🌴 #دنياگريزى از نگاه #امام_جواد_علیه‌السلام 💎 دنياگريزى به مفهوم ترك مطلق دنيا نيست؛ زيرا دنيا به خودى خود، بد و نكوهيده نيست، بلكه دل بستن و ترجيح آن بر آخرت، به‌‏گونه‌‏اى كه سدّ مسير حركت انسان به سوى كمالات شود، نكوهش شده است. بدين لحاظ در روايات معصومان (عليهم‌السلام) از دو گونه دنيا سخن به ميان آمده است: دنياى بلاغ و دنياى ملعون؛ (الكافى، ج 2، ص 131). مراد از دنياى بلاغ، دنيايى است كه وسيله رسيدن به كمالات اخروى و قرب الهى مى‏‌شود؛ چنان‏كه دنياى ملعون نيز همان دنياى فريب‌‏دهنده است كه بسيارى در دام آن مى‌‏افتند. نگاه #امام_جواد (ع) به دنيا، چنين نگاهى بود. 🌺 نقل كرده‌‏اند كه دزدان يك‏بار پارچه متعلق به امام جواد (ع) را در راه ربودند. هنگامى كه خبر به حضرت رسيد، در پاسخ چنين نوشتند: همانا جان‌‏ها و اموال ما از مواهب و امانات الهى نزد ماست كه در حالت سرور و راحتى، از آن‌‏ها بهره برده مى‌‏شود و در صورت فقدان، اجر و ثواب نصيب مى‏‌گردد. پس كسى كه به خاطر فقدان اين‏ها، به جاى صبر، جزع و بى‌‏صبرى در پيش گيرد، اجرش زايل مى‏‌شود. از چنين حالتى به خدا پناه مى‌‏بريم! (تحف العقول، ص 456). 💐 در نامه آن حضرت به يكى از شيعيان نيز در وصف دنيا و بهره‏‌مندى از آن چنين آمده: اما اين دنيا، ما از آن بهره‌‏مند مى‌‏شويم، ولى كسى كه خواسته و دينش‏ با خواسته و دين صاحب و مولايش منطبق باشد، در همه‌‏جا با اوست و جهان آخرت محل قرار و ثبات است. (تحف العقول، ص 456). 🌷 بر اساس همين نوع نگاه به دنيا و آخرت، زرق‏‌وبرق دربار مأمون و معتصم در نظر حضرت، كوچك‏ترين ارزشى نداشت و زندگى ساده و زاهدانه در مدينه جدش پيامبر (ص) را بر همه آن مظاهر مادى ترجيح مى‌‏دادند. شاهد اين مدعا آن‏كه فردى به نام حسين مكارى گويد: وقتى وضع زندگى امام جواد (ع) را در بغداد ديدم، با خود گفتم: اين مرد با اين وضع زندگى و خوراك، ديگر به وطنش بازنمى‌‏گردد. به محض آن‏كه چنين فكرى در ذهنم خطور كرد، آن حضرت لختى سر به زير افكندند و سپس در حالى كه رنگ چهره‌‏شان تغيير كرده بود، سر برداشتند و فرمودند: «اى حسين! نان گندم و نمك نيم‏‌كوفته در حرم جدّم پيامبر (ص)، نزد من از آن‏چه مى‌‏بينى محبوب‏تر است». (الخرائج و الجرائح، ج 1، ص 383). 📄 برگرفته از مقاله «سبک زندگی و سیره اخلاقی امام جواد علیه السلام» 🌷 قرار ما، قرارگاه معنویت 👇 ┏━━━━━━🌸🍃┓ 🆔 @Gh_Manaviyat 🇮🇷 ┗🌸🍃━━━━━━┛