«پسران رسول خدا(ص)» وقتی امام حسن علیه السلام دیده بر جهان هستی گشود، کودک را بر قنداقه ای پیچیدند تا به محضر طاهای دلربا بیاوردند، حضرت رسول صلی الله علیه و آله خطاب به بانوی حامل نوزاد فرمودند: پسرم را بیاورید! و این جمله بارها در طول حیات متبرک نبی خدا (ص)، خطاب به امام حسن و امام حسین علیهما السلام، شنیده شد! گویی این اتصال نسبی باید به کرات یادآوری می گشت تا که حجت بر گمراهان از مسیر حق تمام گردد! جمله پسران رسول خدا(ص)، دردی بی درمان بر احوال غاصبان‌ حق بود، تاجایی که معاویه لعنة الله، فرمان داده بود که هر کس حسنین علیهماالسلام را ابناء رسول خدا (ص) خطاب نماید، به مجازات ابتلا شود! هر چند که درد این نسب شریف را، نه آن آتش رسیده به مسمار، نه سم جگر سوز و نه سرهای بریده ی از کین، توانست التیام دهد! و نه تخریب قبر و شخم زدن خاک قبور مطهر آن بزرگواران، توانست اذهان را به فراموشی مبتلا کند! فمَا أَحْلَى أَسْمَاءَكُمْ وَ أَكْرَمَ أَنْفُسَكُمْ وَ أَعْظَمَ شَأْنَكُمْ وَ أَجَلَّ خَطَرَكُمْ وَ أَوْفَى عَهْدَكُمْ كَلَامُكُمْ نُورٌ وَ أَمْرُكُمْ رُشْد پس چه شیرین است نامهایتان و چه گرامی است جانتان، و چه با عظمت است مقام و منزلت تان، و چه با جلالت است خاطر شریف تان و … #رسول_الله #امام_حسن #فاطمه_شکیب_رخ #جهاد_روایت @Ghalamzaniii