#شرح_رساله_حقوق_امام_سجاد_علیه‌السلام #استاد_مصطفی_جلالی ۹۸/۰۹/۲۸ 🔹همه حقوق، از حقوق بندگی خداوند سرچشمه می‌گیرد. لازمه شناخت این حق، شناخت رابطه بین خدا و بندگان است. در ادبیات فلسفی‌ ما این رابطه، با وجود فی‌غیره یا وجود فقری تبیین می‌شود. برای اثبات وجود فقری، کافیست نشان دهیم که چنین وجودی، وجود دارد. یک نمونه از وجود فقری، تصاویر ذهنی ماست. 🔹ما تا زمانی که به تصاویر ذهنی خود توجه می‌کنیم، آن‌ها وجود دارند؛ ولی به محض آن که توجه ما از آن‌ها منحرف می‌شود، این تصاویر از بین خواهند رفت. خداوند دائما در حال توجه به ماست. در آیة الكرسي در وصف خدا خوانده‌ایم که "لاتأخذه سنة و لانوم". این نشان از توجه دائمی خدا به ماست. 🔹رابطه واقعی بین علت و معلول، همین رابطه است که علت ایجاد یک موجود، علت بقای آن هم هست. معلول هر لحظه نیازمند فیض وجود است. خداوند نسبت به بندگان خود هم فیض عام (رحمانیت) و هم فیض خاص (رحیمیت) دارد. 🔹مالکیتی که ما نسبت به تصاویر ذهنی خود داریم و مالکیتی که خداوند نسبت به بندگان دارد، نسبت به مالکیتی که ما با خرید یک شیء پیدا می‌کنیم خیلی خاص‌تر و ویژه‌تر است. خدا پادشاه و مالک عالم است. 🔹داشتن چنین تصوری از عالم، در سلوک انسان بسیار اثرگذار است. سلوک یعنی ما فضای تشریعی خود را با فضای تکوین خود که بنده‌ی خدا بودن است، منطبق کنیم. 🔹از همین جهان‌بینی فقری، بی‌نهایت بودن خدا نیز ثابت می‌شود؛ چون هستی نمی‌تواند مرز داشته باشد. امکان ندارد "نیستی، وجود داشته باشد". پس خدا که همان هستی است، بی‌نهایت است. انسان وقتی به اتصال با خدا می‌رسد، عملا صفات خدا را نیز می‌یابد. او نیز مانند خدا، "حیّ قیوم" می‌شود. خداوند در حدیث قدسی می‌فرماید: "بنده من، من را اطاعت کن، تو را مثل خود قرار می‌دهم. من می‌گویم، کُن فیکون؛ و تو می‌گویی کُن فیکون" #پنجشنبه_های_شریف #هفته_دهم حوزه شریف 🔻 @hdsharif HD.sharif.ir

#شرح_رساله_حقوق_امام_سجاد_علیه‌السلام #استاد_مصطفی_جلالی ۹۸/۱۰/۵ 🔹 بزرگ‌ترین حق خدا که منشاء باقی حقوق هم هست، آن است که خدا را بندگی کنیم و چیزی را برای خدا شریک نگیریم. امام سجاد علیه‌السلام در رساله حقوق فرموده‌اند، بندگی خدا با اخلاص، انسان را به جایی می‌رساند که خدا امورات دنیا و آخرت او را کفایت می‌کند و از اعمال او حفاظت می‌کند. 🔹 وقتی انسان شریکی برای یک آرزو می‌گیرد، از کیفیت آرزوی او کاسته می‌شود؛ مگر آن که آرزوهای بعدی در راستای آرزوی اصلی او باشد و به انسان برای رسیدن به آرزویش کمک کند. 🔹 انسان بزرگ‌ترین آرزویش آن است که حیّ لایموت باشد؛ یک "حیاتی" که هیچ نقصی نداشته باشد. انسان برای حیّ لایموت شدن، باید بنده حیّ لایموت بشود. اگر ما از بندگی حیّ لایموت خارج شویم، بنده مرگ و رنج می‌شویم. نقص‌ها، بیماری‌ها، مشکلات و ... ناشی از آن است که ما بندگی حیّ لایموت را نمی‌کنیم. همه نرسیدن‌های ما ناشی از شرک و شریک قرار دادن برای آرزوهایمان است. 🔹 شریک قرار دادن برای خدا مراتبی دارد. گروهی به تعبیر قرآن "عبد طاغوت" می‌شوند. حکم از آنِ خداست، کسی که از جانب غیر خدا حاکم شود، طاغوت است. گروهی دیگر نیز، "بنده شیطان" هستند. شرک برای خدا که رها شدن و مقابله با آن بسیار مشکل است، "بندگی هوای نفس" است. امیرالمومنین می‌فرماید: "دشمن‌ترین دشمن تو، نفس توست که درون توست." 🔹 برای بندگی خداوند ابتدا باید با کسانی که برای خدا شریک می‌گیریم یعنی طاغوت، شیطان و هوای نفس مقابله کنیم. بزرگان دین برای آن‌که بتوانیم مسیر بندگی را به درستی طی کنیم، برنامه و مسیر سلوک طراحی کرده‌اند. رسیدن به مقامی که انسان رضای الهی را بر رضایت خود مقدم بداند، مرحله عمومی سلوک به سوی خداست. #پنجشنبه_های_شریف #هفته_یازدهم حوزه شریف 🔻 @hdsharif HD.sharif.ir