به او نگاه کردم. ازجا پرید! دست انداخت زیر چانه‌ی من و با چنان شدتی که من هرگز نظیر آن‌را ندیده بودم به من گفت: #دختر، اینطور به من نگاه نکن! این چشم‌های تو بالاخره مرا وادار به یک خبطِ بزرگ در زندگی خواهد کرد. گفتم: این خبطِ شما، آرزوی من است‌. @Glorious_poem #بزرگ_علوی 📕چشمهایش #نمایشگاه_کتاب_دختر

. میدانید آتشی که زیر خاکستر می‌ماند چه دوام و ثباتی دارد؟ عشقِ پنهانی، عشقی که انسان جرأت نمی‌کند هرگز با هیچکس درباره آن گفتگو کند، به زبان بیاورد، به هر دلیلی که بخواهید ـ از لحاظ قیود اجتماعی، از نظر طبقاتی، به سبب اینکه معشوق ادراک نمی‌کند و به هر علت دیگری آن عشق است که درون آدم را می‌خورد و می‌سوزاند و آخرش مانند نقره گداخته شفاف و صیقلی می‌شود. @Glorious_poem ۱۳ بهمن، زادروز #بزرگ_علوی 📚چشمهایش

. من سراپا برای عشق ساخته شده‌ام و دیگر کاری از من ساخته نیست. @Glorious_poem ۲۸ بهمن، سالروز درگذشت #بزرگ_علوی

به او نگاه کردم. ازجا پرید! دست انداخت زیر چانه‌ی من و با چنان شدتی که من هرگز نظیر آن‌را ندیده بودم به من گفت: دختر، اینطور به من نگاه نکن! این چشم‌های تو بالاخره مرا وادار به یک خبطِ بزرگ در زندگی خواهد کرد. گفتم: این خبطِ شما، آرزوی من است‌. @Glorious_poem #بزرگ_علوی 📕چشمهایش

نگاهش به سبزهٔ عید که افتاد رفت توی فکر. لحظاتی گذشت. وقتی سرشو بالا آورد و فهمید که دارم با تعجب نگاه می‌کنم، لبخند تلخی زد. گفتم: گیله مرد! توی سبزه‌ها چی دیدی که رفتی تو فکر؟! کمی سکوت کرد و گفت: به این دونه‌های سبز شده نگاه کن. چند روز آب و غذا و نور خورشید خوردند و رشد کردند. گفتم: خب! گفت: سیصد و شصت و پنج روز از خدا عمر گرفتیم و آب و غذا و فلک در اختیارمون بود؛ می‌ترسم رشد که نکرده باشم هیچ؛ اُفت هم کرده باشم! دونه‌ای که نخواد رشد کنه؛ هر چقدر آب و آفتاب بهش بدی فقط بیشتر می‌گنده. @Glorious_poem #بزرگ_علوی 📚کتاب گیله‌مرد