خودشناسی، از نعمت های رتبه اول خداوند است، کسی که خود را می شناسد، بی تردید در جاده های رشد و‌ کمال، زودتر و بهتر از بقیه، به مقصد خواهد رسید! گاهی افراد، در خود شناسی توهم آن را دارند، مانند هنگامی که با انتقاد روبرو می شوند و در برابر رفتار منتقدانه دیگران، واکنشی غیر منطقی، نشان می دهند! معمولا چنین اشخاصی، یا آن انتقاد را نمی پذیرند، یا با برخورد سلبی (بازدارنده)، درسی به مخاطب می دهند که وی دیگر هوس انتقاد نکند! در واقع، یکی از نشانه های وجود خود شناسی آن است که خویشتن را در برابر انتقادهای سازنده دیگران، ارزیابی کنیم و واکنش خود را بسنجیم. زیرا که انتقاد پذیری، میزانی مطمئن، برای خودشناسی است؛ امام هادی علیه السلام در این‌باره فرموده اند: إنَّ اللهَ إذَا اَرادَ بِعَبْدٍ خیراً، إذا عُوتِبَ قَبل هرگاه خداوند، خیر و خوبی بنده ای را بخواهد، او چنان می شود که اگر مورد عتاب و سرزنش قرار گرفت، می پذیرد. تحف العقول، ص 481. ✍🏻فاطمه_شکیب رخ #انتقاد_پذیری #خودشناشی @Ghalamzaniii