«نوجوان کربلا» ششم محرم الحرام را به یاد نوجوان کربلا قاسم بن حسن(ع)، عزاداری می کنیم چرا که در مکتب تشیع نوجوان، دارای جایگاه بلند و رفیعی است که می تواند مانند قاسم بن الحسن(ع) صاحب دل دریایی و عقل و عشقی ماورایی باشد، وقتی یادگار امام حسن(ع)، از عمو اذن میدان خواست! امام حسین(ع) نپذيرفت، زیرا منابع عاشورا وی را نوجوانى معرفی کرده اند که هنوز به سنّ بلوغ نرسيده بود. اما او آنقدر دست و پاى امام را بوسه زد تا رضايت امام را جلب كرد و در حالى كه اشك مى ريخت به ميدان رفت. چهره مباركش همانند پاره ماه مى درخشيد و با آنکه سنّ كمی داشت پیکار سختی کرد و سى و پنج نفر را بر زمين افكند، تا این که عمرو بن سعد أزْدى، فرق سرش را شکافت و قاسم(ع) با صورت به زمين افتاد و فرياد زد: عموجان! مرا درياب. قاسم بعد از رسیدن امام حسین(ع) به شهادت رسید. بیشتر نیز در شب عاشورا، هنگامی كه امام حسين (علیه‌السلام) خطبه می خواند و به ياران خود فرمود: «فردا من و شما همه كشته خواهيم شد»، قاسم پنداشت که اين افتخار از آنِ مردان و بزرگسالان است و شامل نوجوانان نمى‌شود. از اين‌رو پرسيد: «آيا من هم فردا كشته خواهم شد؟» امام (ع) با مهربانى پرسيد: «فرزندم، مرگ در نزد تو چگونه است؟» عرض كرد «احلى من العسل» (شيرين‌تر از عسل). سپس حضرت فرمود: عمو به فدايت، به خدا سوگند، تو از آنان هستى كه پس از گرفتار شدن به بلايى سخت كشته خواهى شد . این سوال حضرت نشان می دهد که امام (ع) وقتی رشد عقل و فکری و روحی قاسم را مشاهده کرد، بشارت شهادت در رکاب خویش را به وی مژده داد، به راستی که در مکتب اسلام، نوجوان و جوان، جوانه ای قوی با توانایی رشد بالا است که می تواند مانند قاسم بن الحسن(ع)، به حقیقت زندگی اخروی دست یابد و دنیا و مظاهر فریبنده ی آن را فدای عشق حقیقی نکند. منبع: «عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها»، سعید داودی و مهدی رستم نژاد‏، ص 482؛ قمی، شیخ عباس، نفس المهموم، ص ۲۰۸. فاطمه شکیب رخ #محرم #قاسم_بن_الحسن @Ghalamzaniii