وای من خیمه ها به غارت رفت گیسویی روی نی پریشان شد وسط چند خیمهٔ سوزان خواهری دل شکسته حیران شد وای من چادری به یغما رفت بانویی معجرش در آتش سوخت مرد بیمار این حرم تنهاست نیمه ای از بسترش در آتش سوخت شعله و دود تا فلک می رفت کربلا هم سقیفه ای دارد به لب کُند تیغ خرده نگیر! هر که اینجا وظیفه ای دارد عاقبت هر چه بود، با سختی سر خورشید را جدا کردند مرد خورجین به دستی آوردند صحبت از درهم و طلا کردند مرد خورجین به دست با سرعت سمت دار العماره می تازد مرد خوش قولِ کوفه با جیبی مملو از گوشواره می تازد باد تند خزان چه سوزی داشت! چند برگی ز لاله ای گم شد در هیاهوی زیور زینب گوشوارِ سه ساله ای گم شد وای از هق هق النگوها آسمان هم به گریه افتاده درشلوغیِ عصر عاشورا حرمله یاد هدیه افتاده حرف خلخال را دگر نزنید درد سر ساز می شود به خدا دختران تازه یادشان رفته زخم ها باز می شود به خدا سر عباس را به نیزه زدند تا ببیند چه بر حرم رفته تا ببیند نگاه یک لشگر سمت بانویی محترم رفته وحید قاسمی #ولدی #حاج_نقی_ولدی #حاج_آقا_ولدی #جگر_سوخته #وفا #ولی_خدا #مکتب_اهل_بیت #تشنگان_کوثر #یا_ام_البنین