هدایت شده از خبرگزاری دانشجو | SNN
♦️مرحله دوم مسابقه فراخوان ارسال آثار راهیان نور ۱۴۰۱
«بسم رب الشهدا و الصدیقین»
دلنوشته ای از راهیانِ عشق
نمی دانم از کجای این سفر بگویم...
از اذنِ ورود بانوی کریمه...
یا سلام به محضر صاحب الزمان...
از آرامش علقمه یا قلب های پر تپِشِمان در میشداغ...
از شهیدانِ دشتِ چذابه یا خاک های نرم باران زده اش...
از قلب شکسته ای که در هویزه همراهم بود یا خرسندی یافتن رفیق شهیدم...
از کدام زیبایی بنویسم؟!
این سفر شش روزه تماما عشق و دوستی و موِدَت بود و بس!
در کنار هم، در اوج جوانی، خود را به دست زمان دادیم و تجربه کسب کردیم...
آرامیدن در جایی که سالها پیش سنگرِ رزمندگان بود، قدم بر خاکی که روزی قدمگاه شهیدان بود، افتخاریست که نصیبمان شد.
سختی مسیرِ طی شده یک هزارم آنچه که مدافعان این سرزمین چشیده اند، نبود!
این راه و همسفر شدن با کسانی که نهایت تلاش خود را میکردند تا چیزی از قلم نیفتد و خمِ ابروی کسی را شاهد نباشند، زیبایی این سفر را دو چندان کرده بود...
کسانی که رایحه ی محبتشان هنوز هم در مَشامِمان جا خوش کرده است...
تمام اینها زمانی که رسیدیم به اهواز بیشتر خود نمایی میکرد...
از علقمه بگویم؛
هوای مطبوع و آرامش مثال زدنی اش من را یاد اندک زمانی که در بین الحرمین بودم، می اندازد...
همان زمانی که چشمانم را مدام باز و بسته میکردم تا مطمئن شوم که خواب نیستم و هرآنچه که چشمانم نظاره میکند، حقیقت محض است...
میخواستم از غم های مانده در سینه ام بگویم ؛ همان هایی که سالها خاک میخورد کنج دلم...
اما هر چه فکر میکردم انگار دلم تُهی شده بود از هرآنچه که مرا می آزُرد...
چیزی برای گفتن نداشتم...
و فقط سکوت بود و اشک چشمی که دلم را آرام میکرد.
هر اشکی که فرو میریخت ملتمسانه فریاد میزد:
«مرا یاری کنید ای به معراج رسیدگان بهشتی...»
به راستی که اینجا کربلای ایران است...
و اکنون به پایان ماجرا رسیده ایم، پایانی که شروع قصه است...
شروعی دوباره برای نو شدن...
برای زیباتر زیستن با عمل به پیمانی که با شهدا بستیم و در پیش گرفتن راهشان، که راهی حق است...
امیدوارم توفیق زیارت شهدا هر ساله روزیمان شود...
یا حق
[اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج]
📝 #یادداشت | به قلم مطهره نیایی
📌 ارسالی از گیلان (رشت)
#به_جای_شما_زیارت_می‌کنم
🆔 @SNNQOM 🖥 TV.SNN.ir