تا خوانده شوند. بررسی و تجزیه و تحلیل نمایش كمی دشوارتر است چون نوشته می­‌شود تا اجرایش كنند. اما از آن‌رو نمایش‌نامه‌ -که متكی به كلام است- منتشر می‌شود چون خواننده‌­هایی كه از ذهنی قوی برخوردارند، دست‌كم می‌توانند طرح كم‌رنگی از آن­‌چه گفته شده را در ذهن مجسم كنند كه شاید روزی روی صحنه بیاید. این را در مورد فیلم‌­نامه نمی­‌توان گفت، چون بخش اعظمی از یك فیلم متكی به عناصر بصری و دیگر عناصر غیركلامی است كه به راحتی نمی­‌شود آن­‌ها را روی كاغذ آورد. تنها وقتی می‌­توانیم فیلم‌­نامه‌­ای را بخوانیم و آن را بفهمیم كه فیلمی از رویش ساخته شده باشد. بنابراین خیلی از فیلم­نامه‌­هایی كه منتشر می­‌شوند، قرار نیست خوانده شوند و بلكه بناست كه یاد­آور فیلمی باشند. فیلم­نامه‌­های آثاری مانند پاپیون (۱۹۷۳) یا دونده‌ی ماراتن (۱۹۷۶) این­گونه‌­اند. 📌 از طرفی چون مطالعه و بررسی سینما نیاز به تلاش مضاعفی دارد، نباید آن را نادیده بگیریم. اگر عموماً سینما را مورد بررسی و مطالعه قرار نمی‌­دهیم به این معنا نیست كه وقتی فیلمی را تماشا می­‌كنیم، باید قواعد تجزیه و تحلیل دراماتیك و داستانی آن را نادیده بگیریم. سینما و ادبیات در عناصر فراوانی با هم مشترك هستند. تجزیه و تحلیل قابل فهم یك فیلم مبتنی بر قواعدی است كه در نقد ادبی به كار گرفته می­‌شوند. بنابراین پیش از آن كه سراغ عناصر منحصر­به‌­فرد سینما برویم لازم است نگاهی به آن دسته عناصری بیندازیم كه سینما از آن استفاده می­‌كند تا داستان خوبی را روایت كند... 🌿 @GeraFilm1

#چگونه_فیلم_ببینیم #قسمت_9⃣ ✅چه فيلمی تماشا كنيم؟ 📌 یك داستان خوب باور­پذیر است برای این كه بتوانیم به­‌طور كامل، درگیر یك داستان بشویم، معمولاً باید متقاعد شویم كه این داستان می‌­تواند واقعی باشد. یك فیلم‌­ساز می‌­تواند با استفاده­ از روش‌­های گوناگونی توهم حقیقی بودن را ایجاد كند. ☑️ حقایق قابل مشاهده‌ی بیرونی: رخداد­ها، آن‌­چنان كه هستند. آشكارترین و رایج‌­ترین كیفیت حقیقی در یك فیلم داستانی، نزدیكی و شباهت آن به زندگی است. از عبارت ارسطو استفاده كرده و بگوییم كه این داستان­‌ها «ممكن است اتفاق افتاده باشند و ظرفیت این را دارند كه بر اساس قواعد احتمالات یا مقتضیات به وقوع بپیوندند.» چنین حقیقتی مبتنی بر به هم ریختن شواهدی است كه در جهان اطراف ما رخ می­‌دهند. آن­‌هایی كه ازدواج كرده‌­اند لزوماً همواره خوشبخت نیستند و رخداد­های تراژیك، بیماری‌های حاد و بدبختی‌­های بزرگی، اغلب برای كسانی اتفاق می­‌افتند كه انتظار ندارند چنین بلایی سرشان بیاید. اما ما چنین حقایقی را می­‌پذیریم چون با تجاربی كه از زندگی كسب كرده­‌ایم، همخوانی دارند. فیلم‌­هایی مانند كشتی­‌گیر (2008) یا گرینبرگ (2010) باور­پذیر هستد چون با آن‌­چه در زندگی تجربه كرده‌­ایم، مطابقت دارند. ☑️ حقایق درونی فطرت انسانی: آن­‌چه كه قرار است بشود. دسته‌ی دیگری از حقایق هستند كه به دلیل خواسته یا نیاز ماست كه حقیقی به نظر می­‌رسند. برخی از بزرگ­‌ترین آثار سینمای كلاسیك، حتی وانمود نمی‌­كنند كه بناست حقایق زندگی واقعی را نشان بدهند؛ بلكه به جای این كار یك افسانه‌ی پریان یا داستانی با پایان خوش را به ما نشان می­‌دهند. آدم‌های خوب همیشه پیروز می­‌شوند و عشق حقیقی بر همه چیز غلبه می­‌كند. اما چنین داستان­‌هایی به یك نوع خاصی باور­پذیر هم هستند یا دست‌كم طوری ساخته می­‌شوند كه این‌گونه به نظر برسد، چون به چیزهایی می­‌پردازند كه شاید بتوان نام حقایق درونی بر آن­‌ها گذاشت. حقایقی كه عملاً قابل مشاهده نیستند اما انگار به چشم ما حقیقی به نظر می‌­رسند چون می­‌خواهیم یا لازم داریم كه این گونه باشند. در واقع، مفهوم مجازات عادلانه (این كه پرهیزگاری پاداشی دارد و بدی جزایی دارد) به نوعی نمونه‌­ای از یك چنین حقیقت درونی است. ما به ندرت در یك داستان به دنبال مجازات عادلانه هستیم چون بنا هست كه چنین چیزی اتفاق بیفتد. بنابراین خیلی از فیلم‌­های داستانی به این دلیل متقاعد­كننده هستند چون با یك حقیقت درونی همخوانی دارند و قانع می­‌شویم كه نیازهای بشری را بپذیریم. البته، چنین حقایقی به چشم آن‌هایی كه نمی­‌خواهند مسائلی از این دست را پذیرفته یا باور كنند، این چیزها قلابی و غلط است. فیلم­‌هایی مانند آقای اسمیت به واشنگتن می­‌رود (1939) به كارگردانی فرانك كاپرا یا مناظره‌كننده­‌های بزرگ (2007) ساخته‌ی دنزل واشنگتن، تصاویر باور­پذیری از جهان ارائه می­‌كنند كه شاید خیلی شبیه به جهان خود ما باشد... 🌿 @GeraFilm1

چنگیز جلیلوند، صدای ماندگار دوبله در سن ۸۰ سالگی درگذشت. او پس از به جای گذاشتن یک کارنامه بی‌نظیر کاری پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران مدت بیست سال را در آمریکا به سر برد. اما سرانجام به کشور بازگشت و کار دوبله را از سال ۱۳۷۷ سر گرفت. جلیلوند در مصاحبه‌ای گفته بود: «من فکر می‌کنم این بیست‌سالی که این‌جا نبودم، بیست سال خواب بودم و بعد از بیست سال دوباره بیدار شدم و چشم‌ام را باز کردم دیدم‌ای وای! من جایی نبودم، این‌ها که بوده همه‌اش تو خواب بوده. من الآن توی وطن خودم هستم و دارم لذت می‌برم. از رانندگی‌اش لذت می‌برم، از کارش لذت می‌برم، از آدم‌هاش، از خیابان‌هاش از خاک‌اش از دودش لذت می‌برم. به هرحال، چون وطن‌ام است دوست دارم. معترض هم نیستم می‌گویم هم اینی که هست، اگر ایران را دوست داری ایران این است، دوست نداری؟ خوش آمدی!» روحش شاد 🍀 🌿 @GeraFilm1

#دوبله_های_ماندگار_آقای_دوبله به مناسبت درگذشت «چنگیز جلیلوند» مدیر دوبلاژ، دوبلور و بازیگر زادروز: ۶ آبان ماه ۱۳۱۷ درگذشت: ۲ آذرماه ۱۳۹۹ 🌿 @GeraFilm1