eitaa logo
⚜ بزم اندیشه ⚜
1.2هزار دنبال‌کننده
1.1هزار عکس
108 ویدیو
0 فایل
💠 گزیده‌ای از بیانات سرکار خانم فاطمه میرزایی، در قالب کدهای کوتاه، عکس‌نوشته و نکات برگرفته از دروس 💠 🌐 سایت: hamgaman-institute.ir 📱ارتباط با ادمين: @Admiin_Kanall
مشاهده در ایتا
دانلود
📋 سخنرانی سرکار خانم لطفی‌آذر در شهر مشهد خلاصۀ 8 8 صفات دین در قرآن باید محض و یک دست باشد. بدون در خیال و عقاید. کسی که دینش را کرده در هیچ چیز چون و چرا ندارد و سلم محض است. مثل ابراهیم که برایش فرقی نداشت در آتش وارد شود یا فرزندش را به قربانگاه ببرد. او محض بود. نقطه اوج این تسلیم بودن، در کربلاست. چگونه می‌شود که یک زن بعد از آن مصائب "ما رأيت إلا جميلاً" می‌گوید؟ مگر تحمل داغ شش ماهه آسان است؟ نه؛ ولی... متن کامل در لینک زیر: saehat.ir/خلاصه-دروس/ادب_توحيد/صفات_دین @Lotfiiazar
📋 سخنرانی سرکار خانم لطفی‌آذر در شهر مشهد خلاصۀ 25 21 جمال و جلال الهی در دین ، سلم محض و شدن در مقابل دین است نه تبصره زدن به آن و نفسانی عمل کردن. تا نفس‌مان را از خودی‌ها تزکیه و تطهیر نکنیم، در وادی توحید و ولایت قدم نگذاشته‌ایم و هرچه کنیم در خسران خواهیم بود. لذا اولین مسئلۀ اصول دین... متن کامل در لینک زیر: saehat.ir/خلاصه-دروس/ادب_توحيد/جمال-و-جلال-الهی-در-دین @Lotfiiazar
(قسمت اول) 🍃 پایان ، عید فطر است که حقیقتش تنها با حق، محقّق می‌شود. فطر در لغت یعنی حدوث تحول بعد از نقض حالت اولیه. همان‌گونه که هنگام افطار، حالت اولیه‌مان که گرسنگی است، کنار می‌رود و با خوردن و آشامیدن، حالتمان عوض می‌شود. فطر هم افطار معنوی است. 🍃 البته ما هر روز در این ماه، فرصت داشتیم و باید شخصیتمان زیر و رو می‌شد و از آنچه بود، وضع بهتر و بالاتری پیدا می‌کرد. اما اگر هم چنین نبوده، لااقل در عید فطر باید واقعاً آدم دیگری شویم و دیگر آن فرد سابق نباشیم. 🍃 یعنی نفی اختیار از خود برای پذیرش تحولی که رمضان در جان ما به فعلیت رسانده؛ یعنی اطاعت و در برابر حق، تا چنان از خودی‌ها بشکنیم که او ظهور پیدا کند. این هم فقط محدود به روز عید نیست؛ بلکه روند زندگی هر روزمان تا سال بعد باید همین باشد. اما اگر در این روز آمرزیده نشویم و افطار معنوی نکنیم، تا سال بعد با خود و هستی درگیریم و نمی‌توانیم آن را موافق خود کنیم؛ چون هستی، موافق خداست. 🍃 کار هم به إن‌شاءالله و ماشاءالله درست نمی‌شود. خدا ما را آفریده، شرایط رشدمان را هم گذاشته تا بذر وجودمان مدام شکافته شود و فعلیت‌های جدید بپذیرد. بقیۀ کار با خودمان است تا حرکت کنیم؛ نه اینکه سال‌ها در خور و خواب، غم و شادی، حبّ و بغض و سایر شئون زندگی حیوانی بمانیم و فعلیتمان تغییر نکند! 🍃 او کار خود را کرده و به ما نزدیک است. اکنون ماییم که باید به او نزدیک شویم؛ نه اینکه مدام بخواهیم دستمان را بگیرد و بالا بکشد. بعد هم توقع داشته باشیم در هر مسئله، نشانه‌ای ظاهری سر راهمان بگذارد تا وظیفه‌مان را بفهمیم یا اولیائش را بفرستد که به ما مشاوره دهند و بگویند چه کنیم. تازه اگر هم خطا کردیم، برای راضی کردنش فقط هی بگوییم: «ببخش»! اما واقعاً به این‌ها نیست و هرچه از این راه‌ها به خدا و اولیائش سیریش شویم، به جایی نمی‌رسیم. ادامه دارد... برگرفته از 🌐 Saehat.ir 📱 @Lotfiiazar
📋 سخنرانی سرکار خانم لطفی‌آذر خلاصۀ جلسۀ 30 2 احسان، باب ورود به آرامش تا زمانی که باب و با روحیۀ و طلبِ ریزش تمام آثار خودی برای انسان سالک باز نشده، اظهار بندگی و بودن آسان است، ولی وقتی این باب باز می‌شود و او باید از این در وارد شود، کار برایش سخت می‌شود و تبدیل رخ می‌نماید! یعنی ... متن کامل در لینک زیر: hamgaman-institute.ir/خلاصه-دروس/شوال-1401/احسان--باب--آرامش @Lotfiiazar
📋 سخنرانی سرکار خانم لطفی‌آذر خلاصۀ جلسۀ 35 7 توحید ذاتی، تسلیم وجه خود به خدا چگونه وجه خود را به خدا کنیم؟ موجودیت خود را با تمام لوازم و عوارضش یعنی قوا و جوارحمان به دست خدا بدهیم. یعنی در هیچ‌چیز، فعل و صفت خود را نبینیم که یک روز خوب است و یک روز خراب، بلکه وجه خود را ببینیم که همۀ این‌ها از اوست. وقتی از احتجاب ذات در و درآمدیم و رها شدیم از اینکه خود را در فعل و صفتمان ببینیم و تقبیح و تحسین کنیم، خدا را در وجه خود می‌بینیم و... متن کامل در لینک زیر: hamgaman-institute.ir/خلاصه-دروس/شوال-1401/توحید-ذاتی-تسلیم-خدا @Lotfiiazar
خدای عظیم را با خود کوچک می‌کنم، آن‌گاه که به جای حقیقت بی‌کران او و شدن در برابر اراده‌اش با عبادتی سطحی دل‌خوشم، قدرتش را در حد برآورده شدن حاجاتم پایین می‌آورم، با جمالش شاد می‌شوم و با جلالش اندوهگین، با کمترین سختی به هم می‌ریزم و اعتراض می‌کنم و... . این خدای خودساخته‌ای است که سرگرم او شده‌ام، اما جانم در مسیر قربش پیشرفتی ندارد. برگرفته از ۱۴۰۱/۶/۸ 📱@Lotfiiazar 🌐 hamgaman-institute.ir
کنار باغ پدربزرگ، رودخانه‌ای جاری است؛ چقدر آبش شفاف و زلال است و چه زیبا، سربه‌زیر و ، فقط در مسیر رودخانه پیش می‌رود. عمیق‌تر که نگاهش می‌کنم به فکر فرو می‌روم. می‌شود من هم در مسیر ، مانند این آب زلال که تسلیم رودخانه است، تسلیم اوامر شوم و بیراهه نروم؟! برگرفته از بحث 📱@Lotfiiazar 🌐 hamgaman-institute.ir