فضای مجازی را که می گشتم، دیدم یکی نوشته است بخاطر برادر شهیدم آمدم، دیگری می گوید بخاطر عموی شهیدم آمده ام… در خود که اندیشیدم، دیدم نسبت خونی با هیچ یک از شهدا ندارم، اما همیشه تمام آنان را خانواده آسمانی خویشتن می دانم… آری من و امثال من، به اذن و اشاره خانواده ی آسمانی امان آمده ایم… بخاطر سربلندی وطن آمده ایم… بخاطر ناامیدی دشمنان قسم خورده ی این خاک آمده ایم… ما آمدیم تا ایران، پاینده باشد… «دوست داشتن وطن، از نشانه‌های ایمان است». #اللهم_بارک_لمولانا_صاحب_الزمان #جشن_انقلاب #الله_اکبر #فاطمه_شکیب_رخ @Ghalamzaniii

حضرت امیر فرمود: «یا كُمَیلُ بْنَ زِیادٍ إِنَّ هذِهِ الْقُلُوبَ أَوْعِیةٌ فَخَیرُهَا أَوْعَاهَا»؛ اى كميل بن زياد اين قلب ها بسان ظرفهايى هستند، كه بهترين آنها، فراگيرترين آنهاست، پس آنچه را مى گويم نگاه دار. به تعبیر حضرت آیت الله جوادی آملی؛ این دل ظرف است، این ظرف سطل زباله نیست، هر چیزی در آن نریز! @Ghalamzaniii

«مناجات شعبانیه» ماه شعبان ماه دعاست. برای آنانی که دوست دارند از چشمه معرفت برگزیدگان خدا سیراب شوند؛ اهل‌بیت علیهم‌السلام، همان راهنمایان بی بدیل بشریت، با میراث ماندگار مناجات، همچون پدرانی هستند که در نبود خویشتن، در اندیشه رشد فرزندان، برنامه تربیتی به میراث نهاده اند! اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا نَادَيْتُك وَ أَقْبِلْ عَلَيَّ إِذَا نَاجَيْتُكَ ... خدایا شنوای دعايم باش آنگاه كه می‌خوانمت، و صدايم را بشنو، آنگاه كه صدايت می‌كنم، و به من توجّه كن، هنگامی كه با تو مناجات می‌نمايم ... ‎‌در توصیف گوهر ناب مناجات شعبانیه، اندیشمند فرزانه، حضرت آیت الله خامنه ای یادداشتی خواندنی دارند؛ ‎دعا، وسیله‌ی مؤمن و ملجأ مضطر و رابطه‌ی انسان ضعیف و جاهل با منبع فیاض علم و قدرت است، و بشر بی‌رابطه‌ی روحی با خدا و بدون عرض نیاز به غنی بالذات، در عرصه‌ی زندگی سرگشته و درمانده و هدر رفته است؛ «قل ما یعبؤا بکم ربیّ لولا دعاؤکم». ‎بهترین دعا آن است که از سرمعرفتی عاشقانه به خدا و بصیرتی عارفانه به نیازهای انسان انشا شده باشد، و این را فقط در مکتب پیامبر خدا (صلّی‌اللَّه‌علیه واله‌وسلّم) و اهل‌بیت طاهرین او - که اوعیه‌ی علم پیامبر(ص) و وراث حکمت و معرفت اویند - می‌توان جست. ما بحمداللَّه ذخیره‌یی بی‌پایان از ادعیه‌ی مأثوره‌ی از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) داریم که انس با آن، صفا و معرفت و کمال و محبت می‌بخشد و بشر را از آلایشها پاکیزه می‌سازد. ‎مناجات مأثوره‌ی ماه شعبان - که روایت شده اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) بر آن مداومت داشتند - یکی از دعاهایی است که لحن عارفانه و زبان شیوای آن، با مضامین بسیار والا و سرشار از معارف عالی‌یی همراه است که نظیر آن را در زبانهای معمولی و محاورات عادی نمی‌توان یافت و اساساً با آن زبان قابل ادا نیست. ‎این مناجات، نمونه‌ی کاملی از تضرع و وصف حال برگزیده‌ترین بندگان صالح خدا با معبود و محبوب خود و ذات مقدس ربوبی است. هم درس معارف است، هم اسوه و الگوی عرض حال و درخواست انسان مؤمن از خدا. ‎#مناجات_شعبانیه #فاطمه_شکیب_رخ @Ghalamzaniii

۲۲ بهمن دیگری هم گذشت و بار دیگر جشن انقلاب، بر پا شد… همان ها که برای وطن، همیشه جان بر کف بودند، بازهم آمدند… تمام مشکلات را می دانستند و آمدند! بر تمام کاستی ها واقف بودند و آمدند! آنان که بر نعمت این انقلاب، آگاه بودند، بر همان موهبتی که در طی ۴۵ سال با وجود انواع تهاجمات موذیانه، هنوز هم‌ چون سرو ایستاده است! براستی که آن دل که با بینش آمیخته شد، هرگز مسیر را گم نخواهد کرد، حتی اگر انتهای جاده از مِه پوشیده باشد! الحمدالله علی کل حال #فاطمه_شکیب_رخ #وطنم_ایران #ایران_قوی @Ghalamzaniii

چیزی برای عَرضه ندارم به ساحتت، آقا دلِ شکسته می‌آید به کارتان؟! الهی به الحسینِ #سوم_شعبان #حسین_علیه_السلام @Ghalamzaniii

پرسید چرا جنس غم حسین (علیه السلام) فرق می کند؟! گفتم بگو حضرت عشق، چرا جنس ولادتش، فرق می کند؟! الحَمدُللّهِ الذَّی خَلَقَ الحُسَین... #سوم_شعبان #حسین_علیه_السلام @Ghalamzaniii

ابوعلی خودمونی دوست دارم صدات کنم ابوعلی جون بخواه تا جونمو فدات کنم #ولادت_امام_حسین @Ghalamzanii

علاقه و محبت پیامبر(ص)به امام حسین (ع) در کتب اندیشمندان اهل سنت ۱- زمخشری (از علمای بزرگ اهل سنت)، صاحب تفسیر معروف «کشاف » ، در کتاب «ربیع الابرار» نقل می کند: «فاطمه (س) با فرزندانش حسن و حسین (ع) خدمت رسول خدا (ص) رسیده و عرض کرد: یا رسول الله! هدیه ای به این ها بده . حضرت فرمود: پدرت فدایت، من مالی ندارم تا هدیه کنم . سپس حسن علیه السلام را بغل کرده، بوسید و روی پای راست خود قرار داد و فرمود: به این فرزندم، اخلاق و هیبت خود را هدیه می کنم و حسین (ع) را نیز بغل کرد و بوسید و بر روی پای چپ خود نهاد و فرمود: شجاعت و جود خود را بدو بخشیدم .» ( ربیع الابرار، ص ۵۱۳، به نقل از «احقاق الحق » ، قاضی نورالله شوشتری) . ۲- ابوهریره (از راویان بنام اهل سنت) می گوید: رسول خدا (ص) را دیدم که حسین بن علی علیهما السلام را در بغل گرفته و می فرمود: «خدایا! او را دوست می دارم تو هم او را دوست بدار» (مستدرک الصحیحین، ج ۳، ص ۱۷۷ ) ۳- قاضی نورالله شوشتری در کتاب «احقاق الحق » می نویسد: ابوالمؤید موفق بن احمد (از علمای اهل سنت) در مقتل الحسین از راویان مختلف و آنها از ابوبکر نقل می کنند که پیامبر(ص) فرمود: «حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشت هستند» . ( احقاق الحق، ج ۱۰، ص ۷۰۸) ۴- حافظ ابونعیم اصفهانی (از علمای اهل سنت) در کتاب حلیة الاولیاء (ج ۴، ص ۱۳۹) نقل می کند که او با سلسله راویان مختلف از جمله عمربن خطاب روایت می کند که پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم فرمود: «حسن و حسین سرور جوانان بهشت هستند.»( احقاق الحق، ج ۱۰، ص ۵۶۴) ۵- احمد بن حنبل در مسند خود به نقل از راویان متعدد، می نویسد: پیامبر، حسن و حسین را به سینه خود می چسباند و می فرمود: «خدایا! من این دو را دوست دارم، تو نیز آنها را دوست بدار» . (مسند احمد بن حنبل، ج ۵، ص ۳۶۹ ) الحَمدُللّهِ الذَّی خَلَقَ الحُسَین... #سوم_شعبان #حسین_علیه_السلام @Ghalamzaniii

خوشگلی و مه جبینی مایه ی فخر زمینی! پهلوون پهلوونا پسر ام البنینی… پسرم تو نور عینی پادشاه عالمینی… اما یادت باشه مادر بلا گردون حسینی! شما رو نمی دونم ولی ما دهه شصتی ها، اونم از نوع بچه های هئیت فاطمیون مسجد جامع بلوار ابوذر، این شور مداحی برامون پرواز بود… #چهارم_شعبان #عباس_علیه_السلام #عبدالرضا_هلالی @Ghalamzaniii

«سکویِ اولِ قلبِ مادر» مادرای پسردار خوب می فهمند که احساس علاقه ی مادری به پسری چیست! جنس محبت یک مادر به پسر، چو حلوای تن ترانی، چشیدنی ست… و این احساس عمیق، گاه جایگاهی وصف ناشدنی می یابد؛ مانند هنگامی که پسر به فرهیختگی، ایمان، تقوا و به عبارتی گنجینه ی برجستگی های معنوی و اخلاقی آراسته باشد؛ آن لحظه است که عشق، صاحب مقامِ سکویِ اولِ قلب مادر می شود! داستان روزگار دردرانه ی حضرت ام البنین (س) عجیب است، برخی صحنه های روزگار علمدار کربلا، درست مانند ماجراهایی که (اکثرهم) آن را یک تراژدی می خوانند، از دایره فهم عادی خارج است! همانند آن لحظه ای که کاروان مصیبت زده، به شهر مدینه رسیده بود و آن بانوی مکرم، به جای جستجو از احوالِ سکویِ اولِ قلبِ خویش، سراغ آن کشته ی فتاده در خون را می گرفت! احساس حاکم بر این صحنه را نه عقل در می یابد و نه دانش و نه هیچ یک از بنیان های استوار بر اندیشیدگی اذهان! آدمی چگونه به چنین بینشی دست می یابد که عشقِ پاکِ وارسته اش را، فدایی و پیش مرگِ عشقی بالاتر بداند! قصه غائبِ فاعلِ کربلا، ام البنین (س) اگر از ابتدا خوانده نشود، این بخش حل نمی گردد! معادله ی ذهن او، در ساختار این‌ بینش، همان هنگامی بنا شد که علی علیه السلام، بوسه بر بازوان عباس(ع)، می نواخت! کدام مادر است که در هنگام فراغت از درد فرزندآوری، خبر شهادت دردناک پسر را بشنود و گسسته نگردد! ام‌البنین‌ (س)، را همان استاد مکتبی باید دانست که شاگردِ دست آموزِ استادِ تمام اخلاق بوده است! و اینگونه است که پسری چون عباس(ع)، از دامن فرهیخته ای چو او، به معراج محبوب و پناه او مفتخر می شود. جان عالمی به قربانت که عشق و مرامت حال و احوالِ هستی را به طراوت مهمان کرده است، یا عباس (ع) اکشف کربتی بحق اخیک الحسین (ع)! ولادت ابالفضل عباس علیه السلام، تبریک و تهنیت باد. #چهارم_شعبان #عباس_علیه_السلام #ام_البنین_سلام_الله #فاطمه_شکیب_رخ @Ghalamzaniii

امام زین العابدین(علیه السلام)؛ پایه گذار تدوین حدیث دوران امام سجاد(علیه السلام) دوران تقیۀ شدیدی بود ولذا آنچه که از آن دوران به دست ما رسیده چیز زیادی نیست. خیلی از وقایع آن دوره ممکن است خبرش به ما نرسیده باشد یا به صورتی کلی و بدون شرح جزئیات ذکر شده باشد. علت این تقیۀ شدید در آن دوران این بود که هنوز آن سیاست منع حکومتی کتابت و تدوین احادیث نبوی که توسط خلیفه دوم آغاز شده بود ادامه داشت. از سیاست‌های امام زین العابدین(علیه السلام) در مقابله با بدعت ممنوعیت تدوین حدیث این بود که أدعیۀ خود و همچنین رسالۀ حقوق را در زمان منع حکومتیِ ثبت و ضبط حدیث، إملا و تدوین کرد، نه آنکه شروع این مبارزۀ آرام و ریشه‌ای علیه سیاست ضد دینی حکومت را تا رفع منع حکومتی آن عقب اندازد. و با توجه به این مبارزۀ امام و رواج تدریجی احادیث و أدعیۀ ایشان در بین مردم، که حاوی عقاید صحیح اسلامی و باطل کنندۀ تحریفات فکری و عقیدتی اُموی بود، در واقع آن دستور رفع منع تدوین حدیث توسط عمر بن عبد العزیز بعد از شهادت امام سجاد(علیه السلام) در سال ٩٩ چیزی نبود جز تحصیل حاصل و إلغای قانونی که عملاً دیگر وجود نداشت. امام سجاد(علیه السلام) با شروع تدوین آن مضامین عالی در آن دورانی که اقبال مردم به اهل بیت(علیهم السلام) کم بود، درخشان‌ترین دوران جامعۀ اسلامی را پایه گذاری کرد؛ زیرا رواج آن مضامین عالی در بین مردم بود که آنها را به برتری بی‌نظیر علمی این خاندان توجه دوباره داد و منجر به اقبالی عمومی به استفادۀ علمی از محضر امام باقر و امام صادق(علیهما السلام)، و موجب توسعۀ مکتب حقیقی اسلام شد که به عنوان نمونه بنا بر مشهور، جابر بن حیّان -اولین کیمیاگر و ملقب به پدر علم شیمی- یکی از شاگردان این مکتب بود. در خبر حسن بن علي وشّاء آمده است که در مسجد جامع کوفه هفتصد شیخ (استاد مدرس)، در کنار ستون‌های مسجد کوفه هر کدام پای یک ستون نشسته‌اند «كلٌّ يقول حدثَّني جعفرُ بنُ محمّد»، هر یک از اینها در حوزۀ تخصص و تدریسش شنیده‌های شخصی و توشۀ علمی خویش از امام صادق(علیه السلام) را بازگو می‌کند. این شکوه علمی مسلمانان که بیشترین بروزش در عهد امام صادق(علیه السلام) بود و "دوران طلایی اسلام" نامیده می‌شود، از آثار و برکات آن دوران تأسیسی امام سجاد(علیه السلام)، و نتیجۀ پایه گذاری تدوین و نشر آن مضامین عالی صحیفۀ سجادیه و رسالۀ حقوق است. که چون این محوریت علمی امامان، خوشایند ریاست طلبان نبود با بازداشت و زندان خانگی، مانع حضورشان در جامعه و در نتیجه موجب افول آن دوران طلایی شدند. منبع: مجموعۀ مصاحبه‌ها (استاد یوسفی غروی)، صص ٧٦٠- ٧٦٢. #ولادت_امام_سجاد_علیه‌السلام @Ghalamzaniii

بی پناه که شدی،صدایش کن. او تنها پسرِ باقی مانده ی حسینِ وترالموتور بود. می‌داند تک و تنها شدن یعنی چه در آغوشت می گیرد... #پنجم_شعبان #ولادت_امام_سجاد_علیه‌السلام @Ghalamzaniii

چند روزی از تولدش نگذشته بود، که مادرش شهربانو رحلت کرد. پدرش اباعبدالله‌الحسین (ع)، دایه‌ ای برای او انتخاب کرد، تا برای او مادری کند و در تربیت او بکوشد. به همین دلیل تا سنین بزرگسالی از زحمات دایه مهربانش قدردانی می کرد؛ و نام مقدس «مادر» را بر او می گذاشت. می گویند: با مادر ناتنی خود، هم‌غذا نمی‌شد! وقتی دلیل این کار را پرسیدند، فرمود: از آن می‌ترسم که مادرم بخواهد از سفره، لقمه‌ای را بردارد و من هم بخواهم همان لقمه را بردارم و من بر او سبقت بگیرم! و این بی ادبی محسوب شود و عاق او گردم... منبع: زندگانی‌امام‌زین‌العابدین،ص ۳۵ #پنجم_شعبان #ولادت_امام_سجاد_علیه‌السلام @Ghalamzaniii