گفتارگاه
رسایی: واضح است که گریه همیشه نتیجه دلتنگی نیست، گاهی نشانه استیصال و درماندگی به دلیل ضعف و نابلدی
آنکه میگرید، شاید ضعیف باشد؛ اما آنکه به گریه دیگری میتازد، حتماً بیرحم است!
🔸گفتارگاه: بغض، اگر برای جاه و مقام باشد، ذلت است. بغض، اگر برای ثروت و قدرت باشد، نکبت است. اما بغضی که برای #خانواده باشد، چیزی جز عظمت نیست. بغضی که برای همسر باشد، یعنی هنوز #انسانیت در این دنیای آهن و دود نفس میکشد.
اما شما، جناب #رسایی، شما با هر اتفاقی، تریبون بهدست و خشمگین، آمادهاید تا نه نقد کنید، که بتازید! سیاست، رقابت است، اما تخریب نیست. در سیاست نقد هست، اما حمله به احساسات انسانی نه.
شما به مردی تاختید که لحظهای تصویر همسرش را دید و بغض کرد. مردی که نشان داد هنوز میتوان در این سیاستزدهترین روزگار، انسان ماند. شما اما به جای فهمیدن، #قضاوت کردید. به جای تحلیل، #تخریب کردید. به جای ادب، زبان به طعنه گشودید. آیا واقعاً فکر میکنید این روش، راه سیاستورزی است؟
حمله به بغض یک مرد، آن هم بغضی از جنس خانواده، نه هوش میخواهد و نه هنر. اتفاقاً این شما هستید که با این حرفها، استیصال خود را فریاد میزنید. #بغض_پزشکیان، درس انسانیت بود؛ اما رفتار شما، سندی دیگر از فراموشی اخلاق در سیاست.
#اشک یک مرد برای خانوادهاش، ارزش دارد. اما کلامی که به آن اشک بتازد، نه از نقد چیزی در خود دارد، نه از انصاف. آن بغض ماندگار خواهد شد، اما حمله شما، جز خراش بر چهره سیاست چیزی به یادگار نمیگذارد.
✍🏻 ۳۰ آذر ۱۴۰۳
🔹https://eitaa.com/GoftarGah