مسئله فرهنگی در اقتصاد ✍ #مجتبی_قنبردوست ➕یکی از معضلات مهم فرهنگی، مسئله فرهنگ غرب زدگی در ساحت های مختلف جامعه بوده که از دوره‌های منتهی به مشروطه تاکنون در ایران در مراتب مختلف مشهود است. شیفتگی فکری و ذهنی به مبانی نظری، فرهنگی و یا ظواهر مادی غرب و به عبارتی غرب زدگی، علاوه بر حوزه فرهنگی و اجتماعی، به حوزه های سیاست و اقتصاد سرایت کرده، به طوری که این مسئله فرهنگی در جامعه، حکومت و کارگزاران در ایران تاحدودی عرفی و نهادینه شده است. ➕شیفتگی تا سرحد تقلید محض از غرب، در تاریخ معاصر ایران که از خواص، نخبگان و منورالفکران آغاز شد، نوعی وابستگی استحماری را بر تمدن تاریخی کشور و جامعه تحمیل کرد؛ به طور مثال در دولت‌های مختلف قبل و پس از انقلاب اسلامی، کارگزاران سیاسی ارتباط و تعامل حتی یک طرفه و با نگاه استعماری غرب را مایه مباهات و کارنامه درخشان خدمتی خود می دانستند و ارتباط با شرق و همسایگان مانند قفقاز، آسیای مرکزی و حتی آفریقا را با وجود برخی مزیت‌های برتر و ظرفیت‌های کم نظیر، مذموم می‌شمردند و این موضوع در اقتصاد و برخی تجار ایرانی نیز تا حدود زیادی رواج داشته و دارد. به طوری که برخی از تاجران ایرانی علاقه شدید عرفی و فرهنگی به تجارت و صادرات به غرب با وجود تمام مشکلات و تحریم ها دارند، حتی اگر حاشیه سود کمتری نسبت به صادرات به منطقه یا آفریقا داشته باشد و به عبارتی صادرات به رم و پاریس با حاشیه سود کمتر را به صادرات پرسود به افغانستان، عراق، کنیا، اوگاندا و زیمباوه ترجیح می‌دهند. ➕لذا به واسطه تجربیات سیاسی و اقتصادی مختلف در شیوه های جدید تجارت بین الملل و توزیع و رفع انحصار پیشرفت‌های علمی و تکنولوژیک در کشورهای مختلف و البته ارائه نظریه‌ها و طرح‌های سرمایه‌گذاری نوین و پرسود در مناطق توسعه نیافته و کمتر توسعه یافته و البته از سوی دیگر شناخت و تطور حکام کشورهای میزبان سرمایه، در مواجهه با سیاست‌های نظام سلطه که سالیان متمادی موجب استضعاف فکری، اقتصادی و سیاسی آنان در وابستگی سیاسی و اقتصادی به غرب شده است، جبهه‌های مختلف آسیایی یا آفریقایی از کشورهای جهان به منظور تعاملات تجاری علیه انحصار و استیلای غربی تشکیل شده که تا حدودی می تواند بر ترمیم مسائل فرهنگ غرب زدگی اثر خنثی کننده ای داشته باشد. #آفریقا #منطقه_گرایی 🆔 @Gilan_Press