▪️گریه کردن برای شهیدی که همه چیز را در راه اسلام داد، یک مسئله سیاسی است؛ یک مسئله ای است که در پیشبرد انقلاب اثر بسزا دارد. #استوری #محرم 🗒️@HamQalam

▪️بدن های چاک چاک بند دلت را پاره می کند. طوفان سهمگین خباثت آتش، دامن کودک را شعله ورتر می نماید. کودک مویه کنان به بیابان پناهنده می شود و با هاله ای از مظلومیت فریاد بر می آورد عمه زینب(س) و تو می گویی رقیه جان! عزیزکم بایست! این نه دامان کودک بلکه قلب توست که شعله ور است. تو در مخیله ات هم نمی گنجید که روزی گلهای گلخانه حسین(ع) شوریده حال گردند. تو در پشت بام افق، فرو ریختن آسمان را می‌نگریستی و سوسوی بادی که در غروب غم انگیز آوازش را در گوش جهان می خواند. #استوری #محرم ✍#خدیجه‌محمدجانی 🗒️@HamQalam

🔻از اشک تا عدالت‌خواهی گویا دکتر نصر اصفهانی معتقد است؛ در طول تاریخ کاری از دست این اشک‌ها بر نیامده و همواره ریشه ظلم قوی‌تر شده است حال آنکه همین اشک‌ها در عزادری‌ها جرقه پیروزی انقلاب و مبارزه با ظلم را زده است و همچنان نیز ادامه دارد. ✍🏻استاد زهرا ابراهیمی کارشناس اخلاق و تربیت 🔴 دکتر نصر اصفهانی در قالب یادداشتی به انتقاد رویکرد عزاداری‌ها در جامعه پرداخته و تأکید بر گریه و اشک را به‌نوعی عدم توجه به ابعاد حق‌طلبانه و عدالت‌خواهانه قیام امام حسین پنداشته‌اند. ایشان با اشاره به دوره قاجار متمرکز بودن ادبیات عزاداری بر ماتم و اشک را عاملی در جهت تقویت پایه‌های ظلم حکومت‌ها معرفی می‌کنند و به‌همین دلیل این رویکرد را مغایر با اهداف و آرمان‌های نهضت امام حسین (ع) می‌دانند. به نظر می‌رسد لازم است مواردی را نیز مورد دقت قرار دهیم تا مخاطب دچار سوءبرداشت نگردد. 🔴 این نوع تلقی از گریه منجر می‌شود تا مخاطب تصور کند گریه در نگاه اسلام صرفاً یک عمل احساسی‌ست حال آنکه در اندیشه دینی گریه دارای ابعاد عمیق سیاسی و اجتماعی و اخلاقی است. یادآوری موضوع اشک و آه و ماتم در سطح شهر یعنی یادآوری عزاداری و عزاداری صحیح و تراز در نگاه اسلام مساوی‌است با ایجاد تلنگر برای مبارزه با ظلم؛ چرا که اشک ریختن برای امام حسین عموماً معطوف به مساجد و حسینیه‌ها و تکیه‌ها می‌گردد و نهایتاً ردّ این اشک را که بگیرید.... 🔻جهت مطالعه کامل این مطلب در سایت به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://rahamedia.net/?p=3699 🗒️@HamQalam

برشی از دفاعیات شیخ علی صفایی حائری از حکومت دینی و ولایت مطلقه فقیه ♨️ در جهان امروز که وسوسه‌های سکولاریسم و جدایی دین از سیاست، آدمی را احاطه کرده و حکومت دینی را مسبب نفی اختیار، معرفت و شخصیت انسان می‌داند که فقط برایش تکلیف‌آوری دارد، علی صفایی در کتاب" از معرفت دینی تا حکومت دینی" خود، بصورتی منطقی و عقلانی، تمام قد، از حکومت دینی دفاع می‌کند: ✅ اگر آدمی با انتخاب و آزادی به این جریان ولایت، عبودیت، تسلیم و تبعیت رسید، دیگر با شخصیت و هویت انسانی منافات ندارد چراکه برخاسته از انتخاب و اختیار اوست؛ بخصوص اگر از فهم و معرفت و عشق و احساس مایه بگیرد... ✅ چگونه است که شهروندِ مدنیِ قانون‌شناس و تابع را محکوم نکرده و حکومت غیردینی را نفی و مسخ آدمی نمی‌دانیم در‌حالیکه بدون بیّنه و میزان برای انتخاب و عدم شناخت و عشق برای انقیاد‌های قانونی هستند؟ ✅ تحقیر آنجاییست که انسان را مجبور به بازگشت به غریزه و انحطاط بدانی نه آنجا که با محدودیت علم و عقل و عرفان و غریزه، او را به وحی پیوند می‌زنی و از احاطه‌ی ربوی و آگاهی الهی بهره‌مند می‌سازی... آیا بازگو‌کردن راه بلند، امکانات محدود و گرفتاری‌های آدمی، تحقیر او محسوب می‌شود؟ آدمی، با تفکر و تعقل، به اضطرار وحی می‌رسد... ‼️استاد صفایی تاکید دارند که حکومت فقط حق معصوم است و در زمان غیبت، ولی فقیه زمینه ساز حکومت معصوم است. ایشان پیش‌تر نظر خود را در باب ولایت مطلقه فقیه بیان داشته، مشروعیت آن را الهی و مقبولیتش را مردمی می‌داند؛ و ولی فقیه را زمینه ساز حکومت معصوم در ادامه نیز به معرفی اجمالی چهار دیدگاه درمورد ولایت فقیه می‌پردازد که در آخر نیز به مشروعیت الهی و مقبولیت مردمی منتج می‌شود: " ولایت مطلقه فقیه بر اساس انتصاب عمومی معصوم در دوره غیبت، مشروعیت گرفته و با پذیرش مردم آن‌هم در حدود صد در صد به مقبولیت رسید. البته در مورد ولایت فقیه چهار طرح - انتصابی مطلقه، انتصابی مقیده و انتخابی مطلقه و انتخابی مقیده- وجود دارد و در هر صورت ولایت فقیه مشروعیت خود را از انتصاب عمومی( ادله عامه) و یا انتساب به معصوم و زمینه سازی برای حکومت مهدی( عج) بدست می آورد و مقبولیت خود را با پذیرش و کارآمدی تثبیت کرده است." تلخیص از کتاب " از معرفت دینی تا حکومت دینی"، علی صفایی حائری، ص۲۰۱_ ۲۰۸، نیز برشی از ص ۱۹۰، کتابخانه دیجیتال نور ✍🏻#باسط 🗒️@HamQalam

🔻عاشورا در تاریخ (۴) در سیرۀ عملی اهل بیت علیهم السلام ذکر شده، بارها و در هر زمان، با یاد شهدای عاشورا می‌گریستند و حتی به شاعران دستور می‌دادند که در شهادت سیدالشهدا علیه السلام برای آن‌ها شعر بخوانند. بازماندگان عاشورا، پس از بازگشت به مدینه، به عزاداری بر شهدای واقعه‌ی #عاشورا پرداخته و امام سجاد علیه السلام برای آن‌ها غذا آماده می‌کردند. امام صادق علیه السلام در روز عاشورا، گریان بودند و غم در چهره ایشان نمایان بود. امام کاظم علیه السلام از ابتدای محرم خندان دیده نمی‌شدند و در روز عاشورا ناراحتی ایشان به اوج می‌رسید. امام رضا علیه السلام فرمودند که مصییت روز عاشورا پلک چشمان اهل بیت علیهم السلام را زخم کرده و اشک چشمان ایشان را سرازیر کرده است. به علاوه، اهل بیت علیهم السلام، بارها به شیعیان دستور داده‌اند که در روز عاشورا و حتی در مناسبت‌های دیگر، بر امام حسین علیه السلام گریسته، همواره و در تمامی لحظات ایشان را یاد کرده، به ایشان از راه دور و نزدیک، سلام داده و هرگاه که توانستند ایشان را زیارت کنند. اهل بیت علیهم السلام به شیعیان دستور می‌دادند که در روز عاشورا ژولیده موی بوده، لباس‌ها را به مانند اهل مصیبت پوشیده و در خانه‌های خود عزاداری کنند. برخی از مجالس عزاداری بر امام حسین علیه السلام در حضور خود ائمه علیهم السلام انجام می‌شده است. با این وجود، به دلیل اختناق حاکم در جامعه اسلامی در دوران بنی امیه و بنی عباس، اهل بیت علیهم السلام و شیعیان ناگزیر بودند که این مجالس را به صورت غیر علنی برگزار کنند. ➖➖➖➖ 📚ابن قولویه، کامل الزیارات، صص۲۰۸_۲۱۱، ر.ک. شبر، ادب الطف، ج ۱ برقی، محاسن، ج ۲،ص۴۲۰ شیخ صدوق، امالی، ص۱۹۱ ابن شهر آشوب، مناقب آل ابیطالب، ج۴، ص۸۶. ✍#نجمه‌صالحی 🗒️@HamQalam

🔻چه بر سر جامعه اسلامی کوفه آمد؟! 🎙رهبر معظم انقلاب؛ 🔴 "ما امروز یک جامعه‌‌ی اسلامی هستیم. باید ببینیم آن جامعه‌‌ی اسلامی، چه آفتی پیدا کرد که کارش به یزید رسید؟ چه شد که بیست سال بعد از شهادت امیرالمؤمنین (علیه‌الصّلاةوالسّلام) در همان شهری که او حکومت میکرد، سرهای پسرانش را بر نیزه کردند و در آن شهر گرداندند!؟ کوفه یک نقطه‌ی بیگانه از دین نبود! کوفه همان جایی بود که امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در بازارهای آن راه میرفت؛ تازیانه بر دوش می‌انداخت؛ مردم را امر به معروف و نهی از منکر میکرد؛ فریاد تلاوت قرآن در «آناءاللیل و اطراف النهار» از آن مسجد و آن تشکیلات بلند بود. این، همان شهر بود که پس از گذشت سالهایی نه‌چندان طولانی در بازارش دختران و حرم امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) را، با اسارت میگرداندند. در ظرف بیست سال چه شد که به آن‌جا رسیدند؟ اگر بیماری‌ای وجود دارد که میتواند جامعه‌ای را که در رأسش کسانی مثل پیغمبر اسلام و امیرالمؤمنین (علیهماالسّلام) بوده‌اند، در ظرف چند ده سال به آن وضعیت برساند، این بیماری، بیماری خطرناکی است و ما هم باید از آن بترسیم. امام بزرگوار ما، اگر خود را شاگردی از شاگردان پیغمبر اکرم (صلوات‌الله‌وسلامه‌علیه) محسوب میکرد، امام، افتخارش به این بود که بتواند احکام پیغمبر را درک، عمل و تبلیغ کند. امام ما کجا، پیغمبر کجا!؟ آن جامعه را پیغمبر ساخته بود و بعد از چند سال به آن وضع دچار شد. این جامعه‌ی ما خیلی باید مواظب باشد که به آن بیماری دچار نشود. عبرت، این‌جا است! ما باید آن بیماری را بشناسیم؛ آن را یک خطر بزرگ بدانیم و از آن اجتناب کنیم." 🔴 ما باید بفهمیم چه بلایی بر سر آن جامعه آمد که حسین‌بن‌علی (علیه‌السّلام)، آقازاده‌ی اوّلِ دنیای اسلام و پسر خلیفه‌ی مسلمین، پسر علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه‌الصّلاةوالسّلام) در همان شهری که پدر بزرگوارش بر مسند خلافت مینشست، سر بریده‌اش گردانده شد و آب از آب تکان نخورد! از همان شهر آدمهایی به کربلا آمدند، او و اصحاب او را با لب تشنه به شهادت رسانند و حرم امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) را به اسارت گرفتند! 🔴 حرف در این زمینه، زیاد است. من یک آیه از قرآن را در پاسخ به این سؤال مطرح میکنم. قرآن جواب ما را داده است. قرآن، آن درد را به مسلمین معرفی میکند. آن آیه این است که میفرماید: «فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصّلاة واتبعوا الشهوات فسوف یلقون غیّا(۲).» دو عامل، عامل اصلی این گمراهی و انحراف عمومی است: یکی دورشدن از ذکر خدا که مظهر آن نماز است. فراموش کردن خدا و معنویّت؛ حساب معنویّت را از زندگی جدا کردن و توجّه و ذکر و دعا و توسّل و طلب از خدای متعال و توکّل به خدا و محاسبات خدایی را از زندگی کنار گذاشتن. دوم «واتّبعوا الشهوات»؛ دنبال شهوترانیها رفتن؛ دنبال هوسها رفتن و در یک جمله: دنیاطلبی. به فکر جمع‌آوری ثروت، جمع‌آوری مال و التذاذ به شهوات دنیا افتادن. اینها را اصل دانستن و آرمانها را فراموش کردن. این، درد اساسی وبزرگ است. ما هم ممکن است به این درد دچار شویم. اگر در جامعه‌ی اسلامی، آن حالت آرمانخواهی از بین برود یا ضعیف شود؛ هر کس به فکر این باشد که کلاهش را از معرکه در ببرد و از دیگران در دنیا عقب نیفتد؛ این‌که «دیگری جمع کرده است، ما هم برویم جمع کنیم و خلاصه خود و مصالح خود را بر مصالح جامعه ترجیح دهیم»، معلوم است که به این درد دچار خواهیم شد. ▫️در دیدار فرماندهان گردان‌های عاشورا ۲۲ تیر ۱۳۷۱ 🗒️@HamQalam

«وَتَنَقَّبَتْ» ▪️اسب به عنوان یک حیوان بسیار باهوش، توانایی‌هایی مانند یادگیری، حافظه، تشخیص افراد و صداهای مختلف، هماهنگی با سایر اسب‌ها و انسان‌ها، توانایی حل مسائل پیچیده و ارتباط برقرار کردن با انسان‌ها را دارا است؛ در واقع ویژگی‌هایی مانند شجاعت، خودباوری، قدرت، سرعت، ظرافت و هوشیاری اسب باعث شده، تا از آن به عنوان یک حیوان نجیب یاد شود. ▪️در واقعه ی کربلا این حیوان نجیب، نقش قابل توجه ای داشته است و در این باره نقل قول هایی وجود دارد؛ اما در پایان صحنه ی عاشورا، بر طبق نقل مقتل الحسین علیه السلام، اسب ها بر بدن های مطهر شهدا سلام الله تاختند و این سوال، گاه مطرح می شود؛ که چرا اسبان با وجود فراست و هوش بالایی که از آنها انتظار می رود، بر پیکر انسان قدم نهادند و چنین رفتاری از خود صادر کرده اند! 🔴 بنا بر پژوهش جالب آقای عباس موزون، پاسخ این مطلب در زیارت عاشورا آمده است؛ «و لَعَنَ الله اُمّةً اسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَتَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ» این فراز از زیارت اشاره به کسانی دارد که اسبان خویش را اسرجت؛ یعنی زین کردند، الجمت؛ یعنی لگام کردند و تنقبت؛ یعنی نقاب زدند؛ تا اسب چشمانش نبیند که بر کجا لگد می‌نهد! صلی الله علیک یا ابا عبدالله… ✍🏻#فاطمه‌شکیب‌رخ 🗒️@HamQalam