«خواص جاه طلب» زمانی که معاویه حکومت را به دست گرفت و ناسزا گرفتن بر علی علیه السلام را آغاز نمود، برخی خواص اعتراض های خود را بر عمل شنیع معاویه بیان کردند. اما به راستی چه شد که نام علی (ع) که فضیلت های ایشان گوش خواص و عوام را پر کرده بود، محل دشنام واقع شد؟! پاسخ این سوال را از گفتگوی بین معاویه و سعد می توان دریافت نمود؛ چنانچه وقتی معاویه بالای منبر ناسزا گویی بر امام مظلومان (ع) را شروع کرد، سعد به اعتراض برخاست و گفت آرزو می کردم که تنها یک صفت از اوصاف علی را دارا بودم و آن را حتی با تمام ملک جهان عوض نمی کردم، علی (ع) فاتح خیبر بود و کسی که رسول خدا (ص) در شان او فرمود: فردا پرچم را بر کسی می دهم که خدا و پیمبرش او را دوست دارند، در جنگ تبوک نیز او را به منزله هارون برای موسی نامید، در این هنگام که سعد قصد ترک معاویه را داشت، معاویه برآشفت که ای سعد تو اگر علی (ع) را دوست داشتی چرا بیعت از او گسستی؟ چرا او را یاری نکردی؟! اگر من آنچه را که تو می گویی از رسول خدا(ص) شنیده بودم، به خدا سوگند تا آخر عمر خادم او بودم!!! و اینجا سعد پاسخ داد «بخدا حق من به خلافت، از تو بيشتر است»*. آری درد خواص، درد مقام و دنیا طلبی بود و نه حق گویی و حق طلبی! همان دردی که علی (ع) را در خلافت تنها گذاشت، حکومت مسلمانان را تسلیم ظالم فاسق کرد و اسلام را از جایگاه اصلی خارج و به دست مسلمانان ظاهری سپرد. *برگرفته از ر.ک: مسعودی، مروج الذهب، ج ۲، ص ۱۹. ✍🏻فاطمه شکیب رخ @Ghalamzaniii #جهادـروایت #جهادـتبیین #خواص_بی_بصیرت