. وَمَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَن كَثِيرٍ: و آنچه از مصيبت به شما رسد پس به خاطر دست آورد خودتان است و او از بسيارى (گناهانتان) در مى گذرد. #سوره_شوری_آیه۳۰ #سؤال: اگر مصيبت ها به خاطر عملكرد خود ماست، پس مصائب اولياى خداوند چه توجيهى دارد؟ #پاسخ: برنامه ها و سنّت هاى الهى متعدّد است، يكى از سنّت ها چشاندن مزه تلخ عملكرد به انسان گناهكار است كه در اين آيه آمده است ولى يكى ديگر از سنّت هاى الهى رشد مردم در لابلاى حوادث و آزمايش هاى پى در پى است. لذا حوادث تلخ كه براى معصومين رخ مى دهد براى رشد معنوى و دريافت درجه و الگو بودن آنان براى ديگران است. در حديث مى خوانيم: «البلاء للظالم ادب و للمؤمن امتحان و للاولياء درجة»(35) حوادث تلخ براى ظالم وسيله ادب و براى مؤمن وسيله آزمايش و براى اولياى الهى وسيله قرب بيشتر است. مشابه اين آيه، آيه 41 سوره روم است كه مى فرمايد: «ظهر الفساد فى البرّ و البحر بما كسبت ايدى الناس ليذيقهم بعض الّذى عملوا لعلهم يرجعون» به خاطر عملكرد مردم، در دريا و خشكى فساد پديد آمد كه گوشه اى از عملكردشان را بچشند. ----- 35) بحار، ج 80، ص 189. 📗 تفسیر نور