✳️ شبی به #قدر هزار ماه... 🔸اگر کسی #قدر خود را بداند، خودش را ضایع نمی‌کند. 🔸«قدر» یعنی توانمند شدن؛ ارزش یافتن؛ یعنی بتوانیم مرزهای توانایی خود را آن قدر بگسترانیم و توسعه دهیم که دامنه‌ی عجزهای‌مان کمتر و کمتر شود. چه عجزهای مادی و چه معنوی! ( #خلق و #جعل) خداوند برای هر شیئی قدری #جعل کرده است: «قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَی ءٍ قَدْراً» 🔶مؤمن باید، عجزهای خودش را کم کند و قدر خودش را توسعه بخشد؛ این توسعه چطور انجام می‌شود؟ 🔸با #تمنا. تمنایی برای توسعه و تسخیر... وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ وَلا نَبِیٍّ إِلا إِذَا #تمنى أَلْقَى الشَّیْطَانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ فَیَنْسَخُ اللَّهُ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ ثُمَّ یُحْکِمُ اللَّهُ آیَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ » - سوره حج - ٥٢ 🔸تمنا یعنی طلبِ وسع کردن. انبیا، امامان معصوم و ولی فقیه برای رقم زدن جامعه‌ی آرمانی موردنظر خود، هرگز در گوشه‌ای نمی‌نشستند تا همچون یک سوپرمن (ابرمرد)، تنهایی جامعه‌ی خود را بسازند و سپس مردم را به آن دعوت کنند. 🔸بلکه آن‌ها از یک یک مردم طلب وسع می‌کردند. زمانی که تک تک مردم کوشش کنند و #توسعه پیدا کنند و قدر یابند، آن گاه جامعه توسعه پیدا می‌کند؛ قدر می‌یابد و مقتدر می‌شود. 🔶اگر مردم عزیز ما برای نخستین بار در تاریخ انبیا و ائمه و صلحا توانستند حکومتی اسلامی بنا کنند که چهل سال برپا بماند؛ به طوری که به نسبت روزهای آغازین انقلاب، به مراتب از #اقتدار مضاعف‌تری برخوردار است، چه چیزی‌ست جز آنکه بر وسع مردم افزوده شده؛ و اینجا بود که امام راحل می‌فرمودند: «می‌بینم که این مردم الهی شده‌اند» «این مردم را انبیا و ائمه نداشتند» البته، ملتی که وسع یافته و توسعه‌ و قادر است، لاجرم تکلیف مضاعف‌تری هم دارد که: «لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها» هرچه به وسع ما افزوده شود، تکلیف ما بیشتر می‌شود. و امروز، تکلیفی به مراتب بزرگتر از روزها و ماه‌های نخست انقلاب اسلامی بر دوش ماست... ✅ پس برای #مقتدر شدن، برای #قدر یافتن و قادر شدن، برای زدودن عجزهای باقیمانده، برای قدر پیدا کردنِ تمام بخش‌هایی که هنوز در آن عاجز مانده‌ایم، راهی نداریم جز اینکه خودمان، #توسعه بیابیم؛ با تمنا! ✳️ و این شب‌ها، شب‌های #تمنا است. امشب تمنا می‌کنیم تا برای یک سال دیگر، نه؛ برای هزار ماه دیگر، بیشتر و بیشتر قدر یابیم.... #تقدیر ما این چنین رقم می‌خورد. 🔺قدر بالقدر ⬅️ توانایی‌هایی هستند که هنوز آزادشان نکردیم. 🔺قدر بالفعل ⬅️ آنچه اکنون هستیم. 🔺عجز بالفعل⬅️ باید زدوده بشود. 🔺عجز بالعجز⬅️ بعید است در این حوزه‌ها هرگز قادر بشیم. همچون بازگشت به دوران کودکی‌مان. #قاعده_قدر

✳️ شبی به #قدر هزار ماه... 🔸اگر کسی #قدر خود را بداند، خودش را ضایع نمی‌کند. 🔸«قدر» یعنی توانمند شدن؛ ارزش یافتن؛ یعنی بتوانیم مرزهای توانایی خود را آن قدر بگسترانیم و توسعه دهیم که دامنه‌ی عجزهای‌مان کمتر و کمتر شود. چه عجزهای مادی و چه معنوی! ( #خلق و #جعل) خداوند برای هر شیئی قدری #جعل کرده است: «قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَی ءٍ قَدْراً» 🔶مؤمن باید، عجزهای خودش را کم کند و قدر خودش را توسعه بخشد؛ این توسعه چطور انجام می‌شود؟ 🔸با #تمنا. تمنایی برای توسعه و تسخیر... وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ وَلا نَبِیٍّ إِلا إِذَا #تمنى أَلْقَى الشَّیْطَانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ فَیَنْسَخُ اللَّهُ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ ثُمَّ یُحْکِمُ اللَّهُ آیَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ » - سوره حج - ٥٢ 🔸تمنا یعنی طلبِ وسع کردن. انبیا، امامان معصوم و ولی فقیه برای رقم زدن جامعه‌ی آرمانی موردنظر خود، هرگز در گوشه‌ای نمی‌نشستند تا همچون یک سوپرمن (ابرمرد)، تنهایی جامعه‌ی خود را بسازند و سپس مردم را به آن دعوت کنند. 🔸بلکه آن‌ها از یک یک مردم طلب وسع می‌کردند. زمانی که تک تک مردم کوشش کنند و #توسعه پیدا کنند و قدر یابند، آن گاه جامعه توسعه پیدا می‌کند؛ قدر می‌یابد و مقتدر می‌شود. 🔶اگر مردم عزیز ما برای نخستین بار در تاریخ انبیا و ائمه و صلحا توانستند حکومتی اسلامی بنا کنند که چهل سال برپا بماند؛ به طوری که به نسبت روزهای آغازین انقلاب، به مراتب از #اقتدار مضاعف‌تری برخوردار است، چه چیزی‌ست جز آنکه بر وسع مردم افزوده شده؛ و اینجا بود که امام راحل می‌فرمودند: «می‌بینم که این مردم الهی شده‌اند» «این مردم را انبیا و ائمه نداشتند» البته، ملتی که وسع یافته و توسعه‌ و قادر است، لاجرم تکلیف مضاعف‌تری هم دارد که: «لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها» هرچه به وسع ما افزوده شود، تکلیف ما بیشتر می‌شود. و امروز، تکلیفی به مراتب بزرگتر از روزها و ماه‌های نخست انقلاب اسلامی بر دوش ماست... ✅ پس برای #مقتدر شدن، برای #قدر یافتن و قادر شدن، برای زدودن عجزهای باقیمانده، برای قدر پیدا کردنِ تمام بخش‌هایی که هنوز در آن عاجز مانده‌ایم، راهی نداریم جز اینکه خودمان، #توسعه بیابیم؛ با تمنا! ✳️ و این شب‌ها، شب‌های #تمنا است. امشب تمنا می‌کنیم تا برای یک سال دیگر، نه؛ برای هزار ماه دیگر، بیشتر و بیشتر قدر یابیم.... #تقدیر ما این چنین رقم می‌خورد. 🔺قدر بالقدر ⬅️ توانایی‌هایی هستند که هنوز آزادشان نکردیم. 🔺قدر بالفعل ⬅️ آنچه اکنون هستیم. 🔺عجز بالفعل⬅️ باید زدوده بشود. 🔺عجز بالعجز⬅️ بعید است در این حوزه‌ها هرگز قادر بشیم. همچون بازگشت به دوران کودکی‌مان. #قاعده_قدر

❓جایگاه #توکل یا وکالت دادن به خدا در زندگی اجتماعی و در سیاست و چاره‌اندیشی ما کجاست؟ 🔺 نقیصه‌ی مهم دانش مدیریت غربی (علم سیاست) در این است که بعد از چاره‌اندیشی، جایی برای #توکل، #مشیت الهی و #تقدیر نمی‌بیند. 🔸سیّاس کسی است که #تصمیم و #تدبیر خوبی زده باشد و آن را به نحو احسن #اجرا نماید. 🔸زمانی می‌توانیم بگوییم #تصمیم خوبی اندیشیده شده که در ماهیت آن به ایمان و یقین رسیده باشیم. اما حتی در همین حین، باید نگاهمان به #مشیت_الهی باشد؛ آنچه خدا بخواهد، همان می‌شود: 💠«اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشاءُ»، «تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ» و... گرچه خواست و مشیت الهی، هرگز تفننی و بی‌حساب نیست، اما در هر شرایطی، به جایی خواهیم رسید که هرچه تدبیر و تصمیم کنیم، کاری از ما ساخته نیست؛ چطور مشیت و خواست الهی در دانش مدیریت، نادیده انگاشته می‌شود؟ 🔸اما هر تصمیم خوب، که به ایمان و یقین رسیده و بر مشیت الهی نیز چشم دوخته باشد، در حد تصمیم نباید بماند؛ جایی که دیگر مصمم بر تصمیم خود شده‌ایم، نیاز به #تدبیر نیکو داریم. تمام تلاش خود را می‌کنیم و از حداکثر ظرفیت خود و تجربه‌ی بشری نیز بهره می‌بریم تا بهترین تدبیر را زده باشیم؛ اما در همین حین، باید بدانیم #تدبیر_احسن زمانی‌ست که تمام قد به خدا #وکالت داده باشیم: 🔸تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافری‌ست// 🔸راهرو گر صد هنر دارد، #توکل بایدش (حافظ) 🔸زمانی که با ایمان به تصمیم خود و منوط به مشیت الهی، مصمم شده و به بهترین کیفیت نیز تدبیر کردیم و به #خدا هم وکالت دادیم، سپس موعد اجرای آن به نحو احسن است. اجرای احسن، عمل صالح ما است که در مقابل عمل مفسد قرار دارد؛ عمل صالحی که آن نیز محدود به #تقدیر_الهی‌ست؛ تا چه مقدر ما باشد.«إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ» ✳️ ما حتی اگر بهترین سیاست‌مدار هم باشیم، برخلاف مقدرات و مشیت الهی و آنچه وکالت آن باخداست، نمی‌توانیم عمل کنیم؛ دست‌مان کوتاه است... 🔴 در نظر گرفتن این معیارها در ساختار علم مدیریت و سیاست، #سیاست_دینی ما را ممکن می‌سازد؛ در غیر این صورت، به جای تکیه بر #خدا، به سخن گفتن با #کدخدا فخر می‌کنیم و سیاستی پیاده می‌کنیم که حل تمامی مشکلات یک جامعه‌ی هشتاد میلیونی را منوط به مشیت #کدخدا در رفع تحریم‌ها می‌دانست، پس با توکل به تضمین بودن امضای کری پا به میدان مذاکره نهاد؛ نه #تصمیم درستی بود و نه #تدبیر خوبی بر آن زده شد و نه حتی #اجرای آن کم عیب و نقص بود. 📌 جلسه یکم #کلبه_کرامت با موضوع «درآمدی بر سیاست‌گذاری، تصمیم‌سازی و چاره‌اندیشی» (در ۵ بهمن ۸۵) را ببینید:

✳️ شبی به #قدر هزار ماه.. 🔸اگر کسی #قدر خودش را بداند، خودش را ضایع و نابود نمی‌کند. 🔸«قدر» یعنی توانمند شدن؛ ارزش یافتن. 🔸ما نسبت به چیزهایی عاجزیم و نسبت به یک موارد دیگر، قادریم. قدر یافتن، یعنی بتوانیم مرزهای توانایی خود را آن قدر بگسترانیم و توسعه دهیم که عجزمان، کمتر و کمتر شود. چه عجزهای مادی و چه معنوی! ( #خلق و #جعل) ❓این توسعه چطور انجام می‌شود؟ 🔸با #تمنا. تمنایی برای توسعه و تسخیر... 💠ومَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ وَلا نَبِیٍّ إِلا إِذَا #تمنى أَلْقَى الشَّیْطَانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ فَیَنْسَخُ اللَّهُ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ ثُمَّ یُحْکِمُ اللَّهُ آیَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ » - سوره حج - ٥٢ 🔸تمنا یعنی طلبِ وسع کردن. انبیا و ائمه برای رقم زدن جامعه‌ی آرمانی موردنظر خود، هرگز در گوشه‌ای نمی‌نشستند تا تنهایی جامعه‌ی آرمانی‌شان را بسازند و سپس مردم را به آن دعوت کنند. بلکه به میان مردم رفته و از یک یک مردم طلب وسع می‌کردند. همچون تمناهای «ولی فقیه» در دیدارهای خود با کارگزاران، دانشجویان، استادان و.. زمانی که تک تک ما کوشش کنیم تا #توسعه پیدا کنیم و قدر بیابیم، آن گاه جامعه‌ی ما هم توسعه پیدا می‌کند؛ قدر پیدا می‌کند و مقتدر می‌شود. ✅ پس برای #مقتدر شدن، و #قدر یافتن و قادر شدن، راهی نداریم جز اینکه خودمان #توسعه بیابیم؛ با تمنا! ✳️ و این شب‌ها، شب‌های #تمنا است. امشب تمنا می‌کنیم تا برای هزار ماه دیگر، بیشتر و بیشتر قدر یابیم.. #تقدیر ما این چنین رقم می‌خورد. #قاعده_قدر کانال رسمی استاد حسن عباسی 💠 @Hasanabbasi_ir