معشوقی مقامی بالاتر از عاشقی است. ابتدا انسان عاشق میشود و از عاشقی حظّی بسیار می‌برد، امّا نباید در همین مرحله بماند. عشق اگر در انسان پیش‌رونده باشد و به سوی تعالی حرکت کند، او را در نهایت به معشوق و حظِّ معشوقی سوق میدهد. به تعبیرِ مولانا، امروزِ انسان عاشقی است و فردایِ او می‌بایست معشوقی باشد. گویی عاشقی مشق معشوقی است. می‌توان آن را تمرین دوست داشتن برای دوست داشته شدن نامید. توقّع دوست داشته شدن قبل از دوست داشتن توهّمی بیش نیست. اوّلین پله‌ی نردبانِ عشق، عاشقی و آخرین پله‌ی آن معشوقی است. این نردبان را «پله‌ پله تا ملاقات» خدا باید پیمود. @Glorious_poem #پله‌_پله_تا_ملاقات_خدا #عبدالحسین_زرین_کوب