در این تصویرها، دو قاب از یک مکان، دو روایت از یک جهان و دو تفسیر از یک زمین سوخته را می‌بینیم. 🔸گفتارگاه: کاخ ریاست جمهوری سوریه، با همان دیوارها و صندلی‌ها، گویی حافظه‌ای تلخ دارد؛ یک بار #عراقچی را دیده، در کنار #بشار_اسد که روزگاری نماد #مقاومت بود. اما کمتر از یک ماه بعد، همان کاخ، #جولانی را می‌بیند؛ همان فرمانده‌ای که روزگاری در #سایه‌ها بود و حالا با وزیر خارجه ترکیه دست می‌دهد، انگار که #خون از دست‌هایش شسته شده باشد، و کاخ؟ بوی دیگری می‌دهد، نه بوی مقاومت. بشار اسدی که روزگاری نماد مقاومت خوانده می‌شد، اکنون تنها یک نام است در میانهٔ خاکستر. و جولانی؟ همان که روزگاری دست‌هایش به خون آلوده بود، حالا دست می‌دهد، انگار که خون این منطقه هم بخار می‌شود در آفتاب سیاست. اما اینجا #خاورمیانه است؛ جایی که یک ماه به اندازه یک قرن اتفاق در دل خود دارد.تحولات خاورمیانه شبیه به نبضی تند است که هیچ پزشکی توان تشخیصش را ندارد. فاصله بین این دو عکس کمتر از یک ماه است؛ فاصله‌ای که نشان می‌دهد تاریخ خاورمیانه نه با سال‌ها، که با ساعت‌ها و لحظه‌ها ورق می‌خورد. این دو عکس، بیش از هر تحلیلی، عمق پیچیدگی خاورمیانه را فریاد می‌زنند. این دو عکس، نه فقط قصه سقوط یک کاخ یا یک حاکمیت، که داستان تلخ سرزمین‌هایی است که تصمیماتشان در پایتخت‌های دیگر گرفته می‌شود. خاورمیانه، این تکه خاک شوربخت، همچنان شاهد جایگزینی بازیگرانی است که برای هیچ‌کس نقشی از #ثبات و #امنیت نمی‌آورند. ✍🏻 ۳ دی ۱۴۰۳ 🔹https://eitaa.com/GoftarGah