«دین داری خوارج» در نبرد صفین، درست وقتی تعهدنامه حکَمیت امضا شد؛ خوارج به اشتباه خود پی بردند و پشیمان شدند! گفتند: علی قصد ما این است، که به همراه تو، سه شبانه روز از گناه پذیرش حکمیت توبه کنیم و بعد همه باهم به فرماندهی تو، به سراغ معاویه برویم و با او بجنگیم. حضرت فرمود: پس چرا وقتی که داوران را انتخاب می کردیم، این سخنان را نگفتید؟! اکنون که کار از کار گذشته است، اینگونه می گوید؟! گفتند:جنگ طولانی و طاقت فرسا شده بود‌، اسب ها از نفس افتاده بودند، سلاح ها نیز فرسوده شده بود. برای همین گفتیم: پیشنهاد حکمیت را بپذیریم! مولا فرمود: پس هرگاه جنگ بر شما سخت و طاقت فرسا شود؛ برای رهایی از شدت جنگ زیربار تعهد ها می‌روید، و هر گاه به راحتی برسید، و فرصت پیدا کنید، نقض عهد میکنید؟! " اما رسول‌خدا حتی به تعهدات خود به مشرکان نیز وفادار بود! " آیا شما می خواهید من نقض عهد کنم؟! من چنین کاری نخواهم کرد. خوارج هم گفتند: تو کافری و به دشمنی خود ادامه دادند..* چقدر این قطعه از تاریخ مردان خدا، خواندنی ست؛ آنان که علی (ع) را برای امیال خود می خواستند، گاه او را فرمانده و گاه کافر می خواندند، زیرا علی (ع) آن پیشوایی نبود که به خواست و میل آنان، لباس دنیا بر تن بیاراید! و هزاران افسوس که این داستان تلخ، در تاریخ بشر، بیشمار تکرار شده است! همان پینه بستگان بر پیشانی، که به ادعای دین داری، خویشتن را می شناسند، به هنگام فرمان برداری از حق، ده ها دلیل و برهان می چینند تا بلکه حق ناپذیری شان، در پشت امیال پنهانی، نادیده بماند! آنان که دین را به امیال و احوال خویش می خواهند، همان خوارج دوران هستند، که بر لباس دین رخنه کرده اند! *شرح‌نهج‌البلاغه،ج۲ص۳۱۰ #جهاد_روایت #دین_داری_خوارج #فاطمه_شکیب_رخ @Ghalamzaniii