تحقیق : دکتر احمد نعینع ▪️ تلاوت : آیات ۱ تا ۴ سوره مبارکه الرحمن ▪️ نوع تلاوت : ترکیبی قراءات 🔺 از طریق : شاطبیه و طیبة النشر ▪️ به شیوه : جمع وقفی (شام) 🔻 به قراءات : عاصم کوفی ، ابن کثیر مکی ، حمزه کوفی ♦️ با تجزیه و تحلیل فرازهای تلاوت https://eitaa.com/GheraateQuran/3827 👇

تحقیق : دکتر احمد نعینع ▪️ تلاوت : آیات ۱ تا ۴ سوره مبارکه الرحمن ▪️ نوع تلاوت : ترکیبی قراءات 🔺 از طریق : شاطبیه و طیبة النشر ▪️ به شیوه : جمع وقفی (شام) 🔻 به قراءات : عاصم کوفی ، ابن کثیر مکی ، حمزه کوفی ♦️ با تجزیه و تحلیل فرازهای تلاوت https://eitaa.com/GheraateQuran/3829 https://eitaa.com/GheraateQuran/3828 👇

♦️ تجزیه و تحلیل بر مبنای فرازهای تلاوت : 👆 https://eitaa.com/GheraateQuran/3828 ▪️ در این تلاوت ، دو مبنای کلی را می توانیم در نظر بگیریم : اول : جمع وقفی منظم : قاری در این تلاوت و در هر فراز و به طریق شامی ها ؛ به ترتیب از راویان قرّاء عشره ، یعنی از قالون راوی اول نافع مدنی آغاز ، و به ادریس راوی دوم خلف العاشر ختم کرده است. دوم : جمع وقفی نامنظم : قاری در فرازهای این تلاوت بدون نظم و رعایت ترتیب راویان قرّاء عشره ؛ آیات را تلاوت کرده است. ▪️اما : ۱٫۱ _ چون قاری در این تلاوت تکبیر را در غیر سوره آخر قرآن و در غیر ختم قرآن و در آغاز سوره مبارکه الرحمن خوانده است ، بنابر این به اصول قرائت ابن کثیر مکی ابتدا کرده است. فراز (۱) : اللهُ أَکْبَرُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ الرَّحْمَنُ ﴿١﴾ 🔸 تکبیر : ۱_ تکبیر عام : در بین قرّاء عشره ، تنها ابن کثیر مکی برای تمامی سور قرآن قبل از آغاز تلاوت به آنها و قبل از بَسْمَلَه ، تکبیر را خوانده است. ۲_ تکبیر خاص : در بین طرق مختلف راویان ، تنها طرق مصباح شهرزوری به روایت از حفص از عاصم کوفی برای ۲۲ سوره آخر قرآن و ختم قرآن و به صورت متوالی از سوره ضحی تا سوره ناس و برای هریک از آنها قبل از بَسْمَلَه ، تکبیر را خوانده است. ۳_ خواندن تکبیر، تهلیل و تحمید توسط قاریان مصری و غیره در ابتدای سوره ها و یا بین سور غیر از موارد بالا ، جزو اصول قراءات نیست و باب عرفی است و مبنایی ندارد. ۴_ در صورت آغاز به تکبیر یا تهلیل و یا تحمید به صورت جداگانه و یا به دنبال هم ، حتما باید بَسْمَلَه گفته شود و گرنه بدعت و اضافه نمودن به آیات قرآن کریم و تحریف آن است. ۵_ در اینجا ، گفتن تکبیر را می توان به دو صورت توجیه کرد : ۵٫۱_ قاری به اصول قرائت ابن کثیر مکی ابتدای به تکبیر کرده است. ۵٫۲_ قاری بر مبنای عرف مرسوم در بین قاریان مصری ابتدای به خواندن تکبیر کرده است. ۶_ وقف به «الرَّحْمَنُ» : ۶٫۱_ به عنوان یک آیه و آیه اول سوره: 🔺 موافق با قرائت: ابن عامر، عاصم، حمزه، کسائی، خلف العاشر ۶٫۲_ به عنوان قسمتی از آیه اول : 🔺 موافق با: نافع ، ابن کثیر، ابوعمرو بصری، ابوجعفر، یعقوب. ۷_ با موارد فوق ؛ به نظر می رسد که قاری با جمع وقف نامنظم، ابتدا به قرائت کرده است، یعنی: ۷٫۱_ تکبیر را به رسم مشهور قاریان مصری خوانده است. ۷٫۲_ بَسْمَلَه، از اصول قرائت مشترک همه قرّاء عشره است. ۷٫۳_ وصل جمعی از تکبیر تا «الرَّحْمَنُ» با قراءات ۶٫۱ بیشتر موافقت دارد و در این تلاوت ، «الرَّحْمَنُ» یک آیه است. ۷٫۴_ بنابراین ، بین ابتدا به قرائت ابن عامر و عاصم و با توجه به رسم معمول در بین قاریان مصری ؛ این تلاوت ابتدا به قرائت عاصم و راوی دوم آن، حفص شده است. فراز (۲) : عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿٢﴾ 🔸 با اوصاف فوق : 🔺 آیه موافق با: ابن عامر، عاصم، حمزه، کسائی، خلف العاشر 🔻 الْقُرْآنَ از ریشه قَرَأَ ▪️ «الْقُرْآنَ» مشتق و مهموز و يك واژه عربى اصيل است و ريشه اشتقاق آن از ماده «قرأ» به معناى خواندن گرفته شده است. 🔺 همزه «قرأ» در اصل واو بوده و از ماده «قرو» به معناى گردآورى می باشد؛ 🔺 عرب وقتی بخواهد بگوید: آب را در حوض جمع كردم، می گوید: قرات الماء فی الحوض. 🔺 علت این نامگذاری، آن است كه این كتاب همه ثمرات كتب آسمانی پیشین را در خود جمع نموده است... 🔺 قارى نیز در هنگام قرائت، كلمات و حروف را گرد هم مى آورد.‌‌.. فراز (۳) : عَلَّمَ الْقُرآنَ ﴿٢﴾ 🔸فرش الحروف: ۱_ الْقُرْآنَ (الْقُرآنَ _ از ریشه قرن) ▪️ قرائت : ابن کثیر 🔺 «الْقُرْآنَ»، اسمی مشتق ولی غیرمهموز: الف) مشتق از قرن الشئ  بالشئ : یعنی چیزی را به چیزی ضمیمه كردن. علت این نامگذاری، مقرون بودن سوره ها و آیات و حروف به یكدیگر است ... ب) قرآن، مشتق از قرائن، جمع قرینه است زیرا آیاتش همانند یكدیگرند و بعضی بعض دیگر را تایید می كنند. هر آیه از قرآن، قرینه آیات دیگر است ... فراز (۴): عَلَّمَ الْقُرْآنَ﴿٢﴾ 🔺 موافق با : خلف و خلاد از حمزه کوفی 🔸 سکت: ۱_ موصول: الْقُرْآنَ فراز (۵): خَلَقَ الإنْسَانَ﴿٣﴾ 🔻 قرائت: حمزه کوفی 🔺 موافق با: ابن کثیر، ابوعمرو بصری، ابن عامر، عاصم، کسایی، یعقوب، خلف العاشر فراز (۶): عَلَّمَهُ الْبَیَانَ﴿٤﴾ ▪️ قرائت: حمزه کوفی 🔺 موافق با: ابن کثیر، ابوعمرو بصری، ابن عام، عاصم، کسایی، یعقوب، خلف العاشر فراز (۷): الرَّحْمَنُ ﴿١﴾ عَلَّمَ الْقُرْآنَ﴿٢﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ﴿٣﴾ عَلَّمَهُ الْبَیَانَ﴿٤﴾ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ﴿٥﴾ وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ﴿٦﴾ وَالسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ﴿٧﴾ ▪️ قرائت: حمزه کوفی(خلف) 🔸 سکت : ۱_ موصول: الْقُرْآنَ،الإنْسَانَ ۲_ مدّ متصل (شاطبیه): السَّمَآءَ 🔸 ادغام بلا غنه: ۱_ بِحُسْبَانٍ وَّالنَّجْمُ https://eitaa.com/GheraateQuran/3829

فرش الحروف آیات ۱ تا ۴ سوره مبارکه الرحمن به روایات ذیل 👇

به روایت حفص از عاصم کوفی

به روایت بزّی و قنبل از ابن کثیر مکی

به روایت خلف از حمزه کوفی

🔹 تحقیق : استاد مجتبی جاویدی (مشهد) ▪️ تلاوت : آیات ۳۲ تا ۳۸ سوره مبارکه کهف 🔻 به روایت : حفص از عاصم کوفی 🔻 از طریق : طیبة النشر (موافق با طرق سه گانه : مصباح شهرزوری ، روضة المعدل فیل و روضة المعدل ذُرعان) 🔺 با مدّ منفصل : به قصر https://eitaa.com/GheraateQuran/3835 👇