به #امام_علی خبر رسید قاضی‌شريح خانه‌‌ی ٨٠ ديناری خريده (که این مبلغ در مقابل زندگی سوپر لاکچری امثال سابقه‌داران و سهم‌خواهانی چون طلحه که روزی ١٠٠٠دینار تنها از زمینهای عراقش درآمد داشت یا سرمایه داران زالوصفتی همچون مروان حکم که در زمان عثمان ۵٠٠هزار دینار از بیت المال به جیب میزدند) چیز زیادی نبود. لکن مسئولیت در حکومت علی نشستن بر صندلی داغ است لذا حضرت احضارش کرده و فرمود: 🔰به من خبر دادند كه خانه اى با ٨٠ دينار خريده اى، و سندى براى آن نوشته اى، و گواهانى آن را امضا كرده اند. شريح به زودى كسى به سراغت مى‌آيد كه به نوشته‌ات نگاه نمى‌كند، و از گواهانت نمى‌پرسد، تا تو را تنها به خانه قبر بسپارد. اى شريح بیاندیش كه اگر آن خانه را با مال ديگران يا با پول حرام خريده باشى، خانه دنيا و آخرت را از دست داده اى. اما اگر هنگام خريد خانه، نزد من آمده بودى، براى تو سندى مى‌نوشتم كه ديگر براى خريد آن به درهمى يا بيشتر، رغبت نمى‌كردى، آن سند را چنين مى نوشتم: اين خانه‌ایست كه بنده‌اى #خوار آن را از مرده‌اى آماده كوچ خريده، خانه اى از سراى غرور، كه در محلّه نابود شوندگان، و كوچه هلاك شدگان قرار دارد، حدود این خانه چنین است از سویی به آفت‌ها و بلاها، سوى دیگر به مصيبت ها، و سوى سوم به هوا و هوس هاى سست كننده، و سوى آخر آن به شيطان گمراه كننده ختم مى شود، و درِ خانه به روى شيطان گشوده است. اين خانه را فريب خورده آزمند، از كسى كه خود به زودى از جهان رخت برمى بندد، به مبلغى كه او را از #عزّت و #قناعت خارج و به #خوارى و #دنيا_پرستى كشانده، خريدارى كرده است. 📜نامه ٣ نهج البلاغه